Ewout, Mirjam, Isa en Milou in Houston: januari 2015

De Kerstdagen hebben we afgelopen jaar voor het eerst weer terug in Nederland gevierd.

op weg naar NL

Omdat we dit jaar voor het eerst met Kerst hier geen bezoek kregen én omdat Milou nou wel weer eens sneeuw wilde zien (:-)) hebben we onze koffers ingepakt met laarzen, dikke truien (die we uit een doos op zolder moesten halen) en handschoenen, en zijn we voor twee weken naar onze families gegaan.

Kerst Elf's

De meiden hebben geschaatst, geskied, vriendinnen-, nichtjes- en neefje gezien. En wij hebben bij gekletst met onze ouders, broers, zussen, vrienden en het is ons zelfs nog gelukt om (met z'n tweetjes) op tweede kerstdag een paar km op het Scheveningse strand te rennen. Daarnaast natuurlijk veel te veel (overheerlijk) gegeten, nog meer gedronken en alle uit Texas meegenomen cadeautjes uitgedeeld en nog meer cadeautjes uit mogen pakken.
Zelfs de cadeautjes voor elkaar en onze meiden waren in de koffer meegekomen (en gaan dus ook weer mee terug ;-))
En wat geef je voor Kerst aan iemand (E) die eigenlijk alles al heeft?? Juist, een customised nummerplaat voor z'n auto. Dus vanaf nu rijdt E rond in zijn witte Camaro met het officiële Texaanse nummerbord 'WITTE', zijn nickname vanuit zijn studententijd.
Hoewel, rijdt, rijdt ...... afgelopen maandag heeft hij op een onbewaakt moment onderweg naar HMC 'iets' geraakt in het pikke donker (ja, want om 6.45 am is het hier nog nacht en lampen zijn er haast niet!) en had zijn grote liefde niet één, maar twee lekke banden!! '>#1!!#+/=};# (of te wel een hele grote vloek).

De US wegenwacht voor Chevrolets (hier onStar geheten) had Ewout (ongelogen!!) de zondagavond ervóór opgezegd omdat hij er al een hele tijd fors voor betaalde en hij ze in 3 1/2 jaar nog nooit nodig hadden gehad. En juist nu, nog geen 24 uur later, moest hij worden weggesleept. Misschien hebben we de goden verzocht! Dus E een tow-truck gebeld (kassa $) en z'n schatje achterop een wagen naar de garage laten vervoeren en daar bleek ook nog dat de twee bijbehorende velgen behoorlijk zijn beschadigd! GGGRrrr!! Januari wordt een dure maand! En dacht E dat dat alles was voor vandaag,... thuis gekomen lag er een envelop van het Justitieel Incasso bureau vanuit NL,...... een bekeuring voor te hard rijden op tweede Kerstdag, ná ons gezamenlijke run op het strand! Negen kilometertjes te hard, maar ze weten je te vinden hoor, aan de andere kant van de wereld. En doet een gezellige verjaardagkaart er gemiddeld 4 weken over, deze envelop had de dagtekening van 20 januari (!). Zes f*cking dagen!! Enige lichtpuntje van de dag was dat E van zijn Camaro dealer een 'loaner' had gekregen; een Chevy Silverado, Texas edition! Een stoere truck! Meiden helemaal blij met zoveel beenruimte en E iets minder chagrijnig! ;-)

versierde locker op school

Maar alles komt in drieen. Dus ik was niet eens verbaasd dat een dag later m'n zonnebril na een val op de grond in tweeën brak.

De afgelopen weken is het hier afwisselend heel koud ('s nachts rond het vriespunt), nat óf heerlijk zonning (vandaag zo'n 80F) geweest en dat maakt het plannen van activiteiten soms wat moeilijk. Isa vierde afgelopen zaterdag haar 12 verjaardag met een feestje voor haar vrienden en hoewel ze een volleybalfeestje in de voortuin had bedacht (met het voor haar verjaardag gekregen volleybal-net), leek dat een beetje in het water te gaan vallen met vooraf twee volle dagen met plensbuien. Dus in allerijl een Wie-is-de-mol spel in elkaar gedraaid, want dat is haar meest favoriete programma op uitzending-gemist. En dat valt nog helemaal niet mee. Op internet kun je nog best wat spelsuggesties vinden, maar hoe leg je 12 Spaanse, Israelische, Mexicaanse en Amerikaanse jongens en meisjes een beetje kort en bondig de spelregels uit (én vind je een mol?!). Maar goed, alles helemaal voorbereid met kaartjes, spelletjes, plattegronden en monopoly-geld, blijkt op zaterdagmiddag opeens tóch de zon heerlijk door te komen, stijgt de temperatuur met 15 graden en staat de hele groep tóch de hele middag in de voortuin! :-)
En ik moet heel eerlijk zeggen, hoe ouder ze worden, hoe makkelijker zo'n feestje. Het vemaakt zich allemaal zelf, heeft een super leuk middagje en de aansluitende gourmet-sessie was een groot succes! Temeer omdat het voor alle kinderen (behalve Isa) de allereerste keer was!

Omdat wij alle ouders van haar klasgenootjes nog niet zo heel goed kennen, hadden we hen uitgenodigd om bij het ophalen een glas wijn te komen drinken en ook dat was erg gezellig en relaxt. Leuke ouders, die prima in zijn voor een borrel en wat gezelligheid! En van het éen komt het ander en zondag as zijn we uitgenodigd voor een heus 'super-bowl' party bij twee ouders thuis. Moeten uitkijken dat we het sociaal niet net zo druk krijgen als in Voorburg.
Want buiten al deze nieuwe kennissen, vermaken we ons natuurlijk ook nog steeds opperbest met onze oude vrienden; middagjes naar het park, patatje-oorlog avond (met uit NL opgestuurde satésaus en home made frietjes en bitterballen), ontbijtje hier, borreltje daar,.... het lukt E nog nét om daar tussendoor te werken :-)

vanuit de heli

het echte werk

Maar dat laatste lieg ik. Het project van E is half januari éeeeeindelijk (na haast vier jaar) in de uitvoerende fase gekomen en hij werkt nog harder dan voorheen. Half januari ging hij (tot zijn grote vreugde) een aantal dagen offshore en nu weer aan land, 's morgens heel vroeg weg, nog later thuis, weekenden door werken en op de meest onmogelijke tijden teleconferences. En dan helpt het niet mee dat het installeren van de 16 palen inmiddels ook alweer stil ligt door een zogeheten, totaal onvoorspelbare Eddy currant (hevige stroming). Er kon 1 paal geplaatst worden en vervolgens wachten ze al ruim een week op beter weer!
Hoop maar dat het gaat lukken om deze zomer wél met z'n viertjes op vakantie te kunnen, maar ik vrees grote vrezen,..... en als het in dit tempo doorgaat staat zelfs de terugkeer naar NL over anderhalf jaar ter discussie hahahah.