A diploma

hier in de USA bestaat voor álles een titel of een certificate, maar zwemdiploma's bestaan niet. Je kan wel zwemles krijgen, maar van schoolslag of iets wat daarop lijkt hebben ze nog nooit gehoord. Alleen borstcrawl of vlinderslag!
We bedachten dat het toch wel sneu is voor Milou, om pas op haar achtste een zwemdiploma te kunnen halen, juist nu ze zo goed kan zwemmen. Dus wat doe je dan? Je hangt vlaggetjes op (want dat hadden ze in zwembad 'de Vlieger' in Voorburg ook toen Isa afzwom), laat opa Hans een 'gat' maken, bekijkt op internet wat de criteria zijn voor het diploma A, maakt een leuk diploma en organiseert een afzwemsessie in je eigen zwembad!
Afgelopen zaterdag was het zover. Opa Hans had een slang aan twee stenen gebonden die op de bodem stonden en dát was het, voor veel kinderen gevreesde, gat. Voor Lou een eitje, want ze zwemt meer onder, dan boven water. Marco en Jutta (onze collega, vrienden, buren) uitgenodigd en we zaten allemaal rond het zwembad, toen Milou voor de eerste act, naar buiten kwam. Na haar eerste verlegenheid te hebben overwonnen, stapte ze het water in en werkte de officiele lijst af; schoolslag mét en zonder kleding aan, rugslag, onder water zwemmen ( haar favoriet!), door het gat, drijven op buik en rug, watertrappelen en als klap op de vuurpijl, borstcrawl. En aan het einde van de ceremonie onder een luid 'lang zal ze leven' uit de speakers, de uitreiking van haar A diploma! Wat was ze trots zeg!! En wat was het super leuk dat ook opa hierbij aanwezig kon zijn.

Opa is inmiddels gisteren weer terug naar huis gevlogen en hoewel we zijn vergeten aan hem te vragen om wat in het 'gastenboek' te schrijven, hebben we de indruk dat hij het erg naar z'n zin heeft gehad. En wij ook!! We zullen hem missen en ik niet alleen omdat ik nu weer zelf de pool moet bijhouden ;-)

omdat iedereen zo meeleeft! deel 2

en ja hoor, Milou reageerde in ieder geval het eerste deel exact hetzelfde als Isa; vóór 7 uur stond ze volledig aangekleed naast m'n bed en klaar om naar school te gaan! Ewout was toen allang weg, want die ging met z'n werk een dagje zeevissen en moest om 4.15 (!) al op. Vandaag gelukkig geen regen of lekkende drinkbeker, maar ....de stroom viel om 7.45 uit, een half uur voordat we weg moesten...... dus geen haren meer fohnen, geen airco (maar het was nog vroeg, dus niet zo warm) en in het donker nog even naar de wc. Voor opa en mijzelf wel een tegenvaller, want een kopje koffie zat er dus ook niet meer in (hoewel tegenvaller, het was een goed excuus om later op de ochtend even naar de Starbucks te kunnen gaan).
Eerst Isa naar haar klas gebracht en daarna Milou. Verlegen als Lou kan zijn (of doen) stond ze helemaal aan m'n been geplakt toen we miss Audrey en de 'hulpjuf' miss Lisette een handje gaven, maar al snel ging ze aan de hand van die laatste met een busy-box (klein doosje met een behendigheidswerkje erin) op een kleedje op de grond zitten en samen aan de slag. Ik heb nog gedag gezegd, ben weggelopen, 4 minuten later weer terug (brok in mijn keel), om stiekem om een hoekje te kijken of ze niet heeeel hard moest huilen, maar Milou zat lachend met de juf te puzzelen. Dus toch maar echt weg, met mobiel op zak en een lange ochtend in het vooruitzicht......

Gelukkig is vrijdag hier de 'woensdag' in NL dus een halve dag school en om 13.30 uur mochten we beide dames weer oppikken. Milou zat al lekker te wachten in de rij voor de carline pickup , waarbij alle ouders met hun auto als een soort 'MacDrive' hun kinderen op komen halen, maar ik kwam binnendoor. Dikke glimlach van oor tot oor op haar gezicht toen ze me zag. Ze vond het super! Heeft een groot gedeelte van de dag hand in hand met een (ook nieuw) meisje uit Mexico gezeten, maar volgens miss Audrey wel leuk mee gedaan. Milou zelf had wat minder verhalen dan Isa de dag eerder, maar liep bij het weggaan in de tuin van de school wel direct te dansen en dat is een goed teken. Zelf wilde ze maandag wel wéér naar school, zo leuk vond ze het. Ik ben vooral blij dat die eerste dagen goed voorbij zijn gegaan én zonder tranen (bij de meiden dan :-))

omdat iedereen zo meeleeft!

Isa heeft een hele leuke eerste schooldag gehad!
Om 7 uur stond ze al volledig in haar schooluniform naast ons bed en hoewel ze zelf zei dat ze helemaal niet zenuwachtig was, dachten wij daar anders over. Maar ze had er zin in. Het was een van de eerste dagen dat het hier regende, dus met de auto (anders ook wel hoor).
Ewout en ik hebben haar samen weggebracht (Milou begint een dag later en kon bij opa Hans blijven) en in de auto was er direct een klein dramaatje; haar drinkbeker had gelekt. Stoel helemaal nat, maar het was niet zo heel erg, want op school is een watertap, waar ze haar beker zo weer kon vullen. In haar klas (22 kinderen, 2 juffen) aangekomen bleek dat de door ons zorgvuldig uitgekozen pennen en schriften allemaal in een grote bak gingen en voor algemeen gebruik waren.....zelfs Isa bedacht zich snel dat we dáár de volgende keer niet meer zoveel energie in gingen steken. Maar een allerhartelijkst welkom en na haar te hebben 'overgedragen' aan Miss.... (waar we de naam niet meer van wisten), vond Ies het wel genoeg en met een knikje werd Ewout en mij duidelijk gemaakt dat we konden gaan. Slik. Om half vier mocht ik haar weer ophalen.

En daar stond ik met opa en Milou om half vier voor de klas; met een big smile kwam ze naar buiten en ze was vol verhalen; hoe ze niet aan tafeltjes werkte, maar op matjes op de grond, hoe een jongetje haar had geholpen met schrijven, dat er een kindje had getracteerd en dat ze alleen maar een appel had gegeten tijdens de lunch (dus de hele schooldag!) omdat ook haar brood door de lekkende beker van de ochtend helemaal nat was geworden en niet meer te eten was (hoe ontaard kun je je dan voelen als moeder????). Gelukkig had het meisje naast haar het ook gezien en haar stuk komkommer met Isa gedeeld, dus dat is dan wel het goede van het verhaal, ze heeft direct een 'vriendinnetje' (pff, kom ik nog goed van af). Maar nogmaals, Isa was alleen maar helemaal vrolijk en kijkt alweer uit naar morgenochtend! Hopen maar dat Milou morgen ook maar half zo reageert!

laatste loodjes....

.... morgen gaat Isa voor de eerste keer naar de Amerikaanse school en Milou een dag later. Hebben maandagavond al een introductieavond gehad voor de ouders en dinsdagochtend een gesprek met de juffen en Ies en Lou erbij. Meiden helemaal enthousiast! Milou bij Miss Audrey en de naam van de Juf van Isa waren we bij het naar buitenlopen al vergeten.... en hoewel Isa helemaal enthousiast is, gedroeg ze zich tijdens dit gesprek (voor het eerst) als een extreem verveelde puber! Beetje ongeintereseerd hangen in een stoel, uitgebreid gapen, compleet door de gesprekken heenpraten en op de vraag of zij zelf nog iets te vragen had, alleen maar vragen 'zijn we nu klaar?'. We gaan er maar vanuit dat het 'het onbekende' is en dat ze wel bij zal draaien, want het is eigenlijk een heel leuk grietje! Voor Milou heb ik een klein boekje gemaakt met daarop pixels van de dingen die misschien wel belangrijk zijn tijdens een schooldag, maar die ze nog niet weet te zeggen in het Engels. Ernie van Bert op een wc (voor als ze moet plassen), een kindje met een groot bord eten voor z'n neus (voor als ze honger heeft) en een fotootje van Isa, voor als ze even naar haar grote zus wil (wat altijd mag!). Ze is helemaal trots dat ze alle 20 plaatjes al uit haar hoofd weet en ziet het helemaal zitten. Ik ook, maar als ik terug denk aan de eerste schooldag van Isa in NL, lijkt het me beter als ik m'n zakdoeken een beetje bij de hand houd.
Bleek trouwens ook nog op de voorlichtingsavond dat Milou helemaal nog geen schooluniform aanhoeft; dus mocht iemand nog interesse hebben in een blauw- of kaki rokje en wat leuke polo's mét Esprit schoolembleem, we sturen ze graag door!

vakantie

Nu we weer toegang hebben tot internet, de RV weer is ingeleverd, wasjes gedraaid en de verveling een beetje begint toe te slaan, hieronder een kleine beschrijving van onze week weg; 
Vrijdagmiddag konden we de RV ophalen en hebben hem helemaal vol geladen; eten, spelletjes, lakens ed en de hele inventaris, want er staat geen pannetje in zo'n ding als je hem huurt. Maar wel een toilet, douche en airco, dus we hadden er helemaal zin in. Zaterdag lekker rustig opgestaan en na een heerlijke bak koffie op pad, bestemming Brazos National park, net onder Houston.

Prachtige ongerepte natuur, enorme grote sta plekken ėn zoals gehoopt een krokodil gezien. Welliswaar zo'n 100 meter van ons af, in een haast opgedroogde poel, maar het idee dat er tussen zijn watertje en onze 400 meter verderopstaande camper geen hek of iets zat, maakte het toch wel erg spannend!

Daarnaast enorm veel eekhoorns, racoons en vogels. Dus genoeg te zien. Hoewel het tussen twaalf en drie uur haast te warm was om je in te spannen. Dus we zijn òf heel vroeg òf pas later op de dag gaan wandelen. De meiden hebben wel veel geleerd in het Rangerhome waar van alles te zien was over slangen en krokodillen en ze ook echte levende exemplaren konden aanraken. Hoewel, voor Lou was dát net een stapje te ver.

Ewout en ik hebben ook een hoop geleerd, maar vooral over de Amerikanen zelf. Naast ons stond een gezellig gepensioneerde sheriff (met vrouw, drie tanden, lekkere jaren zeventig muziek), die regelmatig een zeer rassistisch praatje kwam maken. Daarnaast maakte de meiden en ik kennis met een dame met drie kinderen, die vanuit Dallas naar Houston was gereden (mind you 450km ) voor een gezamelijke 'prayer', omdat het land zo achteruit ging onder de huidige president, die " waarschijnlijk Moslim of ateïst, maar zėker geen Christen was". Daarnaast vertelde ze dat ze de security van het park de avond ervoor gebeld had, omdat de gepensioneerde sheriff te harde muziek aan had gehad en "alcohol dronk". En dát was het 'begin van alle kwaad'. Ben blij dat ze de lege blikjes van E. niet achter de camper heeft zien liggen.

In de parken is het erg rustig, maar hebben niet het idee dat we alleen zijn hoor... Jullie zijn allemaal een beetje bij ons; de plastic bordjes van 'opa en oma buurvrouw', het Hollandse bestek van tante El en oom Ries, de bbq tools (die we helaas schoon weer mee terug moeten nemen, omdat we nergens mogen bbq-en ivm de droogte en het brandgevaar) van Roel en Marike, het bamboe-rolgordijn van Merle en Michiel, oud dekbedovertrek van opa Hans, en bakjes gekregen bij het afscheid van de meiden van de NSO. Onze halve 'kampeer' uitrusting doet ons aan jullie denken!

Ons tweede National park lag aan de (half opgedroogde) Quadeloupe River, maar met mooie uitstapjes in de buurt; New Braunfels waar we een deel van de Comal river zijn 'afgefload' in een band, een prachtige grot hebben bekeken en edelstenen gezocht als echte goedzoekers (zie foto) en Dripping Springs, waar je heerlijk half in een grot kon zwemmen. 's Avonds hebben we dammen gebouwd in de Quadeloupe river.

Laatste park was het Krause Springs park, wat op zich niet heel bijzonder was, maar het had wel prachtige natuurzwembaden én die waren lekker koel!

Vrijdag weer naar huis gereden en ons gerealiseerd dat Texas nét buiten de steden prachtig is; mooie natuur en extreem veel ruimte en rust! We hebben een heerlijke week gehad!

De afsluiting van deze topvakantie was een beetje minder omdat Milou zaterdagavond achterover viel van een bankje en we vervolgens op de EHBO belandde; drie hechtingen in haar hoofd en het ergste van alles, ze mag tien dagen niet zwemmen. En dát voor onze eigen "Inge de Bruijn", zal nog een hele klus worden!! Wel weer onder de indruk van de 'aftersails' van het ziekenhuis; dag erna belde ze hoe het ging en maandag lag er een kaartje in de bus, om te bedanken voor de keuze van hun ziekenhuis.
Maar nu weer gewoon thuis, Ewout weer aan het werk, de meiden die zich klaar maken voor school welke volgende week begint (multomap, pennetjes, nieuwe gympen want die moeten ze aan vlgs de schoolregels), laatste zaken regelen voor ons huis in Voorburg, wat per 1 sept. is verhuurd én we maken ons op voor onze eerste gast; opa Hans. Vanmiddag komt hij aan en wij en de logeerkamer zijn er helemaal klaar voor! Leuk!

Trots!

Nou wisten we wel dat we de leukste, liefste, stoerste, slimste en gezelligste meiden van de hele wereld hebben en deze week is het nog maar eens bevestigd..... ;-) Isa is op tenniscamp geweest. Vier ochtenden van 9 tot 12 met zo'n 10 Engels sprekende kinderen tennisles en het laatste uurtje even zwemmen, om af te koelen.
Ze had zichzelf helemaal goed voorbereid; tennisracket lag klaar, broekje, leuk shirt, flesje water, zonnenbrand, bikini, alles zat in haar tas. Maandagochtend beetje haasten (zijn we niet meer gewend om ergens 'op tijd' te moeten zijn) en óp naar het tennispark. Een minuut of 10 rijden hiervandaan. Heb zelf nog tegen één van de leidsters gezegd dat Isa geen (of nauwelijks) Engels spreekt, m'n telefoonnummer op een lijst achtergelaten en toen vond Ies het zelf wel tijd dat haar moeder en zusje vertrokken...
Ikzelf had nog een beetje een brok in m'n keel; ze kende helemaal niemand en spreekt de taal niet, maar toen ik haar om 12 uur op kwam halen bleek het allemaal niet nodig te zijn geweest. Eén grote glimlach op haar gezicht en ze vond het geweldig! De dagen erna mochten we niet eens meer mee de baan op om haar 'af te zetten'. Wel grappig dat je je vooraf heel veel zorgen kunt maken, en het eigenlijk soms zo makkelijk kan gaan.....ze heeft vier heerlijke dagen gehad, is weer helemaal in haar element en wil nu dus graag op tennisles.
Milou wil nog steeds graag op turnen, maar lijkt me voor een 'camp' nog iets te klein (zonder de taal te spreken), dus daar gaan we, als het seizoen weer begint, ook eens iets leuks voor zoeken.
Maar eerst hebben besloten nog een weekje vakantie te nemen (althans Ewout, wij hebben het al wéken!). Vanmiddag gaan we een RV (Recreation Vehicle = camper) ophalen en daarmee een weekje door Texas trekken. We hebben drie verschillende Nationale parken uitgezocht rondom Austin en daar gaan we vlgs de website ( www.tpwd.state.tx.us/spdest/findadest/parks ) van de natuur genieten, beetje wandelen, vissen (?), in riviertjes zwemmen én kijken hoe warm het hier 's nachts kan zijn in een camper zonder airco.... In verband met de droogte en hitte kunnen we helaas niet BBQ-en (dé hobby van E.) omdat open vuur overal verboden is op dit moment, maar pannetjes gaan ook mee, er zit een keukentje in, dus we zullen niet omkomen van de honger....
Over een weekje zijn we weer 'online' met hopelijk een hoop leuke foto's en verhalen....