meidenweek

E. is afgelopen zaterdag naar NL vertrokken, dus dit wordt onze eerste week in de USA met alleen de dames.... en hoewel het wel wat saai is, vermaken we ons best prima. Zaterdagmiddag hebben de meiden hun maandelijkse zaterdagles van de NL school gehad met deze keer als thema 'Leidens ontzet'. Enkele ouders helpen dan met de voorbereidingen van deze schooldag en deze (eerste) keer hebben ze het verhaal van 'Leidens ontzet' verteld, aan de hand van een zelf gebouwd kasteel met playmobil poppetjes, het schilderen van een eigen wapenschild, door de kinderen zelf hutspot koken en een quiz om de opgedane kennis te toetsen. De NL kinderen uit alle groepen zijn op zo'n dag in principe aanwezig, wat maakt dat ze met zo'n 20 kids zijn. Onze meiden kwamen helemaal enthousiast weer thuis; eindelijk weer eens een dagje (3 uur) Nederlands praten met leeftijdsgenootjes. Voor de échte liefhebbers kun je op http://ntceekhoorn.blogspot.com/ zien wat er allemaal wordt gedaan op de NL school.
Zondag heerlijk uitgeslapen en vervolgens met z'n drieen in bad en van daaruit geskyped met El, Loeki en Kiki. Isa had een vriendinnetje te spelen, waarmee ze samen haar huiswerk heeft gemaakt ("zo handig joh, mam") en vervolgens ook nog met Milou Tuyn, met Ewout (die bij Martijn in Barendrecht aan de borrel zat (zie foto)) én met Elzi en Marike geskyped en daarna de pool in, want na een paar heerlijk 'koele' dagen van zo'n 90 graden, was het vandaag weer 100! In de avond dus heerlijk koel binnen gegeten bij Marco en Jutta, waar we waren uitgenodigd voor de lasagne.
Rest van deze week lopen wij ons vaste 'schema', met school, sporten (dinsdagmiddag met Isa naar de robejump les, viel nog niet mee zeg, wat een conditie moet je daar voor hebben), koffietje hier en daar, een muurtje verven in huis, gras maaien, pool onderhouden én natuurlijk naar een fastfood keten, nu papa er niet is. Want we zitten hier nu al haast 4 maanden en we hebben Wendy's, What a Burger en BurgerKing, nog niet eens getest. Maar uiteindelijk zijn we toch 'gewoon' bij de Mac belandt, omdat daar Zita en Bernd (twee kindjes van de Nederlandse school) ook naar toe gingen.
Daarnaast bereiden we ons deze week voor op onze tweede gast; (tante) Ellen, die zaterdag landt. Ze blijft 6 daagjes en als zij er net zoveel zin in heeft als ik, wordt het een héérlijke week!!! En dan te bedenken dat El en ik sinds wij hier zitten nog niet één maal gehuild hebben (althans niet omdat we elkaar zo mistte!)....hadden we van te voren met al die 'dramatische' afscheidstaferelen toch niet op durven hopen, hahaha....de post, de telefoon en vooral skype maakt een hoop goed! Maar ondanks dát, toch wel erg lekker dat ze nu haast komt! Vanmorgen op weg naar school (het is donderdag, dus op de fiets), een schildpadje op het fietspad gezien. Meiden helemaal enthousiast en de turtle is vervolgens in het fietsmandje van Ies mee gegaan naar school om daar te laten zien. Wij waren zelf helemaal door het dolle heen, zómaar een schildpad in het wild, maar op school bleek al snel dat het minder bijzonder was dan wij dachten. Dus turtle mag tot het eind van de dag in de klas blijven en daarna kan die het bos weer in. Nog twee nachtjes slapen, dan is E. gelukkig ook weer thuis.

op de fiets

afgelopen vrijdag voor het eerst echt met de fiets naar school. Beetje op tijd weg, want helemaal exact wisten we nog niet hoe lang we erover zouden doen. Maar dat viel reuze mee, binnen 20 minuten waren we op school; dit incl. Milou op haar eigen fiets, die onderweg alle vogeltjes heeft geteld en iedere dennenappel heeft bekeken. De meiden waren helemaal trots. Dus vanaf nu, in iedere geval iedere donderdag en vrijdag met de fiets, want op deze dagen heeft geen van beide een extra lange schooldag. Op de terugweg erg in mezelf moeten lachen; allereerst stond ik bij het stoplicht met m'n Hema-opoe fiets (mét mandje voorop, wat op zich al een bezienswaardigheid is) en kwam er een dame op een wielrenfiets naast me staan. Praatje pot, want dat doet hier iedereen en de dame vertelde dat ze echt nooooooit op de fiets zou gaan zitten zonder helm (hoezo hint?). Het kon hier zóó gevaarlijk zijn. Nou had ik dat laatste ook wel gemerkt, maar we stoppen erg netjes bij iedere uitrit en bij alle stoplichten, we vallen niet zomaar om, dus wat kan ons gebeuren. Ik nog vertellen dat ik uit NL kom, dat we daar al leren fietsen als we 4 zijn (zelfs ons nichtje Kiki fiets tegenwoordig zonder zijwieltjes!!) maar ze keek me aan alsof ik niet spoorde zónder helm. Nee, en wat zien we bij hetzelfde stoplicht stil gaan staan nét voor wij mogen gaan rijden??? Allereerst een auto van een Sherrif, die notabene ín z'n auto achter het stuur aan de telefoon zit te kletsen en daarachter een motorrijden helemaal zónder helm! Want op de fiets met max 14 m/h heeft iedereen hier wel een helm op, maar met de motor (en ook als ze op de snelweg rijden!!) hoeft dat niet en ook bellen in de auto is hier hartstikke legaal! Bijzonder toch?
Daarnaast heb ik erg om m'n eigen onhandigheid moeten lachen.... ik was dus via de Starbucks naar huis gefietst, alwaar een heerlijke café Latte grande gekocht. Er zit dan zo'n deksel op met een klein gaatje, dus ik dacht dat ik daar wel mee op de fiets kon..... maar dat was een misrekening; ieder hobbeltje gaf een soort fontein van warme koffie met melk, met als gevolg dat ik er uit zag als een soort giraf (zónder helm, dat dan weer wel :-)) met allemaal bruine vlekken op m'n witte blouse en broek. Dus volgende keer geen coffee to go meer, als ik met de fiets ben.

Mannendag

Dan heb je een Camaro 2SS met 400 pk en een kilometerteller die tot 180 m/h gaat (is haast 290 km/uur), mag je hier in de States maar maximaal 65 rijden..... dus wat doe je dan???
Dan zoek je even op de kaart en rijdt met de hele familie op je vrije zaterdag naar College Station, waar een al 30 jaar niet meer officieel gebruikt circuit ligt, en je gaat racen op de maandelijkse Porsch-dag!
Zo gezegd, zo gedaan. E. ging afgelopen zaterdag met z'n 3 dames (waarvan twee met écht Camaro T-shirt aan) op pad. Zo'n 1 ½ uur rijden bij ons vandaan, maar dan richting noord/west, een richting die we nog niet eerder hebben genomen. Onderweg toevallig langs de verbrandde huizen en bomen van Magnolia gereden (die bij de bosbranden van vorige weken zijn getroffen), wat een enorme indruk op ons achter liet. Maar daarna vol goede moed verder op weg naar de racebaan.
Helaas, bleek bij aankomst (maar vlgs mij juist gelukkig), mocht je niet zomaar zonder licentie het circuit op. We mochten wel een rondje achter de pace-car maar dan kan je niet écht scheuren (hoewel Ies, Lou en ik het hard genoeg vonden).
Dus heeft E. daar een Nederlandse kennis opgezocht (van wie hij de tip ook had gekregen) en met hem wat rondjes 'echt geknald' in een oude Porsch. Welliswaar geen Camaro, maar je moet toch wat....
Wij meiden stonden op de (verder bijzonder lege) tribune te kijken hoe papa/ E. aan het genieten was en waren het er over eens dat hij volgende keer maar lekker in z'n eentje moest gaan, dan gaan wij 'meiden' dingen doen..... bijv. lekker naar 'Sweet and Sassy' (zie http://www.sweetandsassy.com/ ) waar je als 5-jarige een beauty behandeling inclusief manicure kunt krijgen :-)
Maar het was een leuke dag op het circuit. Ze hadden er de heerlijkste hamburgers tot nu toe, en toen thuis bleek dat met een speciaal App-je op de I-pad, je vanuit je luie stoel het verbruik van je eigen Camaro kunt checken, je bandenspanning kunt controleren én zelfs de motor kunt starten (zodat de airco alvast kan draaien als het heel warm weer is), kon het humeur van E. helemaal niet meer stuk! Het bleek eens te meer, de auto was een prima aankoop! Voor de verandering ben ik zelf voor de terugreis voor de eerste keer maar eens achter het stuur van E.'s nieuwe speeltje gekropen...

Rare vogels....

Schoolweek 3 is ingegaan en we beginnen alle vier al een beetje in een ritme te komen....E. werkt van maandag tot donderdag lange dagen (7.00 weg - 19.00 thuis), maar op vrijdagmiddag is hij vrij! Isa en Milou maken ook lange dagen, van 8.30 tot 15.30 en hebben daarnaast nog extra les. Isa op maandag extra Nederlandse school van 15.45 tot 18.00, Milou op dinsdag Nederlandse school, Isa op woensdag weer Engelse bijles van 16.00 tot 17.00 (en ik maar heen en weer rijden....), maar donderdagmiddag zijn we met z'n drieen 'vrij' en vrijdagmiddag is hun school tot 13.30 en begint dus het weekend van de Bastian family al..... Mijn ritme laat nog het meest te wensen over; veel kleine klusjes, chauffeuren, wat emails beantwoorden, een skype er tussen door en af en toe een Starbucks met een moeder van school of een NL dame, maar nog niet echt volgens een lekker lopend schema :-)
De meiden doen het eigenlijk harstikke goed op school. Isa gaat er fluitend naar toe en komt ook weer lachend terug en heeft al een paar echte vriendinnetjes; Mary Carmen en Paola. Beide zijn Mexicaanse meisjes die ook net nieuw zijn in de USA, dus misschien spreekt Ies nog wel eerder Spaans dan Engels.....
Er zijn hier relatief veel Mexicanen. Schreef ik eerder al dat zij al het 'zware' werk deden, er zijn ook veel welgestelde Mexicanen die hierheen 'vluchten' sinds de geweldadigheden in Mexico zulke enorme vormen hebben aangenomen. Isa heeft al echt veel lol met die meiden, is trots dat ze de enige in de klas was, die wist hoe ze music moest spellen en afgelopen zondag heeft ze voor het eerst een verjaardagsfeestje gehad van een meisje uit haar grade. Zevenentwintig (let wel, 27!) opgetutte meisjes die glow in the dark gingen minigolfen. Wat een chaos; door elkaar heen rennende kids, cadeautjes die op een tafeltje in de hoek werden gezet (gingen allemaal nog ingepakt met het feestvarkentje mee naar huis), merendeel van de ouders bleef gedurende het 1½ uur durende feestje gewoon de hele tijd in het gezichtsveld van hun kind (hoe spannend kan het zijn voor een 8 jarige???, maar goed, ik bleef dus ook....), en de ouders van de jarige liepen voortdurend met een camera heen en weer.... een pizzapunt, een chocolat cookie en een cupcake en het feest was over...... Geen liedje, geen ballon of slinger en geen gezamelijk 'momentje', en in míjn ogen eigenlijk helemaal geen feestje. Ik vraag me nu af of Isa wel 1 woord met de jarige heeft gewisseld? En zo niet, lag dat zéker niet aan haar gebrek aan Engels. Maarrrr, Isa vond het leuk en leek erg te genieten, hoewel ze op de terugreis naar huis wel vroeg of je hier in Amerika ook gewoon een feestje bij je thuis mag doen? Tuuuuuurlijk meid!!!!
Milou heeft (na een flitsende eerste twee weken) nu iets meer moeite met het wennen op school. Het nieuwe is eraf, ze spreekt nog geen Engels (vindt het ook stom) en haar dagen zijn dus erg lang..... Gedurende de dag spreekt ze nauwelijks, maar zodra school uit is, barst ze los.....één grote waterval van gezellige kletspraatjes. Want dat is het grappige; naar school gáán is (cq was, een drama, huilend aan m'n been, dat ze mee wilde naar huis), maar bij het ophalen is ze wel helemaal blij. Op advies van miss Audrey zijn we nu dus ook (net als de rest van de kindjes) begonnen met de carline. Hierbij kom je als ouder bij het naar school brengen je auto niet uit, maar rijd je op een speciale baan langs school, stopt bij de aangegeven plaats en helpen wat oudere leerlingen je kind met uitstappen, waarna je zelf direct weer doorrijdt. Voordeel hiervan is, dat Milou nu afscheid moet nemen van míj (ipv ik van haar) en dat gaat nu al een week zónder tranen. Nadeel is, dat het wegbrengen voor mij nu wel een echte chauffeursfunctie is (waarbij ik geen ouder of leerkracht meer zie of spreek) en dat ik het afscheidsknuffelen zelf wél mis! Maar goed, alles om je kind gelukkig te maken... Ik heb Milou ook moeten chanteren door te beloven, dat als ze 5 dagen niet huilt, we op vrijdagmiddag naar de 'Orange Leaf' (= heerlijke yoghurt ijsjeswinkel) gaan.... en het werkt nu dus al een week!! Is nog niet gezegd dat ze het nu veel leuker vindt op school, nu ze niet meer huilt, maar de dag start in ieder geval niet meer zo dramatisch voor haar (en voor mij ook niet).
Vraag jij je nu alleen nog af, wat nou die 'rare vogels' zijn.....
dat zijn twee afzonderlijke échte vogeltjes, waarvan er één elke ochtend met z'n snaveltje op het raam van Milou tikt en haar zodoende om 6 uur al wakker maakt. De ander vogel vliegt iedere ochtend rond 10 uur door de achtertuin; komt aanvliegen, gaat op een specifiek takje zitten en probeert vervolgens zo'n 20 keer door ons gesloten slaapkamerraam naar binnen te vliegen, keer op keer.....takje raam, takje raam, takje raam....

Records

Klagen jullie in NL allemaal over de natste zomer in haast 100 jaar (en terecht, we zijn blij dat we díe niet hebben hoeven meemaken), hier in Texas is het de warmste zomer sinds de dag dat ze de temperatuur bijhouden. Heeft een gemiddelde zomer hier zo'n 6 dagen van boven de 100 graden Farenheit, dit jaar hebben 'we' er al 38 aaneensluitend gehad van boven de lichaamstemperatuur...Maar, het is nu gelukkig een beetje koeler aan het worden. Overdag halen we met gemak nog de 97 graden, maar 's nachts is het in onze ogen gewoon 'koud', nog maar 65 graden (= 18 gr C.). Voordeel is wel dat we nu een keer een raam open kunnen doen in de nacht om het huis een beetje door te laten waaien.
Een nádeel van al dat warme weer van de afgelopen tijd, is dat er een groot tekort is aan water. Hebben we eindelijk een beetje een leuk gazonnetje, mogen we vanuit overheidswege nog maar twee keer per week sproeien en dat overleeft het gras haast niet met deze temperaturen; overal grote dode plekken. Gelukkig is het in heel de straat hetzelfde en lijkt het niet te liggen aan m'n tekort aan groene vingers. Maar naast ons gras, zijn er ook enorm veel dode bomen in heel The Woodlands en hoewel ze er allemaal nu nog staan, zal dat volgend jaar best een kaal gezicht zijn, als ze zijn gekapt, of omgewaaid.
Daarnaast is onze grootste zorg op dit moment de bosbranden (waarvan we hoorde via het Nederlandse journaal!). Sinds afgelopen week zijn er al een paar honderd huizen in Bastrop (waar we met de camper doorheen zijn gereden) in as gelegd, maar ook dichter bij huis, in Magnolia fikt het goed. Magnolia ligt zo'n 30 km. ten westen van ons en buiten dat het sinds een paar dagen hier erg naar rook ruikt (ook jijzelf, als je even buiten loopt, stinkt alsof je een pakje zware shag hebt opgesnoept), prikt het aan je ogen en hangen er grote rookwolken die ook wij van hieruit, goed kunnen zien (zie foto, gemaakt vanuit E.'s auto). Direct gevaar is er voor onszelf nog niet, maar 30 km. is niet zo heel ver en iedereen is zich toch wel een beetje aan het voorbereiden in case of evacuation. Heb gisteren zelf ook een lijst gemaakt met meest belangrijke dingen die we mee zouden moeten nemen; 12 gallon water, 3 setjes kleding, paspoorten, trouwboekje(!), laptop, knuffels voor de meiden en nog wat zaken die echt niet mogen verbranden. Niet dat we zelf al erg nerveus zijn, maar nu het zo op papier staat, hoeven we (mocht het wel zover komen), niet meer na te denken en hebben we binnen 15 minuten alle dingen die we nodig hebben gepakt. Moeten dan wel met twee auto's, want de Camaro kan wel heel hard wegrijden, maar dan kunnen we weer geen bagage meenemen.....

Maar niet alleen maar kommer en kwel hoor; hebben vandaag ook heel goed nieuws gekregen; Milou is op haar eerste afspraak bij de oogarts hier in de US geweest en zij hoeft haar oog niet meer af te plakken! Dus naast de schooluniformen die we van haar al in de aanbieding hadden, nu ook, voor de liefhebber, een paar dozen hele leuke pleisters voor occlusie therapie.

The American dream...

...het verhuizen op zich was voor ons alle vier al een hele belevenis, maar voor Ewout zijn, sinds onze verhuizing, zeker nog een aantal dreams in vervulling gegaan. Heb ik helemaal in het begin al beschreven dat hij een rondje heeft mogen rijden in zo'n echte grote Amerikaanse trucker, waarvan hij nog een week heeft nagenoten, sinds afgelopen week loopt hij weer volop te glimmen (en niet omdat het nog steeds zo warm is).
Zoals beschreven was E. op de eerste schooldag van Milou (vorige week vrijdag) al vroeg op pad om met zijn team te gaan zeevissen in de golf van Mexico. Snikheet in een bootje met zo'n 15 mannen en alleen maar stoere mannenpraat. Na terugkomst gróte verhalen over nog grotere vissen, maar dát kennen we natuurlijk ;-)) Hij had wel veel gefileerde makreel, forel en zelfs een stukje haai bij zich, waarvan hij zei dat hij die laatste zelf had gevangen, maar dát hebben natuurlijk al z'n collega's thuis verteld..... Totdat hij eergisteren met het bewijs kwam; op de boot, met blauw shirt, geel lapje in z'n nek én met een heuse haai aan z'n haakje. Voor diegene die het ook een sterk verhaal vinden, heb ik het hele filmpje hiernaast geplaatst. We eten er overigens heerlijk van; haai was een beetje taai, maar de makreel is op de bbq (na even gerookt te zijn, met wat ui, basilicum, zout en peper in een pakketje van folie) echt een aanrader.

Daarnaast is nog een jongensdroom van hem in vervulling gegaan (the sky is the limit). Gisteren hebben we een splinternieuwe 2012 gitzwart glimmende Chevrolet Camaro 2SS opgehaald. Een beetje een 'pooierbak' (excusé le mot), maar wel stoer en hij kan 'lekker hard'. We mogen hier maar max. 90 mph/h, maar nu de meiden en ik steevast in legging, met hakken én diep decolleté in de auto meegaan, ziet het er best echt uit.... nee hoor, het is een mooie 'mannenbak' en suits Ewout well!! Vandaag fijn een eindje wezen rijden.

Lief dagboek....

... ben ik een erg ontaarde moeder om het héérlijk te vinden dat m'n twee dochters na 12 weken eíndelijk weer naar school gaan??? Dat ik weer eens een brood in m'n eentje kan kopen; m'n 'hobby' (strijken :-)) kan uitoefenen zónder vragen ('waarom strijk je dat shirt? en waarom strijk je ook dat overhemd van papa? en waarom mag ik dan niet strijken?"); dat ik een pc tot m'n beschikking hebt, zónder dat er eerst naar het jeugdjournaal én 'Ernst Bobbie en de rest' moet worden gekeken..... en, dat ik gewoon weer kan gaan sporten en de kilo's die er in m'n trouwjurk nog niet zaten, maar nu wel, weer kwijt kan raken??? Of is het een natuurlijke reactie na 12 weken 24/7 op elkaars lip te hebben gezeten (en op m'n nek, of op m'n arm, of op m'n rug als Lou te moe was om te lopen...). Nee, ik geniet erg van de 'vrije' tijd tussen het halen en brengen en na school nog doorbrengen door. Vandaag voor het eerst naar de YMCA (sportschool) geweest, dus binnenkort zie ik er weer uit om door een ringetje te halen.
Wat het genieten een stuk makkelijker maakt is dat de meiden het erg naar hun zin hebben op school. Hoewel Isa (onze kleine perfectionist) er wel een beetje van baalt dat ze niet meer (of nog niet?) bij de beste van de klas behoort en nog niet alles begrijpt, gaat ze met plezier naar school en heeft alleen maar grote verhalen als ik haar ophaal. En zelfs Milou  ("ik heb een eigen wil en als ik het niet leuk vind, vind ik het niet leuk") is tegen alle verwachtingen in helemaal enthousiast; ze huppelt, zingt en is alleen maar blij en lijkt verlieft op 'hulpjuffrouw' miss Lisette.
Wie ook blij is, is Ewout. Hij heeft zojuist zijn eerste splinternieuwe auto gekocht,...... een 2012 Chevrolet Camaro! Black!