in aanloop naar Christmas

Isa en Milou hebben afgelopen vrijdag hun eerste vakantiedag gehad na een hele drukke laatste week. Maar vandaag ligt Milou helaas met een buikgriepje in bed, maar heeft Isa de middag doorgebracht bij Heerema als 'persoonlijke assistente' van Ewout. Als beloning zijn vader en dochter samen uit eten geweest bij de Cheese-factory (salades + zo'n 50 verschillende soorten cheese cake!)
Afgelopen week vooral druk geweest met de aanloop naar Kerst.... Beide een Kerst sing-a-long (liedjes zingen; zie foto met dikke vriendin Mary-Carmen) en brunch op school en Isa is daarnaast ook nog met haar klas gaan schaatsen op een kunstijsbaan hier in The Woodlands (bij een buitentemperatuur van zo'n 24 gr. Celcius!!). "Het is hier echt heel ander ijs dan in Nederland mam, er ligt hier allemaal water op". Verder zaterdag een super gezellig en lekker Kerstdiner gehad van de NL school en daar moesten natuurlijk mooie nieuwe jurkjes voor worden gekocht. Dus donderdag op pad naar de Mall, waar vervolgens alle 100.000 andere inwoners van The Woodlands ook waren, om hun Kerst inkopen te doen. Tóch bijzonder omdat wij dachten dat zij alles al hebben,...... al weken zien we jong en oud met 'leuke' (eventueel) gebeide truien (type: Bridget Jones Diary) met allerlei Kerst taferelen erop lopen (denk aan Santa Claus, elfjes, arrensleeën), vesten met rendieren erop, knal groene broeken gecombineerd met knal rood shirts, bijpassende sokken, oorbellen als grote sokken (die hier aan de schoorsteen hangen) en dé hit van dit jaar: je auto als een rendier! Twee geweien aan de zijramen en op je voorgrill een big red nose! Tot groot verdriet van de meiden hebben we Ewout nog niet zover kunnen krijgen.....!
Maar goed, jurkjes zijn gescoord en de dames zagen er weer uit als prinsesjes! Dat hadden ze ook meer dan verdiend, want het eerste schoolrapport wat Isa hier heeft gekregen was niet minder dan helemaal prachtig! Ewout en ik zijn helemaal trots!! (Milou krijgt nog geen rapport, maar gaat niet minder goed).
Vorige week ook 'even' op pad om de Kerstkaarten weg te sturen. Nou is er hier, voor al die mensen, maar 1 (lees één!!!!) postkantoor met 3 lokketten, waar ik de afgelopen weken al drie keer was geweest, maar in verband met de enorme rij weer vertrokken, maar nu kwam ik er niet onderuit, wilde ik de kaarten nog een beetje op tijd laten aankomen. Dus relaxed eerst naar de Starbucks voor een 'take away, grande, non fat, cafe latte' en hiermee rustig in de rij gaan staan voor wat postzegels en het éne pakje dat ik wilde versturen. En eigenlijk viel dat nog best mee. Na 35 minuten was het mijn beurt en toen kwam pas de tegenvaller. De week ervoor had ik bij diezelfde Starbucks een leuke plastic beker gezien, die ik naar een vriendin wilde sturen. Dus bij een eerder bezoek aan het postkantoor (toen, met die hele lange rij) al een doosje meegenomen zodat ik het thuis volgens alle regels in kon pakken. Speciaal 'mail-tape' eromheen en twee bijbehorende formulieren ingevuld, maar wat bleek nu. Er moest ook nog een customs form bij en de kosten voor dat éne kleine, nog geen kilo wegende pakje naar Nederland waren tatadatáá.... 45 dollar!!! Goedkoopste tarief en dan duurde het maximaal 12 werkdagen!! Oh thanks sir! Ik hoop dat jullie begrijpen dat dit het eerste en direct laatste pakketje is geweest dat we hebben verstuurd en dat vanaf nu, iedereen die te gast is bij ons, met goed gevulde koffer terug naar NL gaat!! Voor die $ 45 had ik het haast zelf kunnen gaan brengen! Moest nog het meest slikken toen ik na m'n beklag te hebben gedaan bij een vriendin, te horen kreeg dat je al van geluk mocht spreken als het überhaupt aan zou komen, want zij kreeg ongeveer de helft van alle pakjes gewoon retour omdat er 'iets' niet zou kloppen. Nou Anouk, ik hoor het heel graag van je!!!

Maar alle kerstkaarten zijn op de bus, de boom staat prachtig en ook onze voortuin is volledig versierd met honderden lichtjes. De temperatuur is nog niet echt winters ('s avonds om 23.00 uur nog 67 F =  ruim 19 gr. C.), maar het is al wel vroeg donker, de (gas) open haard doet het prima en de wijnkoelkast is goed gevuld. Hot tub werkt ook weer (vorige week hebben we met z'n vieren onze spaghetti gegeten, terwijl we zaten te bubbelen!) en de logeerbedden zijn weer fris en opgemaakt. Wij zijn helemaal klaar voor onze eerste Amerikaanse Kerst en verheugen ons enorm op de komst van El, Rich, Kiki en Loeki!
Merry Christmas allemaal!!! Big hug van ons vier!

van alles en nog wat...

Inmiddels heeft er hier een koudefrontje gewaaid en was het écht waanzinnig koud en moest ik vorige week voor het eerst m'n voorruit van de auto 'krabben'. Met een pinpasje, want een ijskrabber heb ik natuurlijk niet in dit tropische paradijs. Ewout heeft er ook geen, maar die had 'm ook niet nodig, want de Camaro 'mag' na de wekelijkse (!) wasbeurt álle nachten in de garage....
Hoewel Isa (op eigen verzoek hoor!) nog steeds met blote benen naar school ging, heb ik m'n Ugg's lekker uit de doos met opschrift 'Wintersportkleren' gehaald en stond de open haard ook overdag aan. Want het valt nog niet mee om dit op warmte gebouwde huis, bij koude warm te houden.
Dit paradijs is overigens niet voor iedereen zo heerlijk.... vorige week waren Isa, Milou en ik erg onder de indruk nadat we in de voortuin van een van onze buren in het voorbij rijden, een lief, schattig eekhoorntje zagen (zoals we er elke dag tientallen zien). Vanuit de lucht kwam er iets heeeel groots aan, was het een vliegtuig???, NEE, was het supergrover?? NEE, het was een enorme roofvogel, die de squirrel in zijn gigantische poten nam en er zo mee weg vloog!! Spartelend en wel (die eekhoorn dan) en ons met open mond achterlatend. Zo is de natuur en het leven in een 'bos', maar het koste me moeite om dat met droge ogen aan de meiden uit te leggen.
Verder zijn de meiden ook voor het eerst hier uit logeren gegaan. Altijd spannend en zeker hier, met geen lieve opa/ oma's, tantes/ ooms of buren in de buurt en in het achterhoofd dat we de laatste 6 maanden altijd met z'n vieren zijn geweest. Maar we hadden een kerstdiner van Heerema (met overnachting!), dus het moest ervan komen. E. en ik hebben genoten van een onwijs gezellige avond + ochtend in een chiq hotel in Galveston type Kuhrhaus (http://www.wyndham.com/hotels/GLSHG/main.wnt ) en de meiden hebben een hele gezellige avond en ochtend gehad (en lekker geslapen) bij hun vrienden Bernd en Zita. Inmiddels zijn zij, met hun zusje Dasha, ook al weer een dagje hier te gast geweest, dus het leven wordt hier steeds gemakkelijker (en onze meiden ook!).

Zondag overdag, eigenhandig onze kerstboom in een nabij gelegen bos omgezaagd bij toch weer een heerlijk temperatuurtje en de volledig gestylde boom (qua vorm) staat nu te pronken in de kamer. Toch nog best moeilijk om niet aan de cadeautjes te komen....

Dag Sinterklaasje

Inmiddels zijn Marija en Anouk weer veilig in NL en wij hebben dat kleine weekje met hen hier erg gezellig gevonden! De hot-tub was ein-de-lijk gemaakt, dus daar hebben we direct gebruik van gemaakt; houtkacheltje aan, marshmellows roosteren en een wijntje erbij, mmmm en dat begin december....
Denk je dat je hier in de VS zo rond 5 december het een stuk minder druk zal hebben dan in Nederland, kom je toch weer bedrogen uit! haha
Allereerst hebben we nu eindelijk een echte (gas!) open haard, dus de schoen moest regelmatig gezet worden (en we hadden in juni maar 1 rolletje Sint pakpapier uit NL meegenomen, dus dat was passen en meten). Daarnaast ben ikzelf een beetje actief op de Nederlandse school hier in the Woodlands en zaterdag 3 december was het thema natuurlijk Sint&Piet! Hele middag (volledig in lijn met het Sinterklaasjournaal) een heuse 'Sint cowboyhoed' met de kids geknipt en genaaid én de door Anouk binnen gesmokkelde 20 (!) taaitaai poppen versierd...... Zondag kwam de Goedheiligman hier in een kerk bij de NL gemeenschap, dus daar waren we ook bij. Milou vond het veel te spannend en heeft alleen maar aan m'n been gehangen en zich volledig onttrokken van alle festiviteiten en onze grote (half gelovige) Isa vond het toch ook wel weer spannend, zeker toen ze de eerder geknutselde cowboyhoed aan mocht bieden! Maar het moet gezegd, het was een strak georganiseerd feest en erg leuk! Na heel wat voorbereidingswerk vorige week met Isa, afgelopen maandag samen met haar een spreekbeurt gehouden in haar klas over de Sint (en de verschillen en overeenkomsten met Santa Claus) en vrijdagochtend een voorlees ochtend over de Sint bij Milou in de klas... daarnaast nog onze eigen 'viering', dus tel uit je winst.... ook ík ben blij dat hij weer in Spanje zit ;-)
Buiten dat de Sint hier natuurlijk helemaal niet gevierd wordt en het snoep van Halloween nog lang niet op is,  is heel Amerika alweer helemaal in de ban van 'The time of the Year'. Vanaf de dag na Thanksgiving ( de derde donderdag in November) is alles één en al Kerst wat de klok slaat.... overal staan al (nep) Kerstbomen, zowel binnen als buiten en onze straat (en met de onze vele andere) is veranderd in een decor van een romantische Disney film. Overal Kerst lampjes!! Lampjes om bomen, lampjes aan de dakgoot, lampjes langs je tuinpad, levensgrote engelen met lampjes en dé hit,.... plastic herten, die langzaam hun kop op en neer bewegen, met lampjes! En wil je een beetje lekker inburgeren, kun je natuurlijk niet achterblijven....... dus onze voortuin is nu ook versierd met héééél veel lampjes! We hebben er 3 nieuwe verlengsnoeren voor nodig gehad, dus bedenk zelf maar hoe gezellig het is geworden!
Lagen de meiden een week geleden overdag nog in hun bikini, sinds een dag of drie waait er hier een 'koude golf' door Texas. Overdag is het maar zo'n 40 graden ( brrrr, is maar 5 graden Celcius!!), dus Ugg's eindelijk uit de verhuisdozen en wij raken ook al helemaal in de Kerststemming.

Thx giving

Wij hebben een heerlijke eerste nacht gehad in ons hotel (samen voor het eerst sinds tijden weer eens in een twijfelaar) maar voor oma was het een minder groot feest; ze lag naast Milou in eenzelfde bedje, maar zij ging ongeveer 27 keer /uur ging verliggen..... Voor de komende nacht direct nog maar een extra bed erbij gevraagd, zodat oma ook een oogje dicht kan doen.
Wat een heerlijke 'vrije' stad is New Orleans zeg, zeker als je het vergelijkt met het Texas dat wij tot nu toe kennen. Allemaal gezellige huisjes met balkonnetjes en bloemen eraan, kleine straatjes, veel mensen lopend en op stoere fietsen (lowriders) op straat, leuke terassjes en iedereen blij, of dronken! Want dat is ook wel een groot verschil; mag je in Texas alleen een biertje in het openbaar drinken als er een soort hoesje om het blik zit, hier in Louisiana is alcohol op straat min of meer geoorloofd en daar wordt dan ook goed gebruik van gemaakt. Enige dat we maar mondjesmaat hebben gezien is de Jazz op straat. Het is tegenwoordig vooral Hiphop en House en de (uit verhalen van oma Tineke) ooit O zo gezellige Jazzy Bourbonstreet, is tegenwoordig een goedkope versie van de Wallen. Zelfs Milou was er niet van onder de indruk: "die grote borsten zijn toch niet echt he mam?" 
Maar, in de iets meer dan twee dagen, een hele goeie indruk gekregen van vooral de French Quarter (door iedereen om ons heen aangeraden om daar een hotel te nemen, dus daar zaten we ook).
Beignets gegeten bij 'Du Monde', een tramrit gemaakt naar de Garden district waar prachtige statige huizen staan, met nog mooiere tuinen, een museum bezocht die een tentoonstelling had over de stad, nu 6 jaar na Katrina en op speciaal verzoek van de dametjes, een rondrit met een echt koetsje gemaakt! En dat was ook direct hun mooiste herinnering aan een paar heerlijke dagen weg.
Op de terugweg zijn we via een plantage (www.lauraplantation.com ) gereden, waar we een prachtige indruk hebben gekregen van het leven op een 19e eeuwse plantage; zowel voor de bewoners als voor de slaven. 's Avonds laat weer thuis en de volgende dag Thanksgiving; de eigenlijke reden van een heerlijke paar dagen vrij. We waren samen met oma uitgenodigd bij Marco en Jutta, en ook Eliane, Thomas en hun kinderen Zita, Bernt en Dasha waren erbij. Zoals de traditie voorschrijft een enorme (!) turkey gegeten en allemaal andere lekkere dingetjes en na een super gezellige avond allemaal voldaan en een beetje aangeschoten ons bedje in.

Vrijdag nog een dagje samen met oma naar old town Spring en zaterdag gaat ze al weer terug naar Nederland. Zondag staan we weer in de aankomsthal om Anouk en Marija te verwelkomen.

Fijn een stukje rijden...naar New Orleans

FFFf lekker mopperen.
En niet omdat we oma drie weken op bezoek hebben, want dat is erg gezellig en gaat heel erg relaxed, maar omdat werkelijk alles het hier in de VS het maar half, of helemaal niet doet.
Deze week is het in verband met Thanksgiving vakantie en de meiden waren er erg aan toe. Hoewel het harstikke goed gaat op school en ze de taal al redelijk machtig beginnen te worden kost het een hoop energie en zijn ze erg moe.
Dus we gaan er lekker een paar dagen met het hele gezin en oma op uit naar New Orleans. De nacht voor vertrek had het behoorlijk gewaaid en lag de pool vol blaadjes, dus Ewout ging deze nog snel even schoonmaken... en dat had hij beter niet kunnen doen. De pomp kreeg hij met geen mogelijkheid meer aan en na alle trucen uit de doos te hebben gehaald en een aantal GVD's (met oma en de meiden rustig wachtend op een bankje naast de reeds gepakte auto) besloten we het maar zo te laten, in de angst een volledig door algen groen geworden zwembad terug te zien na onze trip. Na een opwekt "kom op, we gaan lekker" en "hebben we er zin in meiden?" bleek de Garmic (Amerikaans surrogaat voor de Tomtom) het logeeradres in New Orleans niet te pakken, dus, auto weer uit en onze eigen vertrouwde Tomtom maar weer onderuit de kast gehaald. Uiteindelijk toch op pad, om bij de eerste afrit er ook direct weer even af te gaan om na alle stress onszelf te tracteren op een ovheerlijke Starbucks koffie.
Nou hebben we een grote Ford Explorer, waarin we zeven personen kunnen vervoeren, met twee dvd schermpjes voor de meiden (waar we net twee koptelefoontjes voor hadden gekocht) en een dvd scherm voor de bijrijder, dus ons inziens alle ingredienten voor een relaxte rit van een paar honderd miles. Maar ook die koffiestop was net te enthousiast.....bij het weer starten van de auto, kregen we de dvd spelertjes van de meiden het met geen mogelijkheid meer aan de praat. Wat we ook probeerde, geen beeld, meiden in de mineur....en we hadden nog zes uur voor de boeg. Het kostte wat overredingskracht om Ewout niet rechtsomkeer te laten maken en de rest van de vakantie lekker thuis in bed door te brengen, maar het moet gezegd, de rest van de reis ging top.

Op weg naar New Orleans door China en langs DeRidder gereden (altijd leuk voor de verhalen) en bij aankomst bleek dat we in een allerschattigst hotelletje in de French Quarter zaten, incl. binnentuin met zwembad (wel weer jammer dat ik vergeten was alle bikini's in te pakken..). Laatste vloeken die dag kwamen, nadat mijn zorgvuldig geschreven stukje voor de blog (de voorloper van dit verhaaltje) na het saven, verdwenen bleken te zijn. Hoop dat we in ieder geval heerlijk slapen vannacht!!

Halloween en 'rattengate'

Na even uit de digitale-lucht te zijn geweest in verband met een defecte harde schijf van onze laptop, zijn we er weer. Maar nu vanaf een nieuwe Macbook Pro...
Allereerst maar even ons 'ratten' verhaal afmaken en als jullie dan uitgelachen zijn komt Halloween wel aan de orde. Even denken tot hoever ik alles had verteld; er waren dus 12 vallen geplaatst, alle kieren en gaten op zolder waren professioneel gedicht, dus als er nog iets zat, moesten ze wel te voorschijn komen. Eerste check na 3 dagen geen opbrengst, en 5 dagen later nog niet.... terwijl ik er toch weer zeker van was dat ik in de tussentijd 'van alles' hoorde op die zolder! Maar goed de familie Bastian zelf ging echt niet kijken, veel te eng! Totdat Ewout zich bedacht dat het misschien ook wel de boiler kon zijn!! Waarom hij hier niet eerder aan gedacht heeft weet niemand, maar beter nu, dan helemaal niet!! Wij direct onder de douche gesprongen en daarna met ons oor tegen het plafond en ja hoor, daar waren de 'ratten' weer een het knagen!! Het kon niet missen! Laatste check nog eens 4 dagen later zat er natuurlijk nog steeds niets in de met peanut butter gevulde vallen, en wij weten inmiddels ook wel beter :-) Er zit niets (meer?) op zolder, en iedereen kan met een gerust hard deze kant op komen! De aangeknaagde buizen zijn waarschijnlijk gewoon van ver voor onze tijd geweest! Wij slapen inmiddels weer heerlijk...... hoewel, wij wel, maar Milou nog niet. Zij heeft nu een nieuw 'spook' waar ze bang voor is; Michael Jackson!!
Als voorbereiding op Halloween heb ik met Milou gewoon gezellig een pompoen uitgehold, maar Isa heeft op school het dansje van Thriller van Michael geoefend. Helemaal leuk natuurlijk en om de kids nog beter in 'onze' goeie ouwe tijd te introduceren, hebben we thuis het bijpassende filmpje van Thriller op Youtube laten zien. Isa vond het helemaal geweldig, maar voor Lou was het net een beetje te spannend! Sindsdien denkt ze dat Michael Jackson in haar kast zit!
Halloween zelf vond ze helemaal leuk! Vrijdag eerst op school, waar het hele feest niet meer inhield dan verkleed naar school komen en als lunch taartjes en snoepjes eten. Isa wilde graag als heks en Milou als Mega Mindy, wat inhield dat ik aan het knutselen moest, want een Mega Mindy pak hadden we wel, maar niet zo'n leuk masker en eenmaal toch bezig, wilde Isa ook wel een echt heksenhoed! Uiteindelijk vrijdagmorgen, wilde Milou als Spaanse danseres........! Zaterdagavond waren we met z'n vieren (en nog 50 anderen) thuis bij ouders van de Amerikaanse school uitgenodigd en dit keer wilde Milou als Assepoester. De hele enorme tuin was versierd met graven, doodshoofden, spinnenwebben en enge geluiden en daar moesten de kinderen met een zaklampje doorheen en opdrachtjes uitvoeren. Daarnaast wederom ongelooflijk veel snoep en heel laat naar bed! Maar het was een rg leuke ervaring! Maandag was het pas echt Halloween. Omdat het hier in onze straat wel heel erg rustig leek te worden (afgemeten aan het feit dat alleen ons huis versiering in de tuin had) zijn we voor de trick-and-treat bij Petra en Jeroen uitgenodigd. Milou wilde nu wel als Mega Mindy, maar dan niet 'met dat masker hoor!'. Isa vond haar heksenjurk gelukkig nog steeds geweldig. Hele straten waren in deze andere buurt versierd en overal mochten de kinderen snoep ophalen. Dachten wij eerst nog dat je een liedje moest zingen ofzo, maar nee hoor, gewoon aanbellen, de (minimaal) twee handen snoep in ontvangst nemen en op naar het volgende huis. En sommige hadden het wel erg makkelijk gemaakt, die zette vooraan op het garagepad gewoon een bak snoep neer waar je uit mocht pakken; hoe simpel moeten we het voor ze maken?? Maar zowel Isa en Milou, als Pim en Noor (de kinderen van Petra en Jeroen) vonden deze eerste Halloween GEWELDIG en hadden nog nooit zoveel snoep bij elkaar gehad. Hier zit alles inmiddels in een enorme pot en hoef ik tot juni 2012 niet meer door pad 4 van de HEB (= snoep pad van de supermarkt).

Isa Beckham en Firefighter Milou

In afwachting van de 'opbrengst' van de rattenvallen op zolder én in afwezigheid van Ewout, die samen met Richard, onze zwager een paar dagen Los Angeles aan deed (oude Amerikaanse auto's kijken) hebben de meiden en ik een heerlijk weekend achter de rug, waarbij we zelfs de nachten in rust hebben doorgebracht. Met andere woorden, geen geluiden van zolder gehoord!
Allereerst kwam vrijdag overdag The Woodlands Fire department bij hen langs op school. Zo'n mooi glimmende spuitwagen maakt toch best wel indruk en hoewel Isa het een beetje kinderachtig vond, heeft Milou de rest van de dag met haar brandweerhelm opgelopen.
Vervolgens vrijdagavond met met z'n drieen naar de buitenbios van de YMCA gegaan. Oude rieten mand van oma Ria mee en in een soort oud Romeins amphitheater een picknickkleedje uitgespreidt en daar onder het genot van wat popcorn, sushi (mijn favoriet), fruit, chipjes, lekkere drankjes (ikzelf een wit wijntje uit een melkdrinkbeker, om niet 'op te vallen') en heel veel muggenspray naar 'The Emperor's new Groove' gekeken. Helemaal gezellig; het werd al donker en een beetje echt koud (haha, zo'n 20 graden Celcius), dus lekker dicht tegen elkaar aan gezeten. Milou vond het nog veel leuker worden, toen ze ook nog miss Lizet (haar 'hulp juf') onder de aanwezigen ontdekte en ik was onder de indruk van alles wat Isa en Milou van de film begrepen. Isa spreekt al best een beetje Engels, Milou nauwelijks, maar naar nu bleek, ze begrijpt al heel veel meer dan ik dacht! Ik hoefde haar niets van de film uit te leggen.
Volgende ochtend eerst lekker uitgeslapen, uitgebreidt lopen tutten onder de douche en vervolgens ontbeten in een Frans tentje (pain au chocolat!), waarover we hadden gelezen, maar nog niet eerder waren geweest. 's Middags had Isa een feestje van Zita, een vriendinnetje van de NL school en Milou en ik hebben ons wederom gestort op het 'Halloween proof' maken van onze voortuin, daar de papieren heks de regenbui van donderdag niet had overleefd. Het oude nachthemd van 'oma Moeke' doet nu dienst als lichaam van een heus spook en het ziet er best weer spannend uit.
Zondag was dé dag waar de meiden al weken naar uitkeken!! Sweet and Sassy http://sweetandsassy.com/stores/index.php?cID=122 ; de ongeloflijk Amerikaanse kinder pedi- manicure/ kapper, waar ze als kleine Victoria Beckham's voor een hoop geld in de watten worden gelegd. De belofte was, dat als E. een mannenweekend had, wij (lees: Isa en Milou) zich daar zouden laten verwennen en zo geschiedde. Isa heeft haar teennagels 'laten doen' (nagels van haar vingers houdt ze nl zelf nogsteeds kort met haar tanden :-)) en Milou koos uiteindelijk liever voor een soort juwelendoos mét slotje (slotjes zijn haar fetish op dit moment) in plaats van een behandeling. Maar uiteindelijk kreeg ook zij gelukkig toch nog wat glitters op haar arm. De zondag hebben we afgesloten door spontaan met z'n drieen bij Marco (van Jutta) te gaan eten. Marco zat ook 'alleen' , had al vlees uit de vriezer gehaald (dus lekker bbq!) én Ies en Lou mochten er lekker lang op de Ipad spelen....hun weekend kon niet meer stuk en ik heb niet minder genoten! Maar toch wel lekker dat E. zondagavond weer thuis was; kunnen we romantisch weer samen naar het geknaag op zolder luisteren....

Hoe spannend wil je het hebben?

het begon allemaal een week of drie geleden, nét voordat Ellen zou komen. Nee, eigenlijk nog eerder. Milou wilde in de weken daarvoor opeens niet meer alleen naar haar kamertje, omdat "ze allemaal enge geluiden hoorde". Wij nog uitgelegd dat dát waarschijnlijk de airco was, haar vervolgens de flizotrap op geholpen om op zolder (waar we nooit komen) te kijken en het verder afgedaan als 'onzin' en 'kom op, doe niet zo raar meid'. Totdat ikzelf dus op een ochtend zo'n drie weken geleden hun bedjes aan het rechttrekken was, E. op z'n werk, meiden op school en ik een enorm gerommel hoorde op zolder; het leek wel of er een volwassen vent stond te klussen! Na de eerste échte schrik, kwam de realiteitszin weer een beetje terug en bedacht ik me dat het geen man kon zijn, maar waarschijnlijk een beestje,.... een muisje of een eekhoorntje of zo die een beetje aan het rommelen was..... heel even durfde ik aan het koord van de flizotrap te trekken en ja hoor, het geluid was weg, om na zo'n 10 minuten weer te beginnen. Voor mij het bewijs van een klein beestje. En hoewel ik geen tut ben, zelf naar de zolder gaan, als er verder niemand in huis is, was me nét een stapje te spannend. Dus E. gebeld op kantoor ("je raadt nooit..."), maar die was ook zeker niet van plan om bij thuiskomst op de zolder te gaan kijken. Dus volgende dag de huisbaas gebeld, die vertelde dat dat heeeel goed kon, véél vaker gebeurt en dat hij iemand van de Pest Control langs zou sturen, want zelf ging hij toch ook écht niet op zolder kijken... nee, daar hebben we wat aan, aan die mannen! Maar de Pest Control had het heel druk, wat maakte dat hij pas 13 oktober langs zou kunnen komen. In de tussentijd Ellen maar niet verteld dat ze onder een zolder met waarschijnlijk een eekhoorn zou slapen. Onder het motto, wat goed is voor mijn kinderen, is ook goed voor m'n zus; ze zou zich toch eens kunnen bedenken en níet naar ons toe komen. Ik moest er niet aan denken.
Maar goed, vandaag stond dus eindelijk de Pest Control voor de deur en achter deze stoere man aan, durfde ik ook wel een kijkje te nemen op de zolder. De gostbuster zag het meteen; allemaal gangen door de isolatie gegraven, kleine plukjes glaswol all over the place en aangevreten pvc buizen (met eigen ogen gezien, écht waar!). Dat waren "not only squirrels mem, but certainly rats too". SLIK! En dat nu Ewout juist voor 3 nachten met Richard in Los Angeles zit. De Pest Control heeft vervolgens 12 (!!!!) vallen geplaatst en komt dinsdag weer terug.... Tot die tijd is het dus afwachten..... maar met nu de zekerheid dat er ook volgens een kenner daadwerkelijk iets zit, lijkt het toch wel wat spannender! Ik denk dat de meiden tijdens E.'s afwezigheid lekker bij mij in bed mogen op de beganegrond. Ver weg van al die geluiden.
Nu (nog) geen foto's ter illustratie, maar ik houd jullie op de hoogte!

bezoek 'tante' El

inmiddels en helaas zit Ellen alweer dagen in een herfstachtig NL, en hebben wij alweer een lang vrij weekend achter de rug in verband met Columbus-day, maar we kunnen wel terug kijken op een heerlijk zussen weekje! Natuurlijk stonden Isa, Lou en ik helemaal opgewonden ruim op tijd op het vliegveld, waar we vervolgens haast twee uur moesten wachten voordat El en Ewout door de deuren kwamen lopen. En nadat ze eindelijk door de deuren kwamen, werden we door een hoop andere wachtende vooral aangegaapt, nieuwsgierig hoe onze onderlinge relatie nou in elkaar stak met al dat over- en weer gezoen tussen ons vijven. Thuis aangekomen zijn de meiden helemaal bedolven onder cadeautjes uit NL; kettinkjes, dvd's, boeken, dropjes en met zelfs echte kruidnootjes erbij, leek het haast wel 5 december. Ewout had een heerlijke week in NL gehad, maar vond het ook weer heerlijk om thuis te komen (want zo voelt het zeker!).
El en ik hebben vervolgens een heerlijke zussenbijklets weekje gehad; tijdens de lange avonden in de tuin, de middagen in het (al koude) zwembad, de lekkere lunches en ook toen we naar de Galleria (een grote mall richting down town) zijn geweest.... overigens dachten we dat het een hippe outlet was, maar dat viel erg 'tegen'.... eerste winkel die we tegen kwamen was Dior, vervolgens Gucci en daarna alles wat far out of our budget was. El dacht nog even leuke Chimmy Choo laarsjes te passen, maar na het prijskaartje te hebben gezien ( $ 1265, slik!) vond ze dat niet zo'n goed plan meer; 'stel je voor dat ze nou lekker lopen'. Al met al een héérlijke week, die aan de ene kant heel bijzonder, maar aan de andere kant ook heel vertrouwd was; alsof we al heel veel van dit soort weken hebben gehad en er nog heel veel komen (dat zeker!). Eén reden voor haar om zeker terug te komen is dat de verwarming van de hottub het dan hopelijk doet, want ondanks onze belofte, kregen we die niet op tijd aan de praat.... wel op de avond dat El terug vloog, maar daar had zij natuurlijk niets meer aan. Maar Ewout en ik wel!! We hebben voor het eerst heerlijk met een wijntje een romantisch avondje in de hottub doorgebracht kijkend naar...tatadata...de Voice of Holland! Als je zo je avonden lekker door kunt brengen, hoef je toch niet meer uit te gaan!

Afgelopen weekend heeft het, onder luid gejuich van alle Texanen, een hele dag hard geregend en zijn wíj voor het eerst met de meiden naar een bioscoop geweest; The Lion King in 3D, erg leuk, maar voor Milou veel te eng. De helft van de film heeft ze met haar hoofdje tegen mijn borst gezeten. Wel grappig dat het vervolgens een dag later, niet eng genoeg kon zijn, toen we de voortuin, wederom naar goed Texaans gebruik, versierden voor Halloween; afgerukte handen moesten er van haar in de tuin, spinnen, een heks; ze leek hier wel helemaal in haar element.

meidenweek

E. is afgelopen zaterdag naar NL vertrokken, dus dit wordt onze eerste week in de USA met alleen de dames.... en hoewel het wel wat saai is, vermaken we ons best prima. Zaterdagmiddag hebben de meiden hun maandelijkse zaterdagles van de NL school gehad met deze keer als thema 'Leidens ontzet'. Enkele ouders helpen dan met de voorbereidingen van deze schooldag en deze (eerste) keer hebben ze het verhaal van 'Leidens ontzet' verteld, aan de hand van een zelf gebouwd kasteel met playmobil poppetjes, het schilderen van een eigen wapenschild, door de kinderen zelf hutspot koken en een quiz om de opgedane kennis te toetsen. De NL kinderen uit alle groepen zijn op zo'n dag in principe aanwezig, wat maakt dat ze met zo'n 20 kids zijn. Onze meiden kwamen helemaal enthousiast weer thuis; eindelijk weer eens een dagje (3 uur) Nederlands praten met leeftijdsgenootjes. Voor de échte liefhebbers kun je op http://ntceekhoorn.blogspot.com/ zien wat er allemaal wordt gedaan op de NL school.
Zondag heerlijk uitgeslapen en vervolgens met z'n drieen in bad en van daaruit geskyped met El, Loeki en Kiki. Isa had een vriendinnetje te spelen, waarmee ze samen haar huiswerk heeft gemaakt ("zo handig joh, mam") en vervolgens ook nog met Milou Tuyn, met Ewout (die bij Martijn in Barendrecht aan de borrel zat (zie foto)) én met Elzi en Marike geskyped en daarna de pool in, want na een paar heerlijk 'koele' dagen van zo'n 90 graden, was het vandaag weer 100! In de avond dus heerlijk koel binnen gegeten bij Marco en Jutta, waar we waren uitgenodigd voor de lasagne.
Rest van deze week lopen wij ons vaste 'schema', met school, sporten (dinsdagmiddag met Isa naar de robejump les, viel nog niet mee zeg, wat een conditie moet je daar voor hebben), koffietje hier en daar, een muurtje verven in huis, gras maaien, pool onderhouden én natuurlijk naar een fastfood keten, nu papa er niet is. Want we zitten hier nu al haast 4 maanden en we hebben Wendy's, What a Burger en BurgerKing, nog niet eens getest. Maar uiteindelijk zijn we toch 'gewoon' bij de Mac belandt, omdat daar Zita en Bernd (twee kindjes van de Nederlandse school) ook naar toe gingen.
Daarnaast bereiden we ons deze week voor op onze tweede gast; (tante) Ellen, die zaterdag landt. Ze blijft 6 daagjes en als zij er net zoveel zin in heeft als ik, wordt het een héérlijke week!!! En dan te bedenken dat El en ik sinds wij hier zitten nog niet één maal gehuild hebben (althans niet omdat we elkaar zo mistte!)....hadden we van te voren met al die 'dramatische' afscheidstaferelen toch niet op durven hopen, hahaha....de post, de telefoon en vooral skype maakt een hoop goed! Maar ondanks dát, toch wel erg lekker dat ze nu haast komt! Vanmorgen op weg naar school (het is donderdag, dus op de fiets), een schildpadje op het fietspad gezien. Meiden helemaal enthousiast en de turtle is vervolgens in het fietsmandje van Ies mee gegaan naar school om daar te laten zien. Wij waren zelf helemaal door het dolle heen, zómaar een schildpad in het wild, maar op school bleek al snel dat het minder bijzonder was dan wij dachten. Dus turtle mag tot het eind van de dag in de klas blijven en daarna kan die het bos weer in. Nog twee nachtjes slapen, dan is E. gelukkig ook weer thuis.

op de fiets

afgelopen vrijdag voor het eerst echt met de fiets naar school. Beetje op tijd weg, want helemaal exact wisten we nog niet hoe lang we erover zouden doen. Maar dat viel reuze mee, binnen 20 minuten waren we op school; dit incl. Milou op haar eigen fiets, die onderweg alle vogeltjes heeft geteld en iedere dennenappel heeft bekeken. De meiden waren helemaal trots. Dus vanaf nu, in iedere geval iedere donderdag en vrijdag met de fiets, want op deze dagen heeft geen van beide een extra lange schooldag. Op de terugweg erg in mezelf moeten lachen; allereerst stond ik bij het stoplicht met m'n Hema-opoe fiets (mét mandje voorop, wat op zich al een bezienswaardigheid is) en kwam er een dame op een wielrenfiets naast me staan. Praatje pot, want dat doet hier iedereen en de dame vertelde dat ze echt nooooooit op de fiets zou gaan zitten zonder helm (hoezo hint?). Het kon hier zóó gevaarlijk zijn. Nou had ik dat laatste ook wel gemerkt, maar we stoppen erg netjes bij iedere uitrit en bij alle stoplichten, we vallen niet zomaar om, dus wat kan ons gebeuren. Ik nog vertellen dat ik uit NL kom, dat we daar al leren fietsen als we 4 zijn (zelfs ons nichtje Kiki fiets tegenwoordig zonder zijwieltjes!!) maar ze keek me aan alsof ik niet spoorde zónder helm. Nee, en wat zien we bij hetzelfde stoplicht stil gaan staan nét voor wij mogen gaan rijden??? Allereerst een auto van een Sherrif, die notabene ín z'n auto achter het stuur aan de telefoon zit te kletsen en daarachter een motorrijden helemaal zónder helm! Want op de fiets met max 14 m/h heeft iedereen hier wel een helm op, maar met de motor (en ook als ze op de snelweg rijden!!) hoeft dat niet en ook bellen in de auto is hier hartstikke legaal! Bijzonder toch?
Daarnaast heb ik erg om m'n eigen onhandigheid moeten lachen.... ik was dus via de Starbucks naar huis gefietst, alwaar een heerlijke café Latte grande gekocht. Er zit dan zo'n deksel op met een klein gaatje, dus ik dacht dat ik daar wel mee op de fiets kon..... maar dat was een misrekening; ieder hobbeltje gaf een soort fontein van warme koffie met melk, met als gevolg dat ik er uit zag als een soort giraf (zónder helm, dat dan weer wel :-)) met allemaal bruine vlekken op m'n witte blouse en broek. Dus volgende keer geen coffee to go meer, als ik met de fiets ben.

Mannendag

Dan heb je een Camaro 2SS met 400 pk en een kilometerteller die tot 180 m/h gaat (is haast 290 km/uur), mag je hier in de States maar maximaal 65 rijden..... dus wat doe je dan???
Dan zoek je even op de kaart en rijdt met de hele familie op je vrije zaterdag naar College Station, waar een al 30 jaar niet meer officieel gebruikt circuit ligt, en je gaat racen op de maandelijkse Porsch-dag!
Zo gezegd, zo gedaan. E. ging afgelopen zaterdag met z'n 3 dames (waarvan twee met écht Camaro T-shirt aan) op pad. Zo'n 1 ½ uur rijden bij ons vandaan, maar dan richting noord/west, een richting die we nog niet eerder hebben genomen. Onderweg toevallig langs de verbrandde huizen en bomen van Magnolia gereden (die bij de bosbranden van vorige weken zijn getroffen), wat een enorme indruk op ons achter liet. Maar daarna vol goede moed verder op weg naar de racebaan.
Helaas, bleek bij aankomst (maar vlgs mij juist gelukkig), mocht je niet zomaar zonder licentie het circuit op. We mochten wel een rondje achter de pace-car maar dan kan je niet écht scheuren (hoewel Ies, Lou en ik het hard genoeg vonden).
Dus heeft E. daar een Nederlandse kennis opgezocht (van wie hij de tip ook had gekregen) en met hem wat rondjes 'echt geknald' in een oude Porsch. Welliswaar geen Camaro, maar je moet toch wat....
Wij meiden stonden op de (verder bijzonder lege) tribune te kijken hoe papa/ E. aan het genieten was en waren het er over eens dat hij volgende keer maar lekker in z'n eentje moest gaan, dan gaan wij 'meiden' dingen doen..... bijv. lekker naar 'Sweet and Sassy' (zie http://www.sweetandsassy.com/ ) waar je als 5-jarige een beauty behandeling inclusief manicure kunt krijgen :-)
Maar het was een leuke dag op het circuit. Ze hadden er de heerlijkste hamburgers tot nu toe, en toen thuis bleek dat met een speciaal App-je op de I-pad, je vanuit je luie stoel het verbruik van je eigen Camaro kunt checken, je bandenspanning kunt controleren én zelfs de motor kunt starten (zodat de airco alvast kan draaien als het heel warm weer is), kon het humeur van E. helemaal niet meer stuk! Het bleek eens te meer, de auto was een prima aankoop! Voor de verandering ben ik zelf voor de terugreis voor de eerste keer maar eens achter het stuur van E.'s nieuwe speeltje gekropen...

Rare vogels....

Schoolweek 3 is ingegaan en we beginnen alle vier al een beetje in een ritme te komen....E. werkt van maandag tot donderdag lange dagen (7.00 weg - 19.00 thuis), maar op vrijdagmiddag is hij vrij! Isa en Milou maken ook lange dagen, van 8.30 tot 15.30 en hebben daarnaast nog extra les. Isa op maandag extra Nederlandse school van 15.45 tot 18.00, Milou op dinsdag Nederlandse school, Isa op woensdag weer Engelse bijles van 16.00 tot 17.00 (en ik maar heen en weer rijden....), maar donderdagmiddag zijn we met z'n drieen 'vrij' en vrijdagmiddag is hun school tot 13.30 en begint dus het weekend van de Bastian family al..... Mijn ritme laat nog het meest te wensen over; veel kleine klusjes, chauffeuren, wat emails beantwoorden, een skype er tussen door en af en toe een Starbucks met een moeder van school of een NL dame, maar nog niet echt volgens een lekker lopend schema :-)
De meiden doen het eigenlijk harstikke goed op school. Isa gaat er fluitend naar toe en komt ook weer lachend terug en heeft al een paar echte vriendinnetjes; Mary Carmen en Paola. Beide zijn Mexicaanse meisjes die ook net nieuw zijn in de USA, dus misschien spreekt Ies nog wel eerder Spaans dan Engels.....
Er zijn hier relatief veel Mexicanen. Schreef ik eerder al dat zij al het 'zware' werk deden, er zijn ook veel welgestelde Mexicanen die hierheen 'vluchten' sinds de geweldadigheden in Mexico zulke enorme vormen hebben aangenomen. Isa heeft al echt veel lol met die meiden, is trots dat ze de enige in de klas was, die wist hoe ze music moest spellen en afgelopen zondag heeft ze voor het eerst een verjaardagsfeestje gehad van een meisje uit haar grade. Zevenentwintig (let wel, 27!) opgetutte meisjes die glow in the dark gingen minigolfen. Wat een chaos; door elkaar heen rennende kids, cadeautjes die op een tafeltje in de hoek werden gezet (gingen allemaal nog ingepakt met het feestvarkentje mee naar huis), merendeel van de ouders bleef gedurende het 1½ uur durende feestje gewoon de hele tijd in het gezichtsveld van hun kind (hoe spannend kan het zijn voor een 8 jarige???, maar goed, ik bleef dus ook....), en de ouders van de jarige liepen voortdurend met een camera heen en weer.... een pizzapunt, een chocolat cookie en een cupcake en het feest was over...... Geen liedje, geen ballon of slinger en geen gezamelijk 'momentje', en in míjn ogen eigenlijk helemaal geen feestje. Ik vraag me nu af of Isa wel 1 woord met de jarige heeft gewisseld? En zo niet, lag dat zéker niet aan haar gebrek aan Engels. Maarrrr, Isa vond het leuk en leek erg te genieten, hoewel ze op de terugreis naar huis wel vroeg of je hier in Amerika ook gewoon een feestje bij je thuis mag doen? Tuuuuuurlijk meid!!!!
Milou heeft (na een flitsende eerste twee weken) nu iets meer moeite met het wennen op school. Het nieuwe is eraf, ze spreekt nog geen Engels (vindt het ook stom) en haar dagen zijn dus erg lang..... Gedurende de dag spreekt ze nauwelijks, maar zodra school uit is, barst ze los.....één grote waterval van gezellige kletspraatjes. Want dat is het grappige; naar school gáán is (cq was, een drama, huilend aan m'n been, dat ze mee wilde naar huis), maar bij het ophalen is ze wel helemaal blij. Op advies van miss Audrey zijn we nu dus ook (net als de rest van de kindjes) begonnen met de carline. Hierbij kom je als ouder bij het naar school brengen je auto niet uit, maar rijd je op een speciale baan langs school, stopt bij de aangegeven plaats en helpen wat oudere leerlingen je kind met uitstappen, waarna je zelf direct weer doorrijdt. Voordeel hiervan is, dat Milou nu afscheid moet nemen van míj (ipv ik van haar) en dat gaat nu al een week zónder tranen. Nadeel is, dat het wegbrengen voor mij nu wel een echte chauffeursfunctie is (waarbij ik geen ouder of leerkracht meer zie of spreek) en dat ik het afscheidsknuffelen zelf wél mis! Maar goed, alles om je kind gelukkig te maken... Ik heb Milou ook moeten chanteren door te beloven, dat als ze 5 dagen niet huilt, we op vrijdagmiddag naar de 'Orange Leaf' (= heerlijke yoghurt ijsjeswinkel) gaan.... en het werkt nu dus al een week!! Is nog niet gezegd dat ze het nu veel leuker vindt op school, nu ze niet meer huilt, maar de dag start in ieder geval niet meer zo dramatisch voor haar (en voor mij ook niet).
Vraag jij je nu alleen nog af, wat nou die 'rare vogels' zijn.....
dat zijn twee afzonderlijke échte vogeltjes, waarvan er één elke ochtend met z'n snaveltje op het raam van Milou tikt en haar zodoende om 6 uur al wakker maakt. De ander vogel vliegt iedere ochtend rond 10 uur door de achtertuin; komt aanvliegen, gaat op een specifiek takje zitten en probeert vervolgens zo'n 20 keer door ons gesloten slaapkamerraam naar binnen te vliegen, keer op keer.....takje raam, takje raam, takje raam....

Records

Klagen jullie in NL allemaal over de natste zomer in haast 100 jaar (en terecht, we zijn blij dat we díe niet hebben hoeven meemaken), hier in Texas is het de warmste zomer sinds de dag dat ze de temperatuur bijhouden. Heeft een gemiddelde zomer hier zo'n 6 dagen van boven de 100 graden Farenheit, dit jaar hebben 'we' er al 38 aaneensluitend gehad van boven de lichaamstemperatuur...Maar, het is nu gelukkig een beetje koeler aan het worden. Overdag halen we met gemak nog de 97 graden, maar 's nachts is het in onze ogen gewoon 'koud', nog maar 65 graden (= 18 gr C.). Voordeel is wel dat we nu een keer een raam open kunnen doen in de nacht om het huis een beetje door te laten waaien.
Een nádeel van al dat warme weer van de afgelopen tijd, is dat er een groot tekort is aan water. Hebben we eindelijk een beetje een leuk gazonnetje, mogen we vanuit overheidswege nog maar twee keer per week sproeien en dat overleeft het gras haast niet met deze temperaturen; overal grote dode plekken. Gelukkig is het in heel de straat hetzelfde en lijkt het niet te liggen aan m'n tekort aan groene vingers. Maar naast ons gras, zijn er ook enorm veel dode bomen in heel The Woodlands en hoewel ze er allemaal nu nog staan, zal dat volgend jaar best een kaal gezicht zijn, als ze zijn gekapt, of omgewaaid.
Daarnaast is onze grootste zorg op dit moment de bosbranden (waarvan we hoorde via het Nederlandse journaal!). Sinds afgelopen week zijn er al een paar honderd huizen in Bastrop (waar we met de camper doorheen zijn gereden) in as gelegd, maar ook dichter bij huis, in Magnolia fikt het goed. Magnolia ligt zo'n 30 km. ten westen van ons en buiten dat het sinds een paar dagen hier erg naar rook ruikt (ook jijzelf, als je even buiten loopt, stinkt alsof je een pakje zware shag hebt opgesnoept), prikt het aan je ogen en hangen er grote rookwolken die ook wij van hieruit, goed kunnen zien (zie foto, gemaakt vanuit E.'s auto). Direct gevaar is er voor onszelf nog niet, maar 30 km. is niet zo heel ver en iedereen is zich toch wel een beetje aan het voorbereiden in case of evacuation. Heb gisteren zelf ook een lijst gemaakt met meest belangrijke dingen die we mee zouden moeten nemen; 12 gallon water, 3 setjes kleding, paspoorten, trouwboekje(!), laptop, knuffels voor de meiden en nog wat zaken die echt niet mogen verbranden. Niet dat we zelf al erg nerveus zijn, maar nu het zo op papier staat, hoeven we (mocht het wel zover komen), niet meer na te denken en hebben we binnen 15 minuten alle dingen die we nodig hebben gepakt. Moeten dan wel met twee auto's, want de Camaro kan wel heel hard wegrijden, maar dan kunnen we weer geen bagage meenemen.....

Maar niet alleen maar kommer en kwel hoor; hebben vandaag ook heel goed nieuws gekregen; Milou is op haar eerste afspraak bij de oogarts hier in de US geweest en zij hoeft haar oog niet meer af te plakken! Dus naast de schooluniformen die we van haar al in de aanbieding hadden, nu ook, voor de liefhebber, een paar dozen hele leuke pleisters voor occlusie therapie.

The American dream...

...het verhuizen op zich was voor ons alle vier al een hele belevenis, maar voor Ewout zijn, sinds onze verhuizing, zeker nog een aantal dreams in vervulling gegaan. Heb ik helemaal in het begin al beschreven dat hij een rondje heeft mogen rijden in zo'n echte grote Amerikaanse trucker, waarvan hij nog een week heeft nagenoten, sinds afgelopen week loopt hij weer volop te glimmen (en niet omdat het nog steeds zo warm is).
Zoals beschreven was E. op de eerste schooldag van Milou (vorige week vrijdag) al vroeg op pad om met zijn team te gaan zeevissen in de golf van Mexico. Snikheet in een bootje met zo'n 15 mannen en alleen maar stoere mannenpraat. Na terugkomst gróte verhalen over nog grotere vissen, maar dát kennen we natuurlijk ;-)) Hij had wel veel gefileerde makreel, forel en zelfs een stukje haai bij zich, waarvan hij zei dat hij die laatste zelf had gevangen, maar dát hebben natuurlijk al z'n collega's thuis verteld..... Totdat hij eergisteren met het bewijs kwam; op de boot, met blauw shirt, geel lapje in z'n nek én met een heuse haai aan z'n haakje. Voor diegene die het ook een sterk verhaal vinden, heb ik het hele filmpje hiernaast geplaatst. We eten er overigens heerlijk van; haai was een beetje taai, maar de makreel is op de bbq (na even gerookt te zijn, met wat ui, basilicum, zout en peper in een pakketje van folie) echt een aanrader.

Daarnaast is nog een jongensdroom van hem in vervulling gegaan (the sky is the limit). Gisteren hebben we een splinternieuwe 2012 gitzwart glimmende Chevrolet Camaro 2SS opgehaald. Een beetje een 'pooierbak' (excusé le mot), maar wel stoer en hij kan 'lekker hard'. We mogen hier maar max. 90 mph/h, maar nu de meiden en ik steevast in legging, met hakken én diep decolleté in de auto meegaan, ziet het er best echt uit.... nee hoor, het is een mooie 'mannenbak' en suits Ewout well!! Vandaag fijn een eindje wezen rijden.

Lief dagboek....

... ben ik een erg ontaarde moeder om het héérlijk te vinden dat m'n twee dochters na 12 weken eíndelijk weer naar school gaan??? Dat ik weer eens een brood in m'n eentje kan kopen; m'n 'hobby' (strijken :-)) kan uitoefenen zónder vragen ('waarom strijk je dat shirt? en waarom strijk je ook dat overhemd van papa? en waarom mag ik dan niet strijken?"); dat ik een pc tot m'n beschikking hebt, zónder dat er eerst naar het jeugdjournaal én 'Ernst Bobbie en de rest' moet worden gekeken..... en, dat ik gewoon weer kan gaan sporten en de kilo's die er in m'n trouwjurk nog niet zaten, maar nu wel, weer kwijt kan raken??? Of is het een natuurlijke reactie na 12 weken 24/7 op elkaars lip te hebben gezeten (en op m'n nek, of op m'n arm, of op m'n rug als Lou te moe was om te lopen...). Nee, ik geniet erg van de 'vrije' tijd tussen het halen en brengen en na school nog doorbrengen door. Vandaag voor het eerst naar de YMCA (sportschool) geweest, dus binnenkort zie ik er weer uit om door een ringetje te halen.
Wat het genieten een stuk makkelijker maakt is dat de meiden het erg naar hun zin hebben op school. Hoewel Isa (onze kleine perfectionist) er wel een beetje van baalt dat ze niet meer (of nog niet?) bij de beste van de klas behoort en nog niet alles begrijpt, gaat ze met plezier naar school en heeft alleen maar grote verhalen als ik haar ophaal. En zelfs Milou  ("ik heb een eigen wil en als ik het niet leuk vind, vind ik het niet leuk") is tegen alle verwachtingen in helemaal enthousiast; ze huppelt, zingt en is alleen maar blij en lijkt verlieft op 'hulpjuffrouw' miss Lisette.
Wie ook blij is, is Ewout. Hij heeft zojuist zijn eerste splinternieuwe auto gekocht,...... een 2012 Chevrolet Camaro! Black!

A diploma

hier in de USA bestaat voor álles een titel of een certificate, maar zwemdiploma's bestaan niet. Je kan wel zwemles krijgen, maar van schoolslag of iets wat daarop lijkt hebben ze nog nooit gehoord. Alleen borstcrawl of vlinderslag!
We bedachten dat het toch wel sneu is voor Milou, om pas op haar achtste een zwemdiploma te kunnen halen, juist nu ze zo goed kan zwemmen. Dus wat doe je dan? Je hangt vlaggetjes op (want dat hadden ze in zwembad 'de Vlieger' in Voorburg ook toen Isa afzwom), laat opa Hans een 'gat' maken, bekijkt op internet wat de criteria zijn voor het diploma A, maakt een leuk diploma en organiseert een afzwemsessie in je eigen zwembad!
Afgelopen zaterdag was het zover. Opa Hans had een slang aan twee stenen gebonden die op de bodem stonden en dát was het, voor veel kinderen gevreesde, gat. Voor Lou een eitje, want ze zwemt meer onder, dan boven water. Marco en Jutta (onze collega, vrienden, buren) uitgenodigd en we zaten allemaal rond het zwembad, toen Milou voor de eerste act, naar buiten kwam. Na haar eerste verlegenheid te hebben overwonnen, stapte ze het water in en werkte de officiele lijst af; schoolslag mét en zonder kleding aan, rugslag, onder water zwemmen ( haar favoriet!), door het gat, drijven op buik en rug, watertrappelen en als klap op de vuurpijl, borstcrawl. En aan het einde van de ceremonie onder een luid 'lang zal ze leven' uit de speakers, de uitreiking van haar A diploma! Wat was ze trots zeg!! En wat was het super leuk dat ook opa hierbij aanwezig kon zijn.

Opa is inmiddels gisteren weer terug naar huis gevlogen en hoewel we zijn vergeten aan hem te vragen om wat in het 'gastenboek' te schrijven, hebben we de indruk dat hij het erg naar z'n zin heeft gehad. En wij ook!! We zullen hem missen en ik niet alleen omdat ik nu weer zelf de pool moet bijhouden ;-)

omdat iedereen zo meeleeft! deel 2

en ja hoor, Milou reageerde in ieder geval het eerste deel exact hetzelfde als Isa; vóór 7 uur stond ze volledig aangekleed naast m'n bed en klaar om naar school te gaan! Ewout was toen allang weg, want die ging met z'n werk een dagje zeevissen en moest om 4.15 (!) al op. Vandaag gelukkig geen regen of lekkende drinkbeker, maar ....de stroom viel om 7.45 uit, een half uur voordat we weg moesten...... dus geen haren meer fohnen, geen airco (maar het was nog vroeg, dus niet zo warm) en in het donker nog even naar de wc. Voor opa en mijzelf wel een tegenvaller, want een kopje koffie zat er dus ook niet meer in (hoewel tegenvaller, het was een goed excuus om later op de ochtend even naar de Starbucks te kunnen gaan).
Eerst Isa naar haar klas gebracht en daarna Milou. Verlegen als Lou kan zijn (of doen) stond ze helemaal aan m'n been geplakt toen we miss Audrey en de 'hulpjuf' miss Lisette een handje gaven, maar al snel ging ze aan de hand van die laatste met een busy-box (klein doosje met een behendigheidswerkje erin) op een kleedje op de grond zitten en samen aan de slag. Ik heb nog gedag gezegd, ben weggelopen, 4 minuten later weer terug (brok in mijn keel), om stiekem om een hoekje te kijken of ze niet heeeel hard moest huilen, maar Milou zat lachend met de juf te puzzelen. Dus toch maar echt weg, met mobiel op zak en een lange ochtend in het vooruitzicht......

Gelukkig is vrijdag hier de 'woensdag' in NL dus een halve dag school en om 13.30 uur mochten we beide dames weer oppikken. Milou zat al lekker te wachten in de rij voor de carline pickup , waarbij alle ouders met hun auto als een soort 'MacDrive' hun kinderen op komen halen, maar ik kwam binnendoor. Dikke glimlach van oor tot oor op haar gezicht toen ze me zag. Ze vond het super! Heeft een groot gedeelte van de dag hand in hand met een (ook nieuw) meisje uit Mexico gezeten, maar volgens miss Audrey wel leuk mee gedaan. Milou zelf had wat minder verhalen dan Isa de dag eerder, maar liep bij het weggaan in de tuin van de school wel direct te dansen en dat is een goed teken. Zelf wilde ze maandag wel wéér naar school, zo leuk vond ze het. Ik ben vooral blij dat die eerste dagen goed voorbij zijn gegaan én zonder tranen (bij de meiden dan :-))

omdat iedereen zo meeleeft!

Isa heeft een hele leuke eerste schooldag gehad!
Om 7 uur stond ze al volledig in haar schooluniform naast ons bed en hoewel ze zelf zei dat ze helemaal niet zenuwachtig was, dachten wij daar anders over. Maar ze had er zin in. Het was een van de eerste dagen dat het hier regende, dus met de auto (anders ook wel hoor).
Ewout en ik hebben haar samen weggebracht (Milou begint een dag later en kon bij opa Hans blijven) en in de auto was er direct een klein dramaatje; haar drinkbeker had gelekt. Stoel helemaal nat, maar het was niet zo heel erg, want op school is een watertap, waar ze haar beker zo weer kon vullen. In haar klas (22 kinderen, 2 juffen) aangekomen bleek dat de door ons zorgvuldig uitgekozen pennen en schriften allemaal in een grote bak gingen en voor algemeen gebruik waren.....zelfs Isa bedacht zich snel dat we dáár de volgende keer niet meer zoveel energie in gingen steken. Maar een allerhartelijkst welkom en na haar te hebben 'overgedragen' aan Miss.... (waar we de naam niet meer van wisten), vond Ies het wel genoeg en met een knikje werd Ewout en mij duidelijk gemaakt dat we konden gaan. Slik. Om half vier mocht ik haar weer ophalen.

En daar stond ik met opa en Milou om half vier voor de klas; met een big smile kwam ze naar buiten en ze was vol verhalen; hoe ze niet aan tafeltjes werkte, maar op matjes op de grond, hoe een jongetje haar had geholpen met schrijven, dat er een kindje had getracteerd en dat ze alleen maar een appel had gegeten tijdens de lunch (dus de hele schooldag!) omdat ook haar brood door de lekkende beker van de ochtend helemaal nat was geworden en niet meer te eten was (hoe ontaard kun je je dan voelen als moeder????). Gelukkig had het meisje naast haar het ook gezien en haar stuk komkommer met Isa gedeeld, dus dat is dan wel het goede van het verhaal, ze heeft direct een 'vriendinnetje' (pff, kom ik nog goed van af). Maar nogmaals, Isa was alleen maar helemaal vrolijk en kijkt alweer uit naar morgenochtend! Hopen maar dat Milou morgen ook maar half zo reageert!

laatste loodjes....

.... morgen gaat Isa voor de eerste keer naar de Amerikaanse school en Milou een dag later. Hebben maandagavond al een introductieavond gehad voor de ouders en dinsdagochtend een gesprek met de juffen en Ies en Lou erbij. Meiden helemaal enthousiast! Milou bij Miss Audrey en de naam van de Juf van Isa waren we bij het naar buitenlopen al vergeten.... en hoewel Isa helemaal enthousiast is, gedroeg ze zich tijdens dit gesprek (voor het eerst) als een extreem verveelde puber! Beetje ongeintereseerd hangen in een stoel, uitgebreid gapen, compleet door de gesprekken heenpraten en op de vraag of zij zelf nog iets te vragen had, alleen maar vragen 'zijn we nu klaar?'. We gaan er maar vanuit dat het 'het onbekende' is en dat ze wel bij zal draaien, want het is eigenlijk een heel leuk grietje! Voor Milou heb ik een klein boekje gemaakt met daarop pixels van de dingen die misschien wel belangrijk zijn tijdens een schooldag, maar die ze nog niet weet te zeggen in het Engels. Ernie van Bert op een wc (voor als ze moet plassen), een kindje met een groot bord eten voor z'n neus (voor als ze honger heeft) en een fotootje van Isa, voor als ze even naar haar grote zus wil (wat altijd mag!). Ze is helemaal trots dat ze alle 20 plaatjes al uit haar hoofd weet en ziet het helemaal zitten. Ik ook, maar als ik terug denk aan de eerste schooldag van Isa in NL, lijkt het me beter als ik m'n zakdoeken een beetje bij de hand houd.
Bleek trouwens ook nog op de voorlichtingsavond dat Milou helemaal nog geen schooluniform aanhoeft; dus mocht iemand nog interesse hebben in een blauw- of kaki rokje en wat leuke polo's mét Esprit schoolembleem, we sturen ze graag door!

vakantie

Nu we weer toegang hebben tot internet, de RV weer is ingeleverd, wasjes gedraaid en de verveling een beetje begint toe te slaan, hieronder een kleine beschrijving van onze week weg; 
Vrijdagmiddag konden we de RV ophalen en hebben hem helemaal vol geladen; eten, spelletjes, lakens ed en de hele inventaris, want er staat geen pannetje in zo'n ding als je hem huurt. Maar wel een toilet, douche en airco, dus we hadden er helemaal zin in. Zaterdag lekker rustig opgestaan en na een heerlijke bak koffie op pad, bestemming Brazos National park, net onder Houston.

Prachtige ongerepte natuur, enorme grote sta plekken ėn zoals gehoopt een krokodil gezien. Welliswaar zo'n 100 meter van ons af, in een haast opgedroogde poel, maar het idee dat er tussen zijn watertje en onze 400 meter verderopstaande camper geen hek of iets zat, maakte het toch wel erg spannend!

Daarnaast enorm veel eekhoorns, racoons en vogels. Dus genoeg te zien. Hoewel het tussen twaalf en drie uur haast te warm was om je in te spannen. Dus we zijn òf heel vroeg òf pas later op de dag gaan wandelen. De meiden hebben wel veel geleerd in het Rangerhome waar van alles te zien was over slangen en krokodillen en ze ook echte levende exemplaren konden aanraken. Hoewel, voor Lou was dát net een stapje te ver.

Ewout en ik hebben ook een hoop geleerd, maar vooral over de Amerikanen zelf. Naast ons stond een gezellig gepensioneerde sheriff (met vrouw, drie tanden, lekkere jaren zeventig muziek), die regelmatig een zeer rassistisch praatje kwam maken. Daarnaast maakte de meiden en ik kennis met een dame met drie kinderen, die vanuit Dallas naar Houston was gereden (mind you 450km ) voor een gezamelijke 'prayer', omdat het land zo achteruit ging onder de huidige president, die " waarschijnlijk Moslim of ateïst, maar zėker geen Christen was". Daarnaast vertelde ze dat ze de security van het park de avond ervoor gebeld had, omdat de gepensioneerde sheriff te harde muziek aan had gehad en "alcohol dronk". En dát was het 'begin van alle kwaad'. Ben blij dat ze de lege blikjes van E. niet achter de camper heeft zien liggen.

In de parken is het erg rustig, maar hebben niet het idee dat we alleen zijn hoor... Jullie zijn allemaal een beetje bij ons; de plastic bordjes van 'opa en oma buurvrouw', het Hollandse bestek van tante El en oom Ries, de bbq tools (die we helaas schoon weer mee terug moeten nemen, omdat we nergens mogen bbq-en ivm de droogte en het brandgevaar) van Roel en Marike, het bamboe-rolgordijn van Merle en Michiel, oud dekbedovertrek van opa Hans, en bakjes gekregen bij het afscheid van de meiden van de NSO. Onze halve 'kampeer' uitrusting doet ons aan jullie denken!

Ons tweede National park lag aan de (half opgedroogde) Quadeloupe River, maar met mooie uitstapjes in de buurt; New Braunfels waar we een deel van de Comal river zijn 'afgefload' in een band, een prachtige grot hebben bekeken en edelstenen gezocht als echte goedzoekers (zie foto) en Dripping Springs, waar je heerlijk half in een grot kon zwemmen. 's Avonds hebben we dammen gebouwd in de Quadeloupe river.

Laatste park was het Krause Springs park, wat op zich niet heel bijzonder was, maar het had wel prachtige natuurzwembaden én die waren lekker koel!

Vrijdag weer naar huis gereden en ons gerealiseerd dat Texas nét buiten de steden prachtig is; mooie natuur en extreem veel ruimte en rust! We hebben een heerlijke week gehad!

De afsluiting van deze topvakantie was een beetje minder omdat Milou zaterdagavond achterover viel van een bankje en we vervolgens op de EHBO belandde; drie hechtingen in haar hoofd en het ergste van alles, ze mag tien dagen niet zwemmen. En dát voor onze eigen "Inge de Bruijn", zal nog een hele klus worden!! Wel weer onder de indruk van de 'aftersails' van het ziekenhuis; dag erna belde ze hoe het ging en maandag lag er een kaartje in de bus, om te bedanken voor de keuze van hun ziekenhuis.
Maar nu weer gewoon thuis, Ewout weer aan het werk, de meiden die zich klaar maken voor school welke volgende week begint (multomap, pennetjes, nieuwe gympen want die moeten ze aan vlgs de schoolregels), laatste zaken regelen voor ons huis in Voorburg, wat per 1 sept. is verhuurd én we maken ons op voor onze eerste gast; opa Hans. Vanmiddag komt hij aan en wij en de logeerkamer zijn er helemaal klaar voor! Leuk!

Trots!

Nou wisten we wel dat we de leukste, liefste, stoerste, slimste en gezelligste meiden van de hele wereld hebben en deze week is het nog maar eens bevestigd..... ;-) Isa is op tenniscamp geweest. Vier ochtenden van 9 tot 12 met zo'n 10 Engels sprekende kinderen tennisles en het laatste uurtje even zwemmen, om af te koelen.
Ze had zichzelf helemaal goed voorbereid; tennisracket lag klaar, broekje, leuk shirt, flesje water, zonnenbrand, bikini, alles zat in haar tas. Maandagochtend beetje haasten (zijn we niet meer gewend om ergens 'op tijd' te moeten zijn) en óp naar het tennispark. Een minuut of 10 rijden hiervandaan. Heb zelf nog tegen één van de leidsters gezegd dat Isa geen (of nauwelijks) Engels spreekt, m'n telefoonnummer op een lijst achtergelaten en toen vond Ies het zelf wel tijd dat haar moeder en zusje vertrokken...
Ikzelf had nog een beetje een brok in m'n keel; ze kende helemaal niemand en spreekt de taal niet, maar toen ik haar om 12 uur op kwam halen bleek het allemaal niet nodig te zijn geweest. Eén grote glimlach op haar gezicht en ze vond het geweldig! De dagen erna mochten we niet eens meer mee de baan op om haar 'af te zetten'. Wel grappig dat je je vooraf heel veel zorgen kunt maken, en het eigenlijk soms zo makkelijk kan gaan.....ze heeft vier heerlijke dagen gehad, is weer helemaal in haar element en wil nu dus graag op tennisles.
Milou wil nog steeds graag op turnen, maar lijkt me voor een 'camp' nog iets te klein (zonder de taal te spreken), dus daar gaan we, als het seizoen weer begint, ook eens iets leuks voor zoeken.
Maar eerst hebben besloten nog een weekje vakantie te nemen (althans Ewout, wij hebben het al wéken!). Vanmiddag gaan we een RV (Recreation Vehicle = camper) ophalen en daarmee een weekje door Texas trekken. We hebben drie verschillende Nationale parken uitgezocht rondom Austin en daar gaan we vlgs de website ( www.tpwd.state.tx.us/spdest/findadest/parks ) van de natuur genieten, beetje wandelen, vissen (?), in riviertjes zwemmen én kijken hoe warm het hier 's nachts kan zijn in een camper zonder airco.... In verband met de droogte en hitte kunnen we helaas niet BBQ-en (dé hobby van E.) omdat open vuur overal verboden is op dit moment, maar pannetjes gaan ook mee, er zit een keukentje in, dus we zullen niet omkomen van de honger....
Over een weekje zijn we weer 'online' met hopelijk een hoop leuke foto's en verhalen....

Hurricane Don

zittend met m'n benen op de lounge bank bij 'ons' zwembad, kids in het water, E. de (rest van de) bbq in elkaar aan het klussen, Barbra Streisand zachtjes zingend op de achtergrond, frosen Margarita binnen handbereik, een colibrietje in de bloemenstruik en twee eekhoorntjes die elkaar achterna zitten in de tuin, bedenk ik me toch, dat het wel een mooi plan is geweest om hierheen te gaan.... iedere dag is als een vakantie!We kunnen hier prima aan wennen met z'n vieren!
Maar goed, we waren dan ook wel toe aan wat 'rust' na al het uitpakken van de dozen en de beslommeringen rondom een verhuizing. De meeste dingen hebben nu een plekje en wat er nog staat in de dozen, bewaar ik voor als de meiden naar school zijn (heb ik ook nog iets te doen).
Van de week kwam Vincent en Maayke (ook een collega van E. die hier samen met dochtertje Juliette in de buurt woont) eten en wat is er dan leuker om lekker in je 'eigen' tuin te bbq-en. Dus E. op pad en komt met een enorme doos thuis, die we ongeveer 20 minuten voordat het vlees erop kon, uit gaan pakken. Maar dát bleek een misrekening! De enorme doos bleek een bouwpakket te bevatten die pas na zo'n 1½ uur teambuilding (met z'n vieren) een hamburgertje wilde bakken.....maar goed; het is zonder te veel vloeken gelukt, met geen moertjes over aan het eind en het vlees smaakte uiteindelijk des te lekkerder! En we hebben direct de smaakt te pakken, want sindsdien is er geen vlees meer in een pannetje gegaan en staat de bbq elke avond te branden.
Deze week hebben we ook onze eerste hurricane overleefd. Al dagen was er van alles over in het nieuws (niet op ónze tv, want die deed het toen nog niet) maar vrijdagavond zou 'Don' iets ten westen van ons overkomen. Gelukkig al goed afgezwakt, want we hadden ons slecht voorbereidt... geen extra eten en water ingekocht en zelfs de tuinspullen niet in de garage gezet (Dit laatste wordt wel geadviseerd omdat het anders rond gaat waaien en door je ramen kan vliegen). Maar goed, we zijn vrijdagavond na een wijntje in de tuin, gewoon lekker naar bed gegaan, en 's nachts heeft het alleen enorm geregend en waanzinnig geonweerd; de donder kwam zo'n 12 tellen ná de lichtflits, maar toch stond het huis te schudden op z'n grondvesten. E. halverwege de nacht nog uit z'n bedje om de (vergeten) tuinkussens binnen te leggen en al snel was zijn plekje ingenomen door Milou, die van de enorme klappen wakker was geworden. Moet zeggen dat ik nog nooit zulke enorme klappen heb gehoord, maar hiermee was alle hurricane spanning direct wel weer over. Zaterdagochtend gewoon weer een lekker zonnetje en binnen no-time weer zo'n 100 graden Fahrenheit (= 37 gr. C.).
Dit weekend is het eerste weekend dat we lekker een beetje kunnen klussen en relaxen in ons huis, met de meiden die om ons heen spelen; schilderijtjes ophangen, wasjes draaien, lampje hier en daar en proberen eindelijk de tv aan de praat te krijgen. Hebben al een mannetje over de vloer gehad, al twee keer ruim een uur met de helpdesk aan de telefoon gezeten (Thank you for calling Comcast miss Bastian. We're at your service for 24 hours a day, bla, bla,bla), maar nog steeds geen beeld. Kijk en dán is het weer handig om een techneut getrouwd te zijn; E. met z'n gereedschapkistje de zolder op (waar het alleen maar een enorme chaos van draden en airco buizen is) en wat blijkt...... als we het licht van de zolder uít doen (wat ip nooit áangaat, omdat er niets is op de zolder), doet ook de tv op de etage eronder het niet meer!! Hahaha! Nog knap dat hij daar achter is gekomen!
Verder niet heel veel schokkend nieuws deze week; een aantal keer mensen te bbq-en gehad, de bikini's die tante El heeft opgestuurd zijn eindelijk aangekomen (na 2 weken), dus de meiden lopen er weer hip bij, Isa helemaal trots want die bleek op de cover van een huis aan huis blad hier in de Woodlands te staan (foto gemaakt tijdens de opening van een waterspeeltuin waar we zo'n week of vier geleden waren) én de grootste verrassing kwam van opa Hans. Hij komt over 2½ week voor een dag of 10 als eerste bij ons langs! Super leuk!! Moeten we toch de logeerkamer maar een beetje op gaan ruimen.
Morgen begint Isa met haar tenniscamp; vier ochtenden tennisles met alleen maar Amerikaanse kindjes. Komt voor haar op een mooi moment; de vakantie zonder haar vriendinnen is wel heel lang en ze raakt een beetje verveelt, mist de uitdaging en het 'iets hebben voor zichzelf' (zonder moeder en zusje ;-)). En ze kan haar Engels nu écht een beetje in de praktijk gaan brengen.

foto's laten nog even op zich wachten.....

doe m'n uiterste best, maar foto's van ons huis laten nog heel even op zich wachten......lukt me nog niet om ze zichtbaar te laten zijn voor jullie op de blog....Vandaag weer een drukke dag. Vanochtend was het nog lekker koel ( zo'n 28 graden C.) en Isa, Milou en ik zijn eerst eens een stuk gaan fietsen, de route naar school ontdekken. Heerlijk tussen de bomen door, dus lekker koel. Eigenlijk is er op de fietspaden prima te fietsen, totdat je een weg moet oversteken.... levensgevaarlijk! Geen enkele auto kijkt hier om bij het afslaan en verkeersregels zijn hier toch nét wat anders (ook als je rood licht hebt, mag je wél rechtsaf slaan!), dus het was een spannend avontuur! Maar we hebben het geredt en om dit te vieren wilden we lekker de Starbucks induiken (die vlak bij school staat) en een overheerlijke Frappucino bestellen; ijskoude koffie, mmmmm, doen we alleen als we iets te vieren hebben!
Maar ook dit, haast 100.000 inwoners tellende Woodlands, is nét een dorp...... zodra Milou en ik iets tegen elkaar spraken in het Nederlands, werden we aangesproken door een Nederlandse dame die (is het allemaal nog wel toeval???) met haar gezin logeert bij Jotta en Marco, welke laatste weer bij Ewout op kantoor werkt! Zij waren afgelopen weekend met hun 3 kinderen (Jip, Joris en Jort) aangekomen in The Woodlands, op doorweg naar Mexico. Direct even bij hen aangeschoven en erg gezellig met z'n allen koffie gedronken, voordat we weer op de fiets naar huis gingen. Uiteindelijk is de hele bups bij ons komen lunchen, hebben alle kids heerlijk in het zwembad gelegen en zijn we met z'n allen even naar de Mall (shoppingcentrum) gegaan. Het is grappig hoe makkelijk contacten worden gelegd in het buitenland, als je allemaal dezelfde taal spreekt.

Morgen alweer de laatste Engelse les voor Isa en de laatste zwemles voor Milou. Om dat te vieren gaan ze samen met Sophie en Milou, zie foto's, hun juffen (twee zussen) ontbijten bij de Chick-fil-A. Een soort McDonalds, maar dan met kip.... En ikzelf heb voor het eerst sinds 7 weken een heel uurtje voor mezelf, ook heel lekker! (benen scheren, nagels lakken, je kent het wel/ of niet).
En O ja, Isa heeft haar schooluniform binnen!!!!!!!!!!!! Nog een beetje wennen, maar best heel prima!
Inmiddels is het ruim na 12 uur 's nachts, en het is me gelukt!!! De foto's van het huis staan er toch op!! Zie in de linker balk; Tree Crest Circle 92. Zoals jullie begrijpen, wij hebben het hier helemaal naar ons zin en willen jullie nog meer zien, kom vooral langs! Dikke zoen van ons viertjes!