Laning's en Davidson

hockey!

kleine grote vriendinnen!

Yihaa, daar waren ze dan, Elzi, Nikki en Marike!! Ruim twee uur nadat het vliegtuig was geland kwamen ze op woensdagmiddag door de deuren (nieuw 'traagheid' record!) maar vanaf toen, vijf dagen feest! Zes blije 'meiden', maar ook Ewout die er zichtbaar van genoot. Heerlijk kletsen, spelen, pizza eten in de hottub, meiden met z'n allen slapen (Elzi in verband met haar jetlag soms al vóór het avondeten ;-)), mee met Isa mee naar school, Nikki naar de outlet en alle meiden goed shoppen bij de Abercrombie en Bath and Bodyworks. Door het heerlijke weer konden we lekker picknicken in het park, en eindelijk weer eens samen hockey spelen, voordat we met z'n alle sushi gingen eten. Mee naar de nieuwjaarsborrel van de NL-club hier, Texaans ontbijtje onder het genot van wat country-muziek en zelfs het ritje naar Galveston en de veertocht naar de overkant, op zoek naar dolfijnen was een groot succes. We zagen (ondanks andere verhalen) helaas niet meer dan 3 kleine vinnetjes, maar dat kon de pret niet drukken, eigenlijk was het gewoon al heerlijk om met elkaar te zijn en te genieten. En dat hebben we!! Een beetje treurig stonden we vervolgens maandag (na een lekkere picknick in de tuin van het kantoor van Heerema) dan ook weer op het vliegveld om hen weg te brengen. Maar wat hebben we het super gehad en wat zijn we blij dat zij al deze moeite hebben willen doen voor een paar heerlijke dagen bij ons!

BFF!

picknick in North Shore park

Mmmmm, nog maar een keer die sushi-bar!

stilleven

laatste 'middag-maal'

Ewout heeft deze dagen ook weer een droom verwezenlijkt; sinds zijn motorrit met Richard en Marco in de Kerstvakantie was hij er zeker van dat hij toch weer een (tweede hands) motor wilde kopen. Hij had er al een paar gezien en bij een nieuwe 'bezichtiging' vrijdagmiddag, was het meteen raak; of ík z'n auto even op wilde halen, zodat hij met z'n nieuwe motor naar huis kon! En zo geschiedde. Telefonisch werd de betaling en verzekering geregeld en twee uur later kwam hij onder de belangstellende en bewonderende ogen van zes meiden, op een glimmende zwarte Harley ons pad oprijden! Ben benieuwd hoe lang onze fietsen nog in de garage mogen staan! ;-)

stoer!

Teenager

roller-disco!

Taart!

..... en voor je het weet, heb je zomaar een tiener in huis!
Buiten tien hele mooie jaren ging er aan de viering van deze heugelijke dag ook enige voorbereiding vooraf; te beginne bij de taart. Traditie getrouw maken we deze al 10 jaar zelf, dus je zou zeggen 'appeltje-eitje', maar elke keer is het toch weer een uitdaging. Konden we tot voor kort nog volstaan met een 'snoepjes-taart', dit jaar wilde Isa een oranje taart met roze bloemen, blauw met groene stippen en zwart-witte streepjes (geen geintje!). Maar, U vraagt en wij draaien,.... de keukenmachine draaide echter net iets té snel (nl nog voordat we de mix-arm naar beneden hadden gedaan, zodat zowel Isa als ikzelf onder de klodders deeg zaten ;-) maar uiteindelijk kwam er wel de gedroomde taart. Na een hele avond zwoegen, was hij zaterdagavond om 23.00 uur eindelijk af. Een verjaardag hier vieren is toch heel anders dan in NL; bij gebrek aan familie had Isa voor zondagochtend zelf wat vrienden van ons uitgenodigd voor koffie en de beruchte taart, en zaterdag was lekker voor ons gezin. Hoewel, de ochtend werd er druk met half Nederland geskypt, alle tantes en ooms, opa, oma, neefje, nichtjes en vriendinnen en de andere helft stuurde whats-appjes en sms-jes. 's Middags zijn we met z'n vieren heel erg 'Saturdaynight fever' naar een rollerskate disco gegaan (ja,... ook Ewout en ik) en 's avonds op verzoek van de jarige naar een Sushibar (op deze leeftijd volstaat blijkbaar ook een leuke hamburgertent niet meer). Maar het was een super dag en Isa is schromelijk verwend. Een heuse hippe kofferset (voor de Winnie de Poeh koffer, die ze voor haar derde verjaardag van opa Hans had gekregen, werd ze nu écht een beetje te groot), wat leuke spulletjes voor op haar net geverfde kamer van Milou, nagellakjes, armbandjes, meidenspulletjes, een boekje wat oma had gemaakt, met alle foto's vanaf haar geboorte tot aan nu, én als klap op de vuurpijl, kaartjes om eind deze maand voor het eerst naar een écht popconcert te gaan. Lady Gaga!! Weliswaar met haar ouders, maar gelukkig is ze nog nét weer klein genoeg om ook dát geweldig te vinden!

Goed plan, die Sushi-bar!!

Maar eerst nog een ander hoogtepunt deze maand; de komst van Elzi, Nikki en Marike! Meiden hebben (zelf) al weer op school geregeld dat ze een dagje vrij mogen zijn, dat Elzi vrijdag een dag mee mag lopen op hun school, en de 5 dagen dat ze hier zijn, zijn al helemaal vol gepland met allemaal leuke dingen. Nu alleen maar hopen dat het in NL stopt met sneeuwen, zodat hun vliegtuig zonder vertraging kan vertrekken.  

Gezelligheid en bureaucratie

fijn een eindje rijden,....

Wat vliegt zo'n kerstvakantie toch voorbij! Mannen een dagje motorrijden, dames naar de out-let, kinderen lekker bowlen, nieuwjaarsmiddag in de hottub en voor je het weet, is het 2013! Oud & Nieuw hadden we hier een aantal vrienden over de vloer. Geheel volgens Amerikaans 'recept' (hoewel ze noemen het going Dutch!??) had iedereen zelf wat te eten of drinken meegenomen (dus er was genoeg!!), de kinderen (13 stuks) lagen her en der in het huis te slapen en wij hebben in de stromende regen, onder een vakkundig door Ewout en Richard gemaakt zeilen dakje bij de porch, het nieuwe jaar ingeluid. Met maar één mooie vuurpijl (want vuurwerk mag ivm de droogte niet in the Woodlands), maar verder genoeg gezelligheid, was het weer een topavond! Maar goed, drie dagen later, zaten El & Rich, Kiki en Loeki in het vliegtuig terug naar Nederlands, de meiden weer op school en Ewout achter zijn bureau. En thuis was het maar stil na alle gezellige drukte en vooral koud; het was nét iets boven het vriespunt en dan is zo'n slecht geïsoleerd huis, met enkel glas en overal gaten maar heel moeilijk warm te krijgen. Maar er was meer wat ons bezig hield, deze eerste week in het nieuwe jaar.

de cowgirls

Na een bekeuring voor te hard rijden (én een waarschuwing omdat hij z'n Texaanse rijbewijs na 11/2 jaar nog niet heeft) was Ewout's voornemen voor 2013, dat hij als eerste z'n Texaanse rijbewijs ging halen.
Dus theorie geleerd, aangemeld bij de DPS (Department of public safety)  en alle benodigde formulieren meegenomen; twee documenten waar je naam én adres op staan, je orginele document met je social security number, paspoort én vergeet niet de verzekeringspapieren van je auto. Hij heeft minimaal anderhalf uur in de rij gestaan. En dat is nog weinig! Voordat dit nieuwe kantoor begin december 2012 is geopend, stond je zo maar 4 uur te wachten! Maar goed, nu dus 'maar' anderhalf uur, waarvan de laatste 20 minuten voor het bordje, 'nog 1 minuut wachttijd' ;-) . Vervolgens was hij aan de beurt, moest nogmaals ongeveer 8 documenten invullen met naam, adres, telefoonnummer, schoenmaat, horlogemerk, aantal huisdieren, lievelingskleur en wat bleek vervolgens,...... ze konden zijn gegevens niet invoeren in de pc, want 'the computer says NO, sir ',..... en écht niemand die daar wat aan kon doen (want als het buiten een regeltje valt -al weet niemand welk regeltje-, ja, 'dan weten ze het hier ook niet meer!'). We'll sent some documents to fill out to your home Address, Sir. En daarmee staat z'n eerste goeie voornemen, nog steeds bovenaan. En uiteindelijk de hele vrije vrijdagmiddag naar de haaien en over een week of twee mag hij weer in de rij gaan staan. Wat een bureaucratie!

HAPPY 2013!!

All you need is,..... Kerst!

All you need is....

Joepie, daar stonden ze weer!!! Lekker vroeg geland, maar door de traagste douane van de héle wereld, die hier in Houston International airport achter de balie zit (ze vallen ongelogen (!) soms zelfs in slaap achter hun deskje), toch nog waanzinnig laat door die schuifdeuren,.... maar toen konden Kiki, Isa, Loeki en een wat aarzelende Milou, elkaar dan eindelijk weer om de hals vliegen (onder de vertederende ogen van de halve aankomsthal!).  De kerstversie van 'All you need is love' had een moord gedaan voor de filmbeelden!
Heerlijk om de feestdagen weer met El en Rich door te kunnen brengen (hoewel de kilo's die we er vorig jaar met Kerst met hen hebben aangegeten, er nog steeds niet af zijn).
Dus dit jaar na een Kerstontbijt, Kerstlunch en Kerstdiner in het kwadraat, ook gezellig met z'n achten een paar dagen op pad, richting San Antonio. Daar waren we in de Thanksgiving-break met opa Hans ook al geweest en dat was heel goed bevallen! Beetje de tourist uithangen.
Zodoende gingen we tussen Kerst en O&N met z'n achten in twee auto's voor een paar dagen naar San Antonio en Seaworld. In dat laatste wederom prachtige dolfijnen- en orka shows gezien, waarbij de orka's dit keer niet zo heel veel zin hadden. De show met de kleine orka Shamu (dé trekpleister van Seaworld) kon uiteindelijk pas 20 minuten later beginnen. Erg grappig om te zien, dat die grote beesten zo'n eigen wil hebben en geen zin, betekent ook echt GEEN ZIN! Milou werd alleen steeds zieker (Hollands griepje meegenomen door alle Kerstgasten) en toen die halverwege de dag haast omviel, ben ik met haar in een heerlijk zonnetje op een bankje gaan zitten (was verder best koud), en is de rest naar een mini rollercoaster en de speeltuin gegaan. Eén uurtje, een sinasspril en een power-napje later, was ze gelukkig weer een heel stuk opgeknapt en haakte we weer aan bij de rest van de familie. Ewout, Rich, El en ik nog in een enorme heftige rollercoaster (de Steel eel, kijk maar op youtube, echt waanzinnig hoog!), voordat we naar het hoogtepunt van de dag zouden gaan; het voeren van de dolfijnen! Wat bleek,.... voertijd was nét afgelopen (hoezo hadden we dat dan niet even gecheckt??) en we liepen vervolgens de poort uit met vier huilende kinderen en vier teleurgestelde ouders; 'What a bummer'! (zou Isa zeggen en heeft ze waarschijnlijk ook wel gedaan).

Gelukkig waren we nog net wél in staat om een beetje helder na te denken en hebben direct onze dagpassen voor $10 pp extra omgezet in een jaarpas en zodoende konden we de dag erna gezellig nóg een keertje naar Seaworld! Wat een brilliant idee! Zaterdag direct na de opening om 12.00 uur rende we naar de dolfijnen, hebben we vervolgens een uur in de rij gestaan om voor $45 !! visjes te kopen om ze te voeren! (een dag eerder hadden we voor een zelfde bedrag met vier personen (!), de heerlijkste fish and chips gegeten in een luxe bistro,... ). Maar goed, met al die visjes die we mochten voeren, kwamen onze dromen wel uit; wat een gave beesten zeg, uitgebreid hebben we ze kunnen aaien en contact met ze gehad! Deze dag kon niet meer stuk! Dus El en Rich nòg maar een keertje in de Steel eel en direct daarna naar de haaien, pinguïns en de meisjes ook nog een keer in de mini rollercoaster. Uiteindelijk aan het einde van de middag weer op weg naar The Woodlands (kleine 4 uur), met 8 blije gezichten èn 8 jaarpassen op zak (!). En die gaan we zéker nog een keer gebruiken!