De sheriff, bier en basketball

En na Isa's verjaardag kwam al snel weer E's verjaardag. Met zijn werkdruk rondom Big Foot (lange dagen en op de gekste momenten, bijv. zaterdagavond om 22.30 uur een teleconference?!!) zag ik niet veel kans om een heel gek feest van zijn 45ste verjaardag te maken, maar ongemerkt mocht het toch ook niet voorbij gaan. Dus, oppas voor de meisjes geregeld, want Isa is nu dan wel 12 en mag by law alleen thuis blijven, maar vindt dit nog net wat te spannend. En wij, als een soort surprise party met nog zes stellen en Renata die op bezoek was, naar een wijnbar in de buurt. En een feestje werd het!! E werd toegezongen door een super gave band, enorm verwend door onze vrienden en we hebben een waanzinnig gezellige avond gehad, waarbij we zelfs weer eens ouderwets gedanst hebben! Dát was lang geleden.

verjaardagsborrel

Ik was erg blij dat E. nét voor zijn verjaardag bedacht had dat hij toe was aan een nieuwe hobby ;-) : zelf bier brouwen! Dus een beginners brewer-set (een fermeteer-fles, doppen, flesjes, emmers, metertjes, een begeleidende CD en pipetjes en nog veel meer spul) werd zijn cadeau. En daar kwam nog het brewers handbook bij van Renata. En het weekend ná zijn verjaardag moest het er van komen, er moest gebrouwen gaan worden. Dus E zelf op pad voor de ingrediënten, graan, hop en gist bij een plaatselijke leverancier. En geloof het of niet, zo stug als Amerikanen soms zijn, hier had hij direct nieuwe 'vrienden' en een dag later werd hij al ge-text of hij even mee wilde komen kijken bij de beginselen van het brewen. Inmiddels heeft het eerste fust bier hier ook rustig staan pruttelen (in de gangkast bij de jassen, want daar was het 'precies' de goede temperatuur ;-)) en hebben we 3 weken later een (écht) overheerlijk home brewed biertje geproefd. Dát smaakt naar méér!!

home brewery

... en Milou en opa dopte ze af!

Ewout vulde de flesjes,...

... en drie weken later, mummie, echt heerlijk!!

Rosita is al sinds het eerste jaar dat we hier wonen onze hulp en komt 1x in de twee weken schoonmaken (voor de rest doe ik het gewoon nog zelf hoor :-))
Om bij ons te komen, haal ik haar op die dagen op bij een vriendin, en om weer naar haar eigen huis te komen, wordt ze altijd opgehaald door haar vriend (ook 50+) omdat zij zelf geen rijbewijs heeft. Hij staat dan aan het einde van de middag met zijn auto voor ons huis te wachten tot Rosita klaar is en wil (ondanks herhaaldelijk aandringen van mij) nooit binnenkomen. Rosita en haar vriend José komen uit Mexico, zijn illegaal en spreken beiden alleen Spaans. Tot zo ver nog niets aan de hand.

spannend, de sheriff voor je deur

Afgelopen week rond een uurtje of 5 was Rosita aan het afronden, stond José weer voor de deur en was ik voor de NL school op de pc aan het werk, toen er opeens op de voordeur werd geklopt alsof zwarte-Piet er zelf voor stond. Ik schrok me rot, deed de voordeur open, en wie stond daar,.... de sheriff! 'Of ik wist wie er in die auto zat die voor ons huis stond?' Ik voelde de bui al een beetje hangen, maar wist niet hoe ze hier met illegalen omgaan dus zei "ja, dat is José, de vriend van mijn vriendin die hier binnen is". 'Is er een probleem dan?' 'Jahaaaaa' aldus de sheriff, hij mocht niet verder rijden, want hij had geen Texaans rijbewijs! 
En dat is iets wat kon kloppen (maar ik me nooit zo had gerealiseerd), want zonder social security number, wat je alleen krijgt met visum of greencard, kan je ook niet je Texaanse rijbewijs halen. Ooh, en nu? Een bon? Nou, nee, dát niet. 
José moest zorgen dat er iemand kwam die wél een Texaans rijbewijs had, en die zijn auto dan voor hem naar huis kon rijden. En tót diegene er was, zou de sheriff voor mijn huis blijven wachten. In mijn beste Spaans (en met hulp van een vriendin), aan Rosita en José uitgelegd wat er aan de hand was en zij belden vervolgens een vriendin die wél een rijbewijs had (geen stress of niets te bekennen). Duurde wel zo'n anderhalf uur voordat die vriendin er kon zijn, dus ik lekker potje thee gezet en met z'n allen aan de keukentafel. Behalve dan die sheriff, die heeft (ondanks m'n aanbod) die anderhalf uur in zijn auto voor ons huis staan wachten. 
Tijdens het zoveelste kopje thee vroeg ik in m'n beste Spaans hoe dat dan ging, en of hij niet zijn Mexicaanse rijbewijs kon laten zien (doen wij tenslotte ook als we ergens niet officieel wonen, maar op 'vakantie' zijn) maar wat bleek?? José had ook geen Mexicaans rijbewijs!! Gewoon helemaal niets!! Reed al 15 jaar in Texas rond (en daarvoor waarschijnlijk in Mexico) zónder rijbewijs! Ik wist niet wat ik hoorde! En geen ticket hè (of nog erger, boeien) van de Sheriff!! Alleen maar zorgen dat er iemand kwam met wél een rijbewijs, die ze naar huis kon rijden, zodat ze een dag gewoon weer zelf in de auto konden stappen. Ik begrijp er niets van! Voor tegen een boom piesen kun je hier wegens 'sexual harassment' jaren achter de tralies verdwijnen, maar rijden zonder rijbewijs (en ook illegaliteit verblijf) wordt hier gewoon toegestaan.
Tussen alle kopjes thee door, had ik onze meiden beiden van volleybal en school gehaald (en de sheriff stond nog steeds geduldig te wachten) en werden de Isa en Milou bij thuiskomst nieuwsgierig naar de binnenkant van de politieauto. Dus even op z'n raampje geklopt en met een Europeese onnozelheid gevraagd of ze even bij hem naar binnen mochten turen. En dat mocht natuurlijk! 

Had zelf ook al een tijdje niet in een politieauto gekeken, maar er lag/ zat écht van alles in die Texaanse sheriff-auto; camera voor én achter, hele pc, oproepsystemen, 2 enorme kogelvrije vesten, riffle (enorm geweer) in de achterklep én munitie om een heel dorp mee uit te moorden. En terwijl Isa en Milou hun ogen uitkeken, vroeg ik de sheriff hoe hij nou toch hier voor mijn deur verzijld was geraakt. Wat bleek, één van mijn buren had hem gebeld dat er een 'suspicies car' in de straat stond en dus kwam hij 'even' een kijkje nemen. Getverdemme, stelletje achterbakse/ achterdochtige Amerikanen! Woon ik met zulke types in de straat?? Moet ik nu voortaan ook uitkijken als ik (volledig tegen de Texaanse wet in) Milou even een half uurtje alleen thuis laat? Gaan ze dan ook de sheriff bellen als ze dat zien?? 
Ik kan het echt volledig níet rijmen met het gemak waarmee ze iemand zónder rijbewijs zomaar zonder bekeuring laten lopen.

borreltje in Galveston!

Maar leuke dingen waren er natuurlijk ook te over. Renata was 10 dagen op bezoek en hoe bijzonder was het, dat Angela ook hier 3 dagen in Houston moest zijn voor haar werk en het gelukt is om met z'n drieën in Galveston te lunchen. Na een driehoeks-vriendschap van meer dan vijf-en-dertig jaar, aan de andere kant van de wereld met z'n drietjes aan de borrel, helemaal super!

hele lange armen

En Opa kwam gelukkig ook weer langs! Na zijn niet zo'n succesvolle logeerpartij van ruim een jaar geleden, was het nu een stuk beter! Ondanks dat het weer niet meehielp (koud en veel te nat voor de tijd van het jaar), heeft hij toch nog leuke dingen kunnen doen. Opa heeft een auto gehuurd en is naar het (oer saaie) stadje 'DeRidder' in Louisiana gereden voor een foto met zijn plaatsnaam-bordje erop en een stempel van de gemeenste Deridder in zijn paspoort ;-), hij is een paar dagen in California geweest bij een oude jeugdvriendin Margot en we hebben uitstapjes met het gezin gemaakt. Brazos Bend State park, Corpus Christi (naar het platform van Big Foot, wat uiteindelijk bij aankomst daar na 4 uur rijden, toch niet naar zijn uiteindelijke bestemming ging varen, dus onverrichte zaken weer 4 uur terug rijden, bummer!!) én naar een basketball wedstrijd van de Houston Rockets. Dat laatste hadden wij zelf ook nog nooit gezien en was echt super leuk!! Lange mannen, cheerleaders en een spannende wedstrijd, die de Rockets wonnen!

basketball game

Lou met haar Big Foot rugzak ;-)