'Feest'dagen

Bij Santa Claus op schoot! 

En toen was het Christmas break; lekker beetje uitslapen en rustig ontbijten met ons gezinnetje én opa en oma, daar hadden we ons al weken op verheugd. Maar wat twee vredige, huiselijke weken hadden moeten worden veranderde de eerste week na de aankomst van opa en oma al snel toen opa zich 'niet zo' lekker voelde. Dus wij naar de emergency room, direct met een ambulance door naar het St. Luke's ziekenhuis en vervolgens Kerstavond én alle twee de Kerstdagen (waarvan er overigens maar 1 hier gevierd wordt) doorgebracht in het ziekenhuis. Opa had een stroke gehad!
En zonder nou helemaal in detail te treden wat hij allemaal wél of niet meer kon; z'n  timing kon slechter! Want buiten dat het hebben van een internationale ziektekostenverzekering hier vrijwel alle deuren voor je opent, de medische verzorging in The Woodlands is geweldig. Opa lag van de emergency-room binnen een uur op de CT-scan en toen bleek dat hij moest worden opgenomen, werd er een ambulance gebeld die hem vervolgens direct naar een nabij gelegen ziekenhuis én direct op de verpleegafdeling bracht. Kamertje alleen, van alle gemakken voorzien (incl. telefoon, tv, pyjama, tandenborstel, shampoo, sokken) en meneer hoefde alleen nog maar even telefonisch door te geven aan de keuken wat hij die avond wilde dineren als hij terug zou zijn van de MRI.
Zelf ben ik snel nog even naar huis gegaan om wat Kerstversiering van de muren te trekken (om daarmee de kamer ook nog een beetje Kerst-gezellig te maken) en opa's 'feest'dagen konden beginnen. En thuis werden alle plannen aangepast, nu opa er niet bij kon zijn.

museum in Dallas

 Maar goed, na twee nachten, waarin het niet slechter ging, maar waarin ze hem ook niet echt konden behandelen (liggend in een ziekenhuisbed wat ging piepen als hij 'stiekem' even uit bed gin (big brother is watching you!), mocht hij gelukkig weer mee naar huis en kon hij in alle rust werken aan zijn herstel. De slaapkamers bij ons thuis werden herverdeeld (want opa kon geen trap meer lopen) en nu mochten E en ik in de logeerkamer op de bovenverdieping (joepie, een soort vakantie in ons eigen huis ;-))!

Helaas waren de kerstdagen wel een beetje in het water gevallen, met opa in het ziekenhuis en een leeg plekje aan tafel, maar zo goed en zo kwaad als het ging hebben we er toch nog een feestje van proberen te maken met oma Tineke en Marco en Jutta.

Opa kreeg zijn Kerstcadeautjes in het ziekenhuis,...

De drie daagse trip naar Dallas die we eerder hadden geboekt waren inmiddels gecanceld, maar voor de afleiding én om er toch voor de meiden ook nog een vakantie van te maken, zijn E, oma en de meiden er toch nog twee daagjes naartoe gegaan; het dr. Pepper museum (?), Tineke naar de plek waar JFK is vermoord en E. met de meiden naar een tentoonstelling van Animals inside out én als we hen vieren mogen geloven, dat alles vanuit het mooooooiste hotel dat ze óoit hadden gezien! Yes, rub it in!

Pap/ opa Hans en ik bleven thuis om rustig aan de revalidatie te werken en plannetjes te maken hoe nu verder.

... en wij thuis op de bank!

Oud en nieuw hebben we gelukkig wel met z'n zessen kunnen vieren; ouderwets gourmetten, spelletjes spelen, voldoende champagne en de meiden mochten tot 12 uur opblijven. Maar toen opa om 21 uur even ging rusten, wilde Isa ook naar bed, want ze was zooo moe. Milou niet! Die liep te stuiteren, wilde alleen maar spelletjes doen en had het hoogste woord! Om 23 uur was opa weer wakker, werd Isa uit bed gehaald ("nee écht???, móet ik naar beneden") en niet veel later wilde Milou naar bed ;-); Ze was niet te overreden met de uitleg dat het juist om twaalf uur zo leuk was (hoezo leuk, de hele straat slaapt al en vuurwerk mag toch niet!) en ze kon alleen nog maar huilen "whaahooeee, ik mag van mijn éigen vader en moeder niet eens naar bed als ik moe ben!" Hahaha, het was een leuke jaarwisseling en gelukkig knalden onze kurken prima, maar laat is het niet geworden!

gelukkig met Oud&Nieuw weer samen aan tafel!

Oma ging zoals gepland weer naar huis, de meiden gingen weer naar school, E (die heerlijk twee weken thuis was geweest) weer aan het werk en opa oefende zich een ongeluk en niet zonder resultaat! Gelukkig liet hij zich 'overhalen' om zijn terugreis nog wat uit te stellen en zodoende nog een beetje onder 'dochters-vleugels' van een echte vakantie te genieten, want dát was er nog niet van gekomen (en het weer was toch wel heeeel lekker hier).

Isa's elfde verjaardag werd heerlijk in de tuin gevierd met een door haarzelf gemaakte vruchtentaart, waarbij we proestend van het lachen filmpjes keken van haar zesde verjaardag, waarbij ze ook een taart probeerde te maken, maar daarbij door haar drie jarige zusje werd lastig gevallen (té grappig).

Isa met de door haar
zelfgemaakte verjaardagstaart! 

En drie weekenden terug was ons (E's en mijn) eerste weekendje samen weg sinds we hier in The Woodlands wonen. Deden we dat in NL zo'n twee keer per jaar, bij het gebrek aan 'om de hoek woenende opa, oma, broers en zus', is dat hier toch een hele onderneming. Maar de meiden gingen logeren bij Maartje en opa wilde (en kon) best twee nachtjes alleen blijven. Dus het weekendje Charleston, SC met Marco en Jutta, wat we al in september geboekt hadden, kon gewoon doorgaan. Heerlijk kroegjes in om op te warmen (want hier was het goed koud), historisch stadje bekijken en lekker uit eten! Eerste nacht wel anderhalf uur wakker gelegen door een ruziend stel wat boven ons sliep (en een receptie die we telefonisch niet te pakken kregen om er even polshoogte te gaan nemen) maar toen we daar de volgende ochtend over klaagde en de kamer voor die nacht vervolgens kosteloos bleek te zijn (was daar een regel als je een klacht had??!), was dat euvel door ons snel weer vergeten (want Hollanders blijven we!)

Top weekend gehad en dat gaan we zeker vaker doen, daar ook de meiden en opa zich prima hadden vermaakt! Isa was nog een dagje eerder terug naar opa gegaan om pannenkoeken voor hem te bakken (sweet) en opa heeft haar vervolgens geholpen met haar presentatie over de VOC en zo was iedereen weer blij.

Opa's laatste avond bij ons;
met champagne in de hottub!

En twee weken geleden was Carlijn hier, een oud-collega van Shell; heerlijk avondje met sushi en wijn in de hottub en even met haar en m'n vader naar old Town Spring. Bestellen we daar een kop koffie, krijgen we echt een hele vieze koude kop, klagen we daarover, wordt er serieus gezegd: "ohh you wanted a hot coffee?"??????? Die service waar de Amerikanen zo om bekend staan, is soms zo wisselend!!