All you need is,..... Kerst!

All you need is....

Joepie, daar stonden ze weer!!! Lekker vroeg geland, maar door de traagste douane van de héle wereld, die hier in Houston International airport achter de balie zit (ze vallen ongelogen (!) soms zelfs in slaap achter hun deskje), toch nog waanzinnig laat door die schuifdeuren,.... maar toen konden Kiki, Isa, Loeki en een wat aarzelende Milou, elkaar dan eindelijk weer om de hals vliegen (onder de vertederende ogen van de halve aankomsthal!).  De kerstversie van 'All you need is love' had een moord gedaan voor de filmbeelden!
Heerlijk om de feestdagen weer met El en Rich door te kunnen brengen (hoewel de kilo's die we er vorig jaar met Kerst met hen hebben aangegeten, er nog steeds niet af zijn).
Dus dit jaar na een Kerstontbijt, Kerstlunch en Kerstdiner in het kwadraat, ook gezellig met z'n achten een paar dagen op pad, richting San Antonio. Daar waren we in de Thanksgiving-break met opa Hans ook al geweest en dat was heel goed bevallen! Beetje de tourist uithangen.
Zodoende gingen we tussen Kerst en O&N met z'n achten in twee auto's voor een paar dagen naar San Antonio en Seaworld. In dat laatste wederom prachtige dolfijnen- en orka shows gezien, waarbij de orka's dit keer niet zo heel veel zin hadden. De show met de kleine orka Shamu (dé trekpleister van Seaworld) kon uiteindelijk pas 20 minuten later beginnen. Erg grappig om te zien, dat die grote beesten zo'n eigen wil hebben en geen zin, betekent ook echt GEEN ZIN! Milou werd alleen steeds zieker (Hollands griepje meegenomen door alle Kerstgasten) en toen die halverwege de dag haast omviel, ben ik met haar in een heerlijk zonnetje op een bankje gaan zitten (was verder best koud), en is de rest naar een mini rollercoaster en de speeltuin gegaan. Eén uurtje, een sinasspril en een power-napje later, was ze gelukkig weer een heel stuk opgeknapt en haakte we weer aan bij de rest van de familie. Ewout, Rich, El en ik nog in een enorme heftige rollercoaster (de Steel eel, kijk maar op youtube, echt waanzinnig hoog!), voordat we naar het hoogtepunt van de dag zouden gaan; het voeren van de dolfijnen! Wat bleek,.... voertijd was nét afgelopen (hoezo hadden we dat dan niet even gecheckt??) en we liepen vervolgens de poort uit met vier huilende kinderen en vier teleurgestelde ouders; 'What a bummer'! (zou Isa zeggen en heeft ze waarschijnlijk ook wel gedaan).

Gelukkig waren we nog net wél in staat om een beetje helder na te denken en hebben direct onze dagpassen voor $10 pp extra omgezet in een jaarpas en zodoende konden we de dag erna gezellig nóg een keertje naar Seaworld! Wat een brilliant idee! Zaterdag direct na de opening om 12.00 uur rende we naar de dolfijnen, hebben we vervolgens een uur in de rij gestaan om voor $45 !! visjes te kopen om ze te voeren! (een dag eerder hadden we voor een zelfde bedrag met vier personen (!), de heerlijkste fish and chips gegeten in een luxe bistro,... ). Maar goed, met al die visjes die we mochten voeren, kwamen onze dromen wel uit; wat een gave beesten zeg, uitgebreid hebben we ze kunnen aaien en contact met ze gehad! Deze dag kon niet meer stuk! Dus El en Rich nòg maar een keertje in de Steel eel en direct daarna naar de haaien, pinguïns en de meisjes ook nog een keer in de mini rollercoaster. Uiteindelijk aan het einde van de middag weer op weg naar The Woodlands (kleine 4 uur), met 8 blije gezichten èn 8 jaarpassen op zak (!). En die gaan we zéker nog een keer gebruiken!