Sinterklaas en de aanloop naar Kerst,...

 Sint koffer uit NL

Presentatie van Milou, Madelief en Chimene

Gelukkig had opa Hans zijn koffer goed gevuld en moest Ewout net voor 5 december nog een paar dagen naar NL, waardoor er op Sinterklaasavond (en nog wéken erna) voldoende pepernoten, marsepein, schuimpjes, kikkers, kruidnootjes en gevulde speculaas was! Daarnaast het Sinterklaasjournaal, een project bij Milou in de klas over 'International celebrations' (dus Sinterklaas voor ons!), elke avond al zingend onze schoen zetten bij de open haard (onder begeleiding van Milou op de gitaar), twee dagen achter elkaar Sinterklaas víeren (met NL school én NL gemeenschap); ik moet zeggen, ík was er op een gegeven moment behoorlijk klaar mee. Het is ver weg van de enige échte Sint haast nog heftiger (met nog gelovige in huis) dan in Nederland. 
Direct de eerste dag na Thanksgiving (16 november), was hier overal de Kerstversiering al buiten gehangen en hoewel het qua weer meer op een warme Pasen lijkt, zijn wij ook maar op pad gegaan voor een boom. Hadden we vorig jaar nog handschoenen en een sjaal om, bij het omzagen van onze eigen Kerstboom, dit jaar waren je teenslippers en een shirtje ruim voldoende (en warmer zouden we het niet krijgen, want de boom was zelfs al gezaagd; "waarom krijgen we dan die zaag mee???"). 

Texaanse Kerstversiering

onze boom

Maar ook onze boom staat inmiddels te pronken in de kamer en buiten hebben we > 1000 lampjes opgehangen in de tuin. Zéker zo'n 500 méér dan vorig jaar en nog steeds zijn we een beetje de 'lulletjes' van de straat; de hele Tree Crest Circle lijkt wel een Walt Disney Kerstfilm decor!! En wij doen lekker mee met al die gekte! Zelfs de Kerstborrels (die ook weer zijn gestart), hebben iets van een weird sprookje. Vorige week de borrel van Heerema in een compleet nieuw nagebouwd 18e eeuws landhuis, met de bijzonder naam 'Chateau Polonez'. We doen lekker nét alsof we wél een enorme geschiedenis hebben ;-))  
Maar we gaan niet klagen, het is allemaal erg gezellig, we genieten (bij gebrek aan sneeuw, kou en andere winterse details) van alle Kerstversieringen én zijn er inmiddels van overtuigd dat we al die overdadige versiering tzt in Nederland gewoon gaan voortzetten! En nu, nu is de vakantie begonnen, hebben allebei de meiden twee prachtige rapporten (zowel van NL als USA school) en is Isa tóch nog een extra dagje naar school gegaan (omdat zowel zij, een paar andere kindjes, als de juf het zo leuk vinden,.... Je vraagt je af van welke ouder ze sommige eigenschappen heeft ;-) .
We drinken buiten lekker koffie in het zonnetje, hangen nóg wat extra lampjes op en bereiden ons voor op El, Rich, Kiki en Loeki die de Kerst weer bij ons komen vieren! En het meest verrassende nieuws van de afgelopen week,.... We krijgen nóg meer bezoek! Half januari komen Elzi, Nikki en Marike een paar dagen naar ons toe; super! The Bastian Family krijgt gelukkig maar weinig de tijd om jullie allemaal echt te missen!

schaatsen met school bij zo'n 27 gr. Celcius!

Kerstkoor op school (Isa en Milou met roze broek!)

wat gaan we doen in de vakantie???

Maar het meest bizarre nieuws van afgelopen week; na een schietpartij op een basisschool in Newtown (Connecticut), waarbij er veel doden vielen, bedenkt het Amerikaanse volk niet, dat het maar eens afgelopen moet zijn met het privé wapenbezit, maar wordt er (ongelogen!) hier in Republican Texas over gesproken om docenten in de klas toe te staan hun wapen mee te nemen! Zijn wij blij dat onze meiden op een school zitten waar nog wél een beetje wordt nagedacht!

Nog ééntje dan,....

Eigenlijk had ik onderstaande stukje natuurlijk helemaal niet op de blog willen vermelden, maar nu ik heb gezien dat het niet zijn eigen schuld is, kan ik het jullie wel vertellen,......

Wat is er gebeurd;
zo'n week of vier geleden ging Ewout op zaterdagavond met wat vrienden, eíndelijk na maanden of wat, weer eens op stap. De kroeg in, na eerst een gezellig hapje eten. Dikke steak op, om een goede bodem te leggen, wat wijntjes erbij en daarna door naar de Baker Street pub aan de overkant. Van de wijn, over op het bier en de wiskey. Een (voor Ewout) dodelijke combinatie! Maar, het was erg gezellig en Ewout is een doorzetter, dus deed goed z'n best, had het naar z'n zin én dronk lekker door. Volledig 'de weg kwijt' werd hij vervolgens (nog op een best redelijke tijd), onder begeleiding van zijn vrienden (door ongeveer de enige taxi die The Woodlands rijk is) thuisgebracht, om vervolgens tot laat in de morgen boven de wc-pot door te hebben moeten doorbrengen. En de zondag aansluitend, heeft hij alleen voor een héél klein slokje water rond vijf uur 's middags, zijn bed eventjes kunnen verlaten.
EN WAT BLIJKT NU????? NA VIER WEKEN???........... Ewout heeft er zelf HELEMAAL NIETS aan kunnen doen!!!! Aan al deze ellende!!! Aan een half weekend dat zo maar aan zijn leven onttrokken is!

Er blijkt een blonde vrouwelijke (!) bartender, van wel 24 jaar, in de Baker Street pub te werken, die, let op!!! alcohol schenkt AAN MENSEN DIE AL ONDER INVLOED ZIJN!!!!!!!!! Een criminal charge!!!! Oppakken die griet! Dat kan ook alleen maar in de VS!! Ben blij dat ze deze afgrijselijke misdaad hebben opgespoord, door het inzetten van heuse undercover agenten!!! En ook zo blij eindelijk te weten dat Ewout géén en-ke-le blaam treft! Amerikaanse klote kroegen!! Hebben we ongeveer één pub hier, in ons 100.000 inwoners tellende 'dorp', schenken ze er gewoon alcohol!! En maken ze m'n man (ongewild?) dronken!!!

Voor verder achtergrond info, zie;  http://www.khou.com/news/crime/Woodlands-bartender-charged-with-serving-already-drunk-customer-181274861.html

nog aan het begin van de avond!

Obama en Thanksgiving

Het was een boeiende tijd om hier te zitten, zo rond de presidents verkiezing!  Hoewel, hier in Texas zaten we in een enorm republikeins bolwerk en op iedere 40 bordjes in een voortuin met de naam Mitt Romney, zag je, nu een maand geleden, misschien maar 1 sign met Obama. Echt haast iedereen hier in Texas was voor Romney en Isa durfde in haar klas zelfs niet te zeggen dat ze 'misschien wel' voor Obama was. Al weken lang waren er debatten op tv, hele dagen allemaal deskundigen aan het woord en er werd een enorme spannende strijd verwacht. Op de dag zelf, 6 november, thuis de hele dag CNN aangehad (heerlijk nu we ook beneden een tv te hebben!) en per staat konden we kijken wat de prognose en daarna de uitslag was. Isa en Milou mochten 'stemmen' op school en hoewel in Texas alle kiesmannen, via een ingenieus telsysteem naar Romney gingen, had op de Esprit school Obama gewonnen. Gelukkig! Net zoals in de rest van het land!
De donderdag erna vertrok Ewout voor een paar dagen 'met de mannen', naar LA, waar zwager Richard ook was. Beetje oude auto's kijken, lekker eten, drinken, mannenpraat en op zoek naar handel voor Rich. De dames bleven thuis. Gewoon naar school en vrijdagavond mochten ze lekker extra lang, vrij gymnastics doen op de turnschool (dus moeders mocht 2 uur wachten, in de zweetvoetenstank van al die kleine kindervoetjes).

wandelen langs de River-walk

Toen Ewout na vier dagen weer terug was, was ook opa Hans gearriveerd en dat was na ruim een jaar, weer feest. Eerste week draaide opa gewoon mee in het ritme, ging met Ewout (die op dienstreis moest) mee naar New Orleans én mocht mee naar het Thanskgiving-lunch op school. En ná die eerste week was iedereen (behalve ikzelf dan ;-)) vrij van de normale dagelijkse werkzaamheden! Thanksgivingbreak!

z'n 'eigen' museum!

wat gaaf!!!

Turkey

En onder het motto, na drie jaar moeten we wel wat van het land gezien hebben, reden we zo'n drie uur naar het westen, naar San Antonio! Wederom een erg leuke stad, met zelfs een beetje history (in San Antonio werd bij the Alamo in 1836 de onafhankelijkheid van Texas bevochten en getekend). We hadden alle dagen prachtig weer, zaten in een hotel midden in het centrum en hebben (voor ons gevoel) veel van de stad gezien; veel langs de river-walk gelopen en gegeten (soort Utrechtse grachten met veel/ alleen maar horeca), naar de Mexicaanse markt geweest (waar we een heuse longhorn voor thuis aan de muur hebben gekocht), naar het childrenmuseum en,... museum the Witte! Speciaal voor E.!
Op de laatste dag wilde we, voordat we naar The Woodlands terug reden, nog snel 'even' naar Seaworld. Discount tickets kopen via internet, had ons al zo drie kwartier gekost, en vervolgens herkende onze navigator het opgegeven adres niet en stuurde ons volledig de verkeerde kant op. Maar uiteindelijk na even zoeken kwamen we er toch aan. Volledig lege parkeerplaats, dus wij al helemaal blij; bleek het park pas om 12 uur open te gaan en moesten we nog ruim 1 uur voor de deur zitten wachten (zonder koffie in de zon!). En tegen de tijd dat de poort wél open ging, moesten we nog zo'n 20 minuten extra wachten in de rij die inmiddels ontstaan was, toen wíj lekker in dat zonnetje zaten! Maar alles was het meer dan waard; wat een gaaf park zeg! Opa, Ewout en Isa zijn drijfnat geworden in een waterattractie ( hahaha, en wat was ik blij dat Milou ècht niet mee wilde in dat bootje en ik dus wel bij haar móest blijven ;-). We hebben prachtige show's met dolfijnen, orka's en schoonspringers gezien, maar het meest bijzondere was toch wel dat we dolfijnen mochten voeren èn aaien! Alle vier de dagen in San Antonio waren super, maar dit was toch wel heel speciaal! Voor het naar huis gaan, hebben Isa, E. en opa zich nog bij de auto in een droog pak gehesen, voordat we weer drie uurtjes naar huis reden, om ons voor te bereiden op het hoogtepunt van het jaar (voor veel Amerikanen dan); Thanksgiving! Maar we burgeren al aardig in en ook wij hadden een enorme kalkoen in huis. Dit beest (zo groot dat hij/zij er ruim 3 dagen over heeft gedaan om te ontdooien) lekker gestuffed met koffiebonen en salie en dit keer (in tegenstelling tot Kerst 3 jaar geleden, waarbij we met zo'n 5 handdoeken de rook uit de keuken probeerde te verdrijven!), was hij heerlijk! Buiten opa Hans, was onze 'extended family' Marco en Jutta aangeschoven en ook Maartje, Peter, Madelief en Daantje, die sinds een paar weken in The Woodlands wonen, haakten gezellig aan. En na een potje 'Moloopolie' (waar Milou zich al weken op verheugde, èn waarbij behoorlijk vals werd gespeeld), een hèle fles wiskey, de nodige andere lekker drankjes, wat bubbelende meisjes in de hottub, heel veel gezelligheid èn natuurlijk 'de' Turkey, ging iedereen voldaan naar huis en konden wij nog net ons bedje terug vinden (Ies en Lou gewoon van vermoeidheid ;-)). 

"I voted today"

en natuurlijk weer naar Orange Leaf!

Afgelopen weekend vloog E. voor het werk naar NL, tot groot verdriet van Milou, maar die had vervolgens wel een verjaardagsfeestje volgens 'Amerikaans recept' en Isa had haar eerste sleep-over (= slaapfeestje). Na thuiskomst, zondagmiddag om 13.30 is zij direct in bed gedoken, om 16.30  nog net even wakker geworden voor een hapje eten en vervolgens tot de volgende ochtend haar ogen dicht gehad! Precies haar vader na een avondje stappen met 'de mannen'! ;-)
En gister moesten de meiden weer naar school, genoot opa van zijn laatste twee daagjes in de zon (mèt eigen Ipad!) en moest ikzelf ook weer een beetje in een ritme komen. Wat was dat een heerlijke week geweest! Op naar Kerst en we zijn al een beetje in de stemming! Want in heel The Woodlands is direct de dag ná Thanksgiving, de Kerstversiering al weer uit de dozen getrokken en zien de huizen eruit alsof ze in een Disney film figureren!

ER

hier was Milou nog erg gezellig,....

op de ER!

Heel even leek het er afgelopen week op, dat ik gewoon weer 10 jaar terug in de tijd was en aan het werk op de ER. Allereerst was Milou vanaf woensdag al een beetje schor en verkouden en wilde ze donderdag graag thuis blijven omdat ze naar eigen zeggen "best wel ziekig ben hoor!". En hoewel je ieder kind natuurlijk op zich moet beoordelen, is Isa nog nooit ziek geweest sinds we hier zijn en heeft Milou er al heel wat sick days opzitten (en niet allemaal even 'ernstig' ;-) achteraf bezien!). Maar goed, het was de dag ná Halloween, ze was laat naar bed gegaan, klonk écht wel schor en een dagje rust zou haar stem misschien wel goed doen. Moest vervolgens wel lachen toen ze tijdens het (heel lief alleen) spelen met haar blokken en autootjes, uren lang tegen zichzelf zat te kletsen; ze genoot van het heerlijk thuis zijn (en ik ook!). Maar 's avonds sloeg haar gezondheid binnen een uur om; ze werd hevig benauwd, blafte als een seal en kreeg hoge koorts. Toen Ewout om 18 uur vanaf zijn werk belde dat hij eraan zou komen, was ze nog best gezellig, maar toen hij vervolgens om 19 thuis was, ben ik direct met Milou in de auto gesprongen, naar de ER; wat was ze ziek zeg! Daar aangekomen had ze ruim 41 graden koorts, piepte ze bij iedere inademing en was een beetje een slap benauwd vogeltje! Maar hoe hard ik ook kan klagen, over álles wat hier niet goed is, de dichtstbijzijnde ER, zoals wij die hier nu voor de tweede keer meemaken, hoort daar zéker niet bij! Zonder wachttijd konden we direct doorlopen; had Milou binnen 5 minuten een vernevelaar met medicijnen op haar neus en nog 5 minuten later werd er bloed afgenomen, een foto van haar longetjes gemaakt en zat er een infuusje in haar arm, met corticosteroïden (tegen de benauwdheid) en antibiotica. En geen kik hè, van onze stoere griet, bij het inbrengen van dat infuus!! Nog een RS-virus test, een 'Strep-test', wat urine onderzoek, tussendoor even de hele boel onder gekotst (Milou dan hè!), maar uiteindelijk ging het zoetjes aan, in ieder geval met de benauwdheid weer wat beter. Alle ellende bleek te zijn gekomen door een pseudo-kroep aanval, die ze had, ten gevolge van een ontwikkelende longontsteking. Maar gelukkig, na een behandeling waar ze op menig ER nog wat van kunnen leren (ook in NL), mocht ze, met heel veel minder koorts en zonder benauwdheid, zo'n 2 uur later de ER weer verlaten. Mét alle uitslagen op zak, haar röntgenfoto gebrand op een dvd-tje, wat recepten voor medicatie, een afspraak bij de kinderarts, een knuffelbeest voor Lou en een 'bill, where they well care for zouden taken'. We zijn heel erg benieuwd wat die bill uiteindelijk zal zijn, maar wat het ook is, ik was (als kenner) écht onder de indruk en wat mij betreft zijn ze het dubbel en dwars waard. En dan heb ik het nog niet eens gehad, over dr. 'George Clooney' van de ER, die vrijdag belde hoe het nu met Milou ging óf het kaartje wat we maandag kregen, om ons te bedanken 'voor het in hun gestelde vertrouwen'! Great service!!!
Héél wat anders dan de ER waar we vervolgens gisteren de halve dag hebben gezeten (!), toen we een vriendin van ons gingen halen, die bij motor-rijles was gevallen. Duurde al een uur voordat er überhaupt iemand kwam kijken, vervolgens kwamen er alleen maar mensen binnen die niet wisten wat degene vóór hen had gedaan, werd zowel haar naam als geboortedatum tot drie keer toe op verschillende papieren fout neergezet en hebben we totaal ruim 4 uur gezeten voor drie röntgen foto's (gemaakt in drie verschillende sessies!) en een aantal hechtingen. Nee, doe dan maar 'onze' ER in The Woodlands! Hoewel, toen ikzelf vanmiddag mijn pink écht enorm hard stootte (twijfel nog steeds een beetje of die niet gebroken is,...), heb ik het maar even zo gelaten; ik ben voorlopig wel weer even klaar met al die ziekenhuizen!

en hier gelukkig weer de 'oude'!

Halloween 2012

druk aan het werk,....

Halloween op school!

..... het resultaat!

jaren '20 feest

hingen er hier 3 maanden geleden al allemaal pompoenen en skeletten in de winkels, wij zijn er pas een ruime week mee bezig (zo'n 2 weken voor 31 okt!). De versieringen die je voornamelijk in de tuinen ziet, zijn niet heel erg spannend; opblaasbare graven (!) een paar spoken, een plastic pompoen en hier en daar een spinnenweb. Wat dát betreft is dat ons net een beetje té makkelijk, dus hier ging het er wat creatiever aan toe. Oma's oude nachthemd werd weer uit de kast gehaald en met allemaal dunne draadjes aan de boom in onze de voortuin vast gemaakt (waardoor het er met wat wind uitzag alsof het ècht gevuld was met 'iets'). Eng half doorzichtig masker erboven, bebloede lap ernaast, met bloederige (ook plastic!) hand, tuinlamp erop en het zag er best spooky uit. Daarnaast hebben onze meiden op zondagmiddag twee prachtige (natùurlijk échte) pompoenen uitgehold en bewerkt, en hebben we deze vervolgens met een kaarsje in de tuin gezet. En dán, na zo'n dag of twee begrijp je waarom niemand hier èchte exemplaren gebruikt; bij deze temperaturen (het was vorige week nog steeds boven de 30 graden) kwamen er al na twee dagen hele zwermen vliegen uit en nog een halve dag later, stortte de hele pompoen beschimmeld en wel in elkaar! Zonde van al die huisvlijt,.... ze hebben Halloween niet eens gehaald. Zelfs de pompoen die ik had gemaakt voor de student counselor election bij Isa op school (vote 4 Isa!) was na drie dagen bínnen in de keuken staan, volledig groen en 'behaard' en stonk als een beerput. Gelukkig heeft ze hem nog net op tijd wel op school kunnen 'inzetten', hoewel ze tot haar grote verdriet uiteindelijk niet is gekozen ("ja mam, al die jongens kiezen natuurlijk voor een jongen",... ach ja, lieverd, ook dát is democratie,...). 
Maar goed, wij begrijpen de gewoonten van de locale bevolking inmiddels steeds beter en volgend jaar staat er hier in de tuin ook gewoon een plastic pompoen! Of zei ik dat vorig jaar ook al??
De verkleedpartij voor de Halloween viering op school was ook een verhaal apart,.... Milou kon tot op de ochtend van het Halloweenfeest niet kiezen of ze nou, heks, Mega Mindy, Spaanse danseres, of tóch nog iets anders wilde zijn en (pré puberale) Isa wilde allemaal niet te gek doen (is ze écht wel een dochter van ons??). "Ik ga gewoon helemaal in het blauw mam, m'n blauwe korte broekje, m'n blauwe shirt, blauwe schoentjes en m'n blauwe vest,... is toch ook leuk?" Hoezo leuk??? Zo zie je er haast elke dag uit lieverd!! "Echt niet,.... ik heb anders altijd gympen aan!". Ingewikkeld hoor,.... Moet je je dochter dan lekker haar gang laten gaan, en als (waarschijnlijk enige op school) niet verkleed, of toch voet bij stuk houden en dat heksenpak er gewoon doordrukken?? Uiteindelijk vertrok ze met haar heksenjurk van vorig jaar, maar zónder make-up, heksenhoed of bezem,.......hadden we allebei (een beetje) ons zin! Milou werd uiteindelijk een Spaanse danseres, maar belangrijkste van alles, ze hebben uiteindelijk beide een hele heuke schooldag gehad!

feestje!

Ewout en ik konden ons zaterdag heerlijk uitleven, toen we bij onze Amerikaanse vrienden waren uitgenodigd voor een Halloween jaren '20 moordspel. Was wel weer een hele ervaring; een feest van 18 tot 22 uur, eigen eten en drinken mee (en dat noemen ze dan 'going Dutch') en Ewout de avond door als 'Don Wannabe' en ikzelf als 'Vicky Ravioli'. En hoewel het nog niet meevalt om zo'n spel (met enorme ingewikkelde karaters) te spelen met allemaal Amerikanen en ander nationaliteiten, hebben we ons prima vermaakt en een leuke avond achter de rug. Vervolgens lagen we uiteindelijk redelijk nuchter (misschien betekent 'going Dutch' wel, dat alleen de NL-ers het begrijpen,... want na ónze flessen prosecco, was de volledige drankvoorraad heel snel opgedroogd) en lekker vroeg op bed! 
Komende woensdagavond (de eigenlijke Halloween avond) weer net als vorig jaar, gezellig naar Petra en Jeroen om door middel van de 'trick or treat' die de meiden daar mee gaan lopen, onze snoepvoorraad voor het komende jaar weer een beetje aan te vullen!   

Field-trip en Kids-night-out

Isa met Marie Caren de schoolbus in

Milou aan de picknick 'tafel',....

We zijn weer bezig geweest met 1001 dingen, maar het resultaat was soms nihil de afgelopen week,...

... en moeder op een kleedje.

'request for Criminal receipt'

Allereerst een (al zeg ik hetzelf) heel leuk stukje voor de blog geschreven, over een verrassend goeie service in het ziekenhuis bij een mamogram (ze zeggen hier overal wel dat ze service verlenen, maar dat is in de praktijk maar minimaal). Maar dit keer leek wel het een wellness oord; alles gezellig in pink, ivm breast cancer/ pink ribbon maand, alleraardigste (ook in roze gekleede) nurses, kopje koffie, zelf kreeg ik een grappig schort aan, en na afloop het aanbod om met een golfkarretje (!!) terug naar m'n auto op de parkeerplaats te worden gereden, haha.  Binnen 3 dagen de (goede, ook belangrijk!) uitslag per post thuisbezorgd, nee, ik kan niet anders zeggen; alles was hier top geregeld! Alleen bij het op de blog plaatsen van dat hele leuk geschreven stukje, zat ik éven niet op te letten en hup, m'n hele 'artikel' was weg,...grrrrr! Ga het ook niet over doen, dus deze week weer iets nieuws. Vervolgens hebben we een nieuwe tv gekocht, zodat we niet altijd naar de game-room boven moeten, om televisie te kijken (wat voor E en mij nèt te veel moeite is, dus kijken we vaak niet, óf op de Ipad). Moesten we voor die extra tv een nieuw decoder hebben, dus E. op naar de Comcast, (die voor het belachelijke bedrag van $155 per maand internet en tv leveren) en een nieuwe decoder meegenomen. Bleek deze bij thuiskomst niet de vereiste HDMI uitgang te hebben, dus ik vervolgens maandag maar weer naar de Comcast (welke aan de andere kant van de Woodlands zit), blijkt dat ze out of stock zijn en kan ik later deze week nog een keer terug,... Grrr! Enige positieve is wel, dat E. een beetje heeft lopen kijken naar die hoge kosten en we nu, internet, 2 tv's èn een huistelefoon van diezelfde Comcast hebben voor, tatadata,..... $120! Logica is hier vaak ver te zoeken.
Dán maar even langs de Sheriff, weer zo'n 15 minuten de andere kant op, om te laten zien dat ik m'n Texas State-inspection aan m'n auto heb laten verrichten, zodat m'n bon van twee weken geleden kan worden kwijtgescholden. Blijkt dat ik juist dàt ene velletje wat hij wilde zien, niet bij me heb, dus morgen weer maar eens langs; we worden nog goeie vrienden, die Sheriff en ik! 
Maar natuurlijk ook hele leuke dingen gedaan afgelopen dagen. Vorige week zijn de meiden beiden op fieldtrip geweest naar het plaatsje Washington (wat ooit de eerste Capital van Texas was), ruim anderhalf uur rijden hiervandaan. En, moest ik me in NL haast 'invechten' om mee te mogen op schoolreisjes, hier werden ouders woensdagmiddag om half vier gevraagd, of we donderdagochtend mee zouden kunnen. M'n hele drukke schema (haha, zwemmen, lunchen en beetje administratie) van donderdag maar omgegooid en lekker met de meiden mee, de schoolbus in. En natuurlijk wederom een bus zónder veiligheidsriemen, want we lullen wel een hoop over safety, maar we doen er vervolgens niets mee!'s Avonds de meiden helemaal voldaan en moe hun bedje is, en moeders heerlijk met een paar dames op een picknick kleedje in een park, wat direct naast de Pavillion (is het outdoor theather hier) ligt, Zodoende konden we het hele concert van 'Gotye' wel hóren, maar kostte het ons vervolgens (lekker Hollands) niets en genoten wíj bij kaarslicht, in een heerlijk temperatuurtje van een wijntje, gezelligheid en heerlijke hapjes!
Het weekend was het hier wat koeler (zo'n 22 graden op jullie schaal) en hebben we rustig in- en om het huis doorgebracht; Ewout is, bij gebrek aan zonen, met de mannen (Dimitri en zijn zoontje Niek, 2 jaar) naar een Porsch autoshow geweest en Isa, Milou en ik hebben hun huiswerk gemaakt, voor de NL school. Marco en Jutta zijn gezellig bij ons komen eten, omdat ons plannetje om met z'n vieren zónder kids uit eten te gaan, in het water viel, toen Isa en Milou niet naar de Kids-night-out wilden (dit is een maandelijkse soort oppasservice op school, van 18 tot 22 uur, voor alle ouders die hier weinig of geen familie hebben; geweldig! Tenminste, als je kinderen willen!). En zondagmiddag, toen het hier weer eens tropisch regende, (4 inch in een uur, zwembad liep over!), hebben we heerlijk op de bank naar onze nieuwe tv zitten kijken, onder het genot van een door de meiden zelf gemaakte pizza! Heerlijk zo'n weekend en dan valt het (vooral voor E, die om half vijf op moest staan om z'n zeven-uur vlucht naar New Orleans te halen), wel weer tegen als het maandag is,.....

auto's en bitterballen

Het dashboard van E's 'grote liefde', begon (binnen het jaar) al te bobbelen en moest na overleg dus terug naar de garage. Daar hadden we de twee weken die we eind aug. in NL waren al voor vrij gehouden, en toen stond hij ook (na afspraak!) bij de Chevrolet dealer. Maar je dènkt dat ze hier enige service leveren, en dát is dus een illusie. Het nieuwe dashboard werd pas in week twee dat de auto daar stond besteld, had een levertijd van ruim een week, dus na de twee weken verblijf in NL, konden we de auto weer onverrichte zaken mee naar huis nemen, niets mee gedaan! Hoewel, niets,.... het hele kleine barstje wat al maanden in de voorruit zat, was in die twee weken wel uitgegroeid tot een enorme scheur over het volledige raam. Had twee weken in de volle in de zon gestaan met alle gevolgen vandien, maar nee, dààr namen ze bij Chevrolet echt geen verantwoording voor,.....
Twee weken later moesten we dus nogmaals terugkomen, als het dashboard binnen was. Wat Ewout 'eruit heeft kunnen onderhandelen', was (voor hier redelijk bijzonder) een leen-auto gedurende de dagen dat de Camaro nu wèèr bij de garage zou staan, want nu had hij wel een auto nodig! Dus hij er weer naartoe. Bleek bij aankomst dat hij ook de verzekeringspapieren van z'n eígen auto mee had moeten nemen, want zonder dat, géén leen-auto! (vertel dat dat!!!!!) Een dag later zat hij dus wéér bij de Chevrolet garage,.... Stoere pick-up truck mee als leen-auto, maar 's middags een telefoontje; "dat de nieuwe voorruit ook vervangen zou gaan worden (op ònze kosten), want anders konden ze het dashboard niet vervangen". Nou, mooi niet dus! Ze moesten maar zien hoe ze dat dashboard gingen doen, maar we gingen er niet voor de hoofdprijs direct een nieuwe voorruit in zetten! Het blijft feest!
En kijk eens aan, na drie dagen werd E. gebeld, dat het was gelukt en allemaal geregeld was en dat hij de (heerlijk rijdende pick-up) weer in moest leveren; hij blij, maar de dames wat teleurgesteld, want zo'n pick-up is toch best heel stoer! En of de duvel er mee speelt: de avond vóórdat E. de auto om ging ruilen, heeft één van onze meiden (geheel per ongeluk) de achterdeur 'wagenwijd' (weet nu waar dát woord vandaan komt) open laten staan; hebben wij dat niet opgemerkt en heeft het die nacht, voor het eerst sinds wèken, waanzinnig hard geregend! Zal je altijd zien!! Hele rechter-, binnenkant van de auto 'zeikens' nat! Nou, we hebben 'm gedroogd met een towel en gewoon weer ingeleverd! Lekker pûh!! Hadden al genoeg geneuzel gehad met die garage!

stoere bak!

lekker 'knabbeltje' in Old Town Spring,...

... en een lekker zelf gemaakte bitterbal!

En maandagochtend was ik zelf 'aan de beurt' in m'n Ford; zwaaiende lichten achter me! Ik nog een beetje om me heen kijken, want het kón toch niet voor míj zijn, maar dat was het wel! En hoewel ik m'n Texas rijbewijs (nog steeds) niet heb, weet ik een paar dingen heel goed: niet uitstappen, handen aan het stuur houden en vooral niet bijdehand gaan doen! Dus zo geschiedde! Met kloppend hard m'n raampje open gemaakt (want zo'n Cheriff maakt hier nog écht wel indruk hoor!) en alleen vriendelijk antwoord geven op zijn vragen; "nee, ik wist niet waarvoor ik was aangehouden" en "ja, ik had m'n rijbewijs bij me" (nog een gelukje, ik was alleen m'n baantjes maar wezen trekken in de pool), en "ja, het was best een grappig rijbewijs, zo'n roze!" En "no sir, daar stond niet mijn naam, maar the word drivers-lincense" en "yes, off-course, ging ik m'n Texaanse rijbewijs nog halen nu ik al een jaar hier woonde" (slik!). Uiteindelijk bleek ik te zijn aangehouden, omdat ik in juni van dit jaar al een 'inspection' van mijn car had moeten hebben, zoals bleek uit een (door mij echt nòòit eerder opgevallen) sticker op m'n voorruit. Maar dat kon ik, from Holland, in een lease-car natuurlijk niet weten. Maar als ik de lease maatschappij zou bellen en als zij het voor eind oktober nog lieten doen, dan kon ik met mijn ticket naar een speciaal adres, en werd de bekeuring vernietigd! Geweldig toch?! Eind goed, al goed!
Thuis aangekomen, me heerlijk ontspannen met het draaien van nog meer home-made bitterballen,.... voor een hele koude winter! Waren we het weekend al mee begonnen, maar is nog best een aardige klus! Hoewel, de eerste proef exemplaren die we tijdens de weekend buien in de frituur hebben gegooid, waren het méér dan waard!

Puur natuur

En we zitten er weer helemaal in!! Hebben inmiddels de eerste héle week achter de rug; Ewout is al weer naar New Orleans geweest, ik naar de film met wat andere dames (the Words, aanrader), we hebben een bbq bij ons thuis gehad èn de meiden hebben al weer twee kinderfeestjes achter de rug (van beide BFF's van Isa, dus dan hebben we het voor de rest van het jaar maar weer gehad :-))

Huntsville Nat. Park

Zoals misschien al eerder beschreven worden hier op feestjes ook alle broertjes en zusjes uitgenodigd en nu Milou dat ook allemaal leuk vindt, biedt dat voor Ewout en mij perspectieven; zaterdag zijn we heerlijk met z'n tweeën gaan lunchen in de Marketstreet; wijntje erbij, helemaal gezellig!
Verder ben ik zelf afgelopen week vooral druk geweest met de NL school; de inspecteur van onderwijs komt deze week twee dagen vanuit NL, en om NOB gecertificeerd te blijven moest er nog wel wat gebeuren. Gelukkig neem ik pas de taak van secretaris over nà de inspectie, maar voor een beetje inwerken en meekijken, was het nu ook wel het juiste moment. Daarnaast zit ik al in de cultuurcommisie en hadden de meiden zaterdag themadag van de NL school, dus ik had genoeg te doen. Het thema was deze maand 'smartlappen', dus op m'n lijf geschreven ;-) (voor de echte liefhebbers zie NTCeekhoorn.blogspot.com). Ewout had ondertussen samen met Dimitri drie enorme spareribs op de bbq gelegd, dus toen we thuis kwamen (met ook Wendy en Petra en Jeroen en de kideren) konden wij dames heerlijk met een koel Spritz-je in ons hand 'uitrusten'. Uiteindelijk natuurlijk weer veel te gezellig èn veel te laat geworden (voor de kinderen), dus zondag maar wat rustiger aan en samen met vriendje Bernd en Zita boompje verwisseld en gepicknickt in Huntsville National park. 
En jullie mogen dan Haren hebben, maar afgelopen maandag heb ik voor het eerst ervaren hoe violent ook Texas kan zijn; na m'n voorgenomen 70 banen te hebben gezwommen, wilde ik thuis even uitwasemen en ben buiten 'lekker' de heg even gaan snoeien. Maar kwam blijkbaar met m'n snoeimachine net iets te dicht bij een wespennest (wat ik nooit eerder had gezien), vliegen er ineens 5 of 6 van die HELE GROTE zwarte wespen (nee, Isa, niet die rode, maar zwarte!) recht op me af en wordt ik door twee (!!) van die engerds KEIHARD gestoken! Dwars door m'n kleren heen. Eèn hoog tussen m'n schouderbladen en èèn net onder m'n lies; jemig, wat kan dat gemeen zeer doen zeg! 'Dokter Ewout' adviseerde na een telefonische consultatie om dírect uit te zuigen, maar ik zag niet voor me, hoe ik dát, in m'n eentje, met steken op deze plaatsen kon doen ;-)). Heb wel direct de tuin, de tuin gelaten, een douche én een kop koffie genomen en beraad op revanche.... Misschien ga ik lekker de pest control weer eens bellen om die eikels uit te roeien.

Fietsen-rek(je)!

tussen de slaapjes door, een beetje knutselen...

Daarnaast is Milou deze week haar eerste tandje verloren. Ze heeft er maanden naar uitgekeken, omdat al haar vriendjes en vriendinnetjes haar vóor waren, en de tand zat al wéken los en dinsdag was ze er helemaal klaar mee; mama moest 'm er maar uit trekken! En zo geschiedde; een heel klein mini-rukje en zonder bloedvergieten of pijn, was daar haar tandje! Trots als een aap!! Ze was vervolgens wel twee dagen ziek (maar ook dáarin waren al haar vriendjes en vriendinnetjes haar nét voor geweest), dus we gaan er maar vanuit dat dat niets met haar tandje heeft te maken... was in ieder geval wel weer wat quality time met z'n tweeën, waarin we heerlijk hebben geknutseld voor school.

weer thuis!

Candy Dulfer

Candy met Alain Clark

Heerlijk!! Inmiddels al weer 7 dagen lekker thuis. Meiden naar school, E. weer normaal aan het werk en zelf begin ik ook al een beetje ritme te krijgen. Die veertien (!) weken géén school voor de meiden was heerlijk en we hebben prachtige dingen gedaan, maar het is ook weer 'errug' lekker, om gewoon weer dingen 'te moeten' en een beetje regelmaat in een dag en een week te hebben. Maar dát gaat gelukkig erg snel. Zou haast alweer vergeten dat we aan het eind van ons bezoek in NL, het geweldigste personeelsfeest ooít hebben gehad! Heerema bestond 50 jaar en ter gelegenheid daarvan was al het personeel wereldwijd, incl. partners èn gepensioneerden, uitgenodigd voor een volledig (perfect!) verzorgd weekend in Durbuy, Belgie. Wij wáren gelukkig al in NL en konden onze meiden bij opa Hans en oma Annet laten logeren, maar de rest van het personeel werd voor vier dagen even overgevlogen vanuit Houston, Singapore, of waar ze dan ook zaten. Hotels geregeld, vervoer, eten, drinken, dagprogramma (lekker kanoën/ beetje klieren en borrelen met Merle en Kinnetje) en een avondvullende show, op het middenplein van Durbuy,  waar we nog hééél lang van zullen nagenieten! Een prachtige opening met een klassieke zangeres, begeleidt door waanzinnig slagwerk en op de achtergrond allemaal oude Heerema foto's. Verder optredens van Belle Perez, C.B.Milton, Candy Dulfer, Alain Clark met z'n vader en Xander de Buisonjé en als afsluitend een overweldigend vuurwerk op de Carmina Burana; geweldig! De niet te missen after(dance)party (waar we ouderwets hebben staan swingen), maakte helaas dat we de laatste pendelbus naar ons chalet mistte, maar de vervolgens 30 minuten durende wandeling (in het pikke donker), werkte wel erg ontnuchterend. Dus de volgende dag zaten we gewoon weer fris en fruitig in het warme zonnetje op het middenplein voor een heerlijke brunch. Mede door het (voor Nederlandse begrippen) waanzinnig lekkere weer, hebben we genoten!
Maar goed, nu dus weer thuis en ons tweede (school)jaar hier is begonnen. Maandagmiddag kwamen we aan op het George Bush Int. Airport en dinsdagochtend moesten de meiden direct al weer naar school (die eigenlijk 10 dagen eerder al was begonnen). Maar dat was hélemaal geen probleem, want om 4.30 's nachts stond Milou al klaarwakker met haar uniformpje aan, naast ons bed; fijn dat tijdsverschil! En wat hadden ze er zin in om hun vriendinnen en de rest van de klas weer te zien zeg. Zelfs 's middags om half vier, na carline, waren ze moe, maar zo blij en vrolijk. Lang leve de school!

eerste schooldag 2012/2013

eerste gymnastic les Milou

Vooral Milou heeft ten opzichte van vorig jaar een complete metamorfose ondergaan; geen tranen meer bij het weggaan; is helemaal ín voor allemaal nieuwe dingen (vooral zonder mama) en is lijkt blijer en vrolijker dan ooit! En zodoende zijn we in week één dan ook direct maar the full way gegaan; Isa is (nu bij een echte dansschool) gestart met Hiphop-lessen en Milou mocht nu eindelijk op gymnastics. Had ikzelf nog even mijn twijfels bij de docent van Isa (een grote mannelijke Afro-American met héele láage stem, waarvan ík de les meer vond lijken op een Military training, dan op een kinderdansles) Isa vond het geweldig en daar ging het natuurlijk om. En ook Milou sloot zich zó aan in een groepje kinderen, waarvan ze niemand kende en huppelde vrolijk mee én weg. En dàt terwijl ze nog geen 5 maanden geleden nog vóór les 1 al huilend weer in m'n armen lag, omdat ze 'alleen met mama' wilde turnen. Het is grappig om te zien hoe groot ze allebei worden.
Ewout's hervonden ritme bestaat er vooral uit, dat hij dagelijks weer veel te vroeg zijn bed uit moet, het weekend weer even een kijkje op het circuit heeft kunnen nemen en zaterdag z'n gazonnetje heeft bijgewerkt. En ik heb me voor komend jaar voorgenomen om eindelijk weer te gaan sporten (na 14 weken 'niks doen') én daarnaast ga ik een deel van m'n dagen vullen met de administratie van De Eekhoorn (NL school). Al met al, we hebben er weer zin in! Heb vanmorgen m'n eerste 60 banen in het zwembad van de Y getrokken! ;-)

Leuker kunnen we het niet maken,...

We hebben exact twee weken thuis op adem kunnen komen, om daarna weer terug naar NL te gaan voor alleen maar leuke dingen.

dagje Delft

klaar voor de grote dag

Ewout zou nog even doorwerken en ik ging alvast met de meiden vliegen. We werden opgehaald door opa Hans en die heeft ons (na de auto van oma Tineke te hebben opgehaald) afgezet bij een waanzinnig leuke vakantiewoning in Schipluiden; een aanrader. Spulletjes uitgepakt en deze eerste dag lekker relaxen, beetje spelen met Beer, de hond des huizes en niet te laat naar bed.

quality-time together

Elzi en Isa

Volgende dag lekker uitgeslapen en op de koffie bij El. Aldaar direct weg gebeld door de kapper, omdat ik een afspraak bleek te hebben om 11.30 uur (en dus veel te laat was!). Dacht zelf nog dat het pas aan het einde van de middag was, maar met het tijdsverschil met Texas, ws gewoon verkeerd in m'n agenda gezet. Dus ik als een dolle naar de kapper en meiden door El naar Yvette laten brengen. Want daar mochten ze de middag even blijven en met Duuk spelen (en Isa de luier van Bente verschonen!) terwijl ik, aansluitend aan de kapper, met Ellen en haar meiden hun trouwjurken op ging halen in Rotterdam. En dát duurde ietsje langer dan gepland; jurkje van Kiki moest nog een stukje worden ingenomen en nóg en stukje, maar 2 uur later stonden we buiten met drie waanzinnig gave jurken! 's Avonds lekker terug naar ons huisje en met z'n drietjes heerlijk Hollandsche poffertjes gegeten. Donderdagochtend kwam ook Ewout in het land aan en om hem een beetje wakker te houden, zijn we heerlijk een kop koffie gaan drinken, in het zonnetje aan een Delftse gracht. En om het gevoel van 'toerist in eigen land' nog een beetje kracht bij te zetten, hebben we zelfs nog een bezoekje gebracht aan de nieuwe Kerk én heuse Delfts blauwe klompjes gekocht die de meiden tzt op school kunnen uitdelen (met Thanksgiving of Valentinesday). Daarna als een speer door naar Voorburg, want ook de meiden hadden een knipbeurtje nodig; Isa was voor het laatst bij een kapper geweest op 3 juni 2011, één dag voordat we vorig jaar vertrokken en 'alleen puntjes' was wel het minste wat moest gebeuren. Het was heerlijk weer deze dag, en voordat we 's avonds even langs gingen bij Marc en Karin om de 'vergeten spulletjes' terug te brengen, hebben we heerlijk gegeten bij 'Wij' op het Scheveningse strand.

stoer!

Vrijdag stond natuurlijk in het teken van het huwelijk van El en Rich. 's Nachts had het enorm gewaaid en geregend en vroeg in de ochtend zag het er nog steeds niet zo heel lekker uit. Mirjam is naar Barendrecht gegaan om de bruid met haar bruidsmeisjes te helpen met aankleden en Ewout heeft zich ontfermd over Isa en Milou. Maar bij het oude Raadhuis in Hilligersberg kwamen wij weer samen en daar kwam ook het bruidspaar onder luid gegil van veel vrienden en bekenden aan, in hun zilver-grijze Caddilac, met een prachtige en rete-stoere El áchter het stuur! Een mooie huwelijksvoltrekking, heerlijke taart en vervolgens een overheerlijk diner met emotionele, liefdevolle speeches, onder het genot van heerlijke drankjes; wat een super mooie en heerlijke avond! Onze meisjes waren halverwege de avond (met nog 8 andere kindjes) met de taxi naar hun oppas adressen gebracht, wat in ons geval oma Tineke was. Wat een luxe! Zaterdag hadden Ewout en ik zodoende een dagje voor onszelf; lekker uitslapen, lunchen in het zonnetje in de Herenstraat in Voorburg en daar spontaan onze halve vriendenkring tegen gekomen. Wijntje erbij en je krijgt het gevoel dat je nooit bent weggeweest! We waren gelukkig, ondanks alle gezelligheid, nog wel op tijd voor een presentatie in de Kerk in Voorburg van het boekje '100 jaar Vrijburgstraat' (onze 'oude' straat) en ook hier weer een hoop oude bekenden. Aansluitend direct in onze feestkleding gesprongen, want om 19.30 werden we door Marco en Mirjam opgehaald om naar het huwelijksfeest aan de Kralingseplas te gaan. En wat voor een feestje zeg!!! Een knalfeest met heerlijke weer, een waanzinnige band en een groots entree van El en Rich; we zijn de dansvloer niet af geweest (of het moet zijn geweest om een drankje te regelen!). Familie De Ridder houdt wel van een feestje en de Kalisvaartjes gelukkig ook! Hebben de terugweg niet helemaal meegekregen, maar Mirjam (broodje nuchter!) heeft ons weer veilig 'thuis' afgezet. Zondag eerst een beetje 'uitbrakken' en daarna meiden bij oma opgehaald en met de familie Bastian gelunched in de Hoekse Waard, waarbij de Isa, Milou en Duuk zich heerlijk vermaakten in de speeltuin. Daarna door naar Voorburg, voor de verjaardag van Sarah, dus de kater van zaterdagavond hebben we maar weggedronken met een roseetje ;-) tijdens heerlijke oude vertrouwde 'buurvrouwenpraat'.

bij Coldplay!

Maandag moest Ewout 'gewoon' aan het werk in Leiden en hebben de meiden en ik (buiten een heerlijke lunch met Mirjam van Kooten op de Frederikstraat en een kopje thee bij Esther op de praktijk) niet heel veel gedaan. De dag hebben we afgesloten bij Marco en Mirjam, onder het genot van een pastaatje en een bak koffie. Dinsdag kwamen we eindelijk toe aan het bezoek aan het Anne Frankhuis, wat ik Isa al bij ons vorig bezoek aan NL al beloofd had. Auto lekker aan de rand van Amsterdam gezet en met de tram de stad in; wat een geweldig concept zeg; binnen 10 minuten midden in de stad en geen getut met parkeren. Gelukkig waren we lekker vroeg en was de rij bij het Anne Frankhuis nog kort en was het wederom prachtig weer. Het museum zelf, heeft veel indruk op Isa gemaakt en hoewel Milou het ook 'heel leuk' vond, was ze er eigenlijk nog veel te jong voor; was goed dat ze niet alles begreep. Van de Prinsegracht zijn we vervolgens heerlijk langs de grachten gaan lopen naar Marija en Rien op de 2e Const. Huygenstraat en hebben daar iets gedronken; uurtje later met de tram weer naar de auto, en voor de file weer terug naar Schipluiden en 's avonds gegeten bij Jelle en Natasja. Woensdag op verzoek van de meiden lekker even rond gelopen bij de HEMA op het 'oude vertrouwde' KJ-plein in Voorburg, voordat we bij Elzi en Marike langs gingen voor de lunch en de gezelligheid. Isa en Elzi hebben vooral dansjes geoefend, Marike en ik hebben vooral thee gedronken en Milou is zelfs nog even bij haar vriendinnetje Jet, (verderop in de straat) gaan spelen. En O, oh, heerlijk al die nostalgie, 's avonds zijn Ewout en ik met de meiden heerlijk bij 'Brasserie NL' gaan eten, waar we vorig jaar ons afscheids-/ huwelijksfeest hebben gevierd; wat was het weer erg lekker! Donderdag de meiden weg gebracht voor een logeerpartij bij opa Hans en oma Annet en daarna de auto van oma Tineke weer afgetankt en schoongepoetst bij haar ingeleverd. Via een kop koffie bij El met de trein naar eerst Rotterdam (alwaar eventjes heerlijk te hebben rond gewandeld) en vervolgens naar Leidschendam waar we met Mark en Karin (vooraf aan het concert van Coldplay) gingen eten. Door naar het Malieveld en bij een heerlijk temperatuurtje en een drankje genoten van een waanzinnig gaaf concert! Op de terugweg nog een shoarma 'kapsalon' en weer erg voldaan ons bedje in voor de laatste nacht in Schipluiden.

air-trip vanuit Nevada terug naar Texas

zaterdag 11 augustus: vandaag moesten we helaas weer terug naar huis, dus bijtijds opgestaan om met de taxi (en alle tassen en zooi) naar het vliegtuig te worden gebracht, alwaar we heel ruim op tijd (twee uur voor vertrek) aankwamen. Dus rustig kopje Starbucks gedaan, broodjes gegeten, beetje in de winkeltjes rond gekeken en toen op ons 'dooie akkertje' naar de gate, die toen toch nog wel een heel eindje weg bleek te zijn. Konden we uiteindelijk nog nét op tijd (last call for boarding was al geweest) in het vliegtuig springen, waarin allemaal grote ogen ons een beetje geïrriteerd zaten aan te staren. Volgende keer dus maar wat dichter bij de gate wachten, als we het vliegveld niet kennen.....

Maar een goeie vlucht gehad en op Houston airport stond ons taxibusje 'al' weer klaar om ons alle acht naar huis te brengen. Karin en Mark, Lise en Tim zouden nog een nachtje slapen en daarna door naar NL. 's Avonds na het eten gingen de kleinste meisjes een beetje bijtijds naar bed (met 2 uur tijdsverschil achter de kiezen) en de twee grote kinderen en wij ouders hebben vervolgens nog tot half één met wat hapjes en drankjes in de pool gelegen. Wat een heerlijk einde van een waanzinnige vakantie!! Met dank aan de mannen, die het allemaal gepland en uitgedacht hadden!

Roadtrip door Utah en Nevada (deel 6)

donderdag 9 augustus: vandaag moesten we (met een beetje tegenzin) weer door, richting Las Vegas. Maar eerst wilde we nog even álles uit deze campsite halen, dus om 10 uur hingen Tim, Isa, Milou en Lise al in een tuigje voor een afdaling aan een zipline (tokkel-baan ) van een enorme toren. Daarna toch nog maar een laatste sprong in het zwembad en vervolgens genoten van een prachtige rit met de camper, het Zion park weer uit. Hoewel we eigenlijk een beetje 'bergen-moe' dachten te zijn, was ook dit park weer verschrikkelijk indrukwekkend, vooral door de begroeide bergen en het feit dat je het gevoel had door de canyons heen te rijden. De rit richting Las Vegas was erg lang, en niet alleen door de file (!) waar we in terecht kwamen. Onderweg weer heerlijk geluncht bij (opnieuw!) een diner, Peggy Sue's maar daarna weer snel door. Na de Glen Canyons dam aan het begín van de Grand Canyon te hebben gezien, wilden we ook graag de Hoover dam (aan het einde van de Grand Canyon) zien, dus vóórdat we richting ons laatste RV-park reden, zijn we eerst even doorgereden naar de Las Vegas bay. Onderweg hadden we al wel gemerkt dat het hier in Nevada nog een stuk warmer was dan de voorgaande dagen, maar dat de wandeling van de parkeerplaats naar de Hoover dam (van iets meer dan een mile) zó uitputtend was,....... (ik denk dat er niet veel méer hoefde te gebeuren om je kinderen uit de ouderlijke macht te laten zetten). Vólledig uitgeput, met knalrode hoofden kwamen we bij het Hoover dam informatie centrum aan, waar we gelukkig nog nét een ijsje konden kopen, voordat alle winkeltjes dicht gingen. Maar één ijsje was voor de meiden echt niet genoeg om weer een beetje op krachten (en temperatuur) te komen, dus terug lopen was geen optie. Ewout is vervolgens in z'n eentje de RV weer op gaan halen en wij zijn er, toen hij langs kwam rijden snel ingesprongen (hem overladend met kusjes en bedankjes dat hij dít voor ons over had!) en vervolgens snel Mark en Karin nog even ge-sms-ed, dat het véél leuker was om de dam vanuit de RV te bekijken! Een uurtje later stonden we samen weer heerlijk naast elkaar op de Lake Mead RV camp site (mét lake view!), alwaar we bij ruim 100 Fahrenheit ( > 37 graden C.) van de onderstaande zon en alle laatste restjes uit de koelkast genoten. En daarna snel de airco weer in, voor ons laatste nachtje in de RV (waarbij Isa op de bank moest slapen, omdat de airco boven haar bed, door het 'harde werken' enorm lekte!).

hoog boven Las Vegas!

wedding renewal door Elvis

vrijdag 10 augustus: vandaag weer vroeg opgestaan, omdat we voor 10 uur de RV in moesten leveren. Alles ingepakt, (beetje) schoongemaakt, alle left-overs weggegooid en ons tijdelijke huisje weer afgeleverd. Beetje bij moeten betalen ivm een ster in de voorruit (4 dagen eerder 'gekregen' van een slecht inhalende, de weg afsnijdende wegpiraat!!) en onze nog bruikbare spulletjes (bbq, brandhout, flesjes water, wc rollen ect.) voor een prikkie doorverkocht aan een Duitse familie die juist op pad ging. Met twee taxi's naar het enorme Stratosphere hotel gereden in het noorden van Las Vegas. Een hotel, zoals vele in Las Vegas (heb ik me laten vertellen), waar op de begane grond zo'n 1000 gokkasten staan en geen straaltje daglicht te vinden is. Maar een leuke ervaring en hoewel de kinderen geen cent in de kasten mochten gooien, keken ze hun ogen uit. En wij niet minder! Vandaag was het weer extreem warm, dus de mannen en kinderen doken direct het (mini) zwembad in (Ewout in z'n nieuwe zwembroek die hij van Mark en Karin had gekregen) en de dames gingen samen even shoppen. Rond 15.00 uur was iedereen weer op de kamers en zijn we ons mooi gaan maken voor het hoogtepunt van de dag; de wedding renewell van Mark en Karin! Vandaag waren ze exact 10 jaar getrouwd en nadat we met z'n allen werden opgehaald in een enorme stretcht limo, reden we naar de wedding chapel en werden zij door Elvis opnieuw in het echt verbonden! Wat een geweldige show! Bleek later zelfs dezelfde wedding chapel te zijn waar Ruben en Sophie (BNN) vorige jaar hebben gefilmd voor hun programma Ruben vs Sophie. Na de 'plechtigheid' werden we weer door de limo opgehaald en hebben een rondrit door Las Vegas gemaakt, voor te zijn afgezet bij hotel the Venecian, waar we heerlijk écht Italiaans hebben gegeten, direct naast voorbij varende gondels met aria zingende gondeliers (en dát op de eerste etage van het hotel, hoe over-de-top wil je het hebben???!!). Nog een ijsje toe ( én nog snel een leuke tas gekocht ;-)) en toen een piraten zeeslag voor hotel Treasure Island bekeken (waar het om 22 uur nog steeds boven de 100 graden was) en vervolgens via een taxirit, volledig uitgeput ons hotelbed ingedoken. Laatste nachtje! 

Roadtrip door Arizona en Utah (deel 5)

Maandag 6 augustus: Mark en Ewout waren vandaag al om 5 uur opgestaan om al rennend/ fietsend naar de Canyon te gaan om daar de zonsopgang te zien. Dachten ze nog even dat ze daar allèen zouden staan, het was er haast drukker dan overdag! Na hun terugkomst weer heerlijk ontbeten (nu met Amerikaanse pancakes van Isa en Tim), douchen, afwassen (met hulp van Lise en Milou), alle spullen weer vastgezet. Vervolgens met acrobatische toeren de rubberstrip op de voorruit vastgeplakt, en daarna door naar het oosten, over de 64 richting Tuba City, de warmte weer in. De natuur was hier heel anders dan wat we tot dan toe gewend waren; leek het eerst nog heel erg op hoge zand duinen, al snel veranderde het in een soort maanlandschap en verder een hele grote droge roodzandige vlakte. De Native American (Indianen) dorpjes die we langsreden waren vooral armoedig en troosteloos (maar we hadden wèl vier streepjes wifi in Tuba city, terwijl Sylvia Witteman in de allerlaatste Linda. nog had geschreven dat dát een groot drama was!). Maar het was weer een prima rit (als de Ipad is opgeladen, zijn de meiden zo lief tijdens het rijden ;-)) en uiteindelijk kwamen we aan in een indrukwekkend Monument Valley, nét over de grens in Utah. Grote rode vrijstaande rotspartijen (als in de Marlboro reclame) tegen een stralende blauwe lucht. Ons RVpark, Goulding ranch opgezocht, wat prachtig tussen twee rode rotsen in lag en kinderen meteen het (overdekte!) zwembad ingedoken (wat, zonder opschepperij, niet veel groter was dan op onze eigen pool op de Tree Crest circle!). Vervolgens lekker raps met kip op de bbq gemaakt, wasje in de wasmachine gegooid, kinderen 'modeshowtje' gespeeld en nadat zij naar bed waren, hebben wij met z'n vieren, onder een prachtige sterrenhemel, met een limoncello of een Jack Daniel's, naar vallende exemplaren zitten kijken.
Dinsdag 7 augustus: het was hier in Utah een uur 'later' dan gisteren in de Grand Canyon, maar dát was niet de reden dat we een beetje raar wakker werden,...... De deur van onzer beider (!) campers bleek de hele nacht wagenwijd open te hebben gestaan....??? Toch gek, in een omgeving waar we ons al niet hélemaal lekker voelde, in verband met de armoede die we hadden gezien. Maar goed, niemand miste een kind of de Ipad, dus na het ontbijt (én reparatie aan de lekkende airco door Ewout de klusjesman) gewoon maar weer op pad gegaan, na (op advies van Isa), toch even een melding te hebben gedaan bij de receptie van dit rare feit. De 163 afgereden en vanuit Utah weer terug in Arizona, de 98 op, richting Page. Daar wat inkopen gedaan, broodje gehaald voor de lunch en deze bij de Glen Canyon dam, die het water in de Colorado river reguleert, opgegeten. Een hele leuke, en door de expositie van de dam, zeer leerzame lunch. Maar deze dag hadden we een behoorlijke rit naar Zion National park voor de boeg (wederom in Utah), dus na de lunchstop weer snel in de RV en via Kanab óp richting Springdale. De 'rijdagen' brengen we grotendeels door met onze eigen gezinnen en doen we de plaatsjes aan, die we zelf leuk vinden en mede dít maakt dat het al ruim twee weken erg goed gaat met de hele 'bubs' op vakantie (buiten alle gezellige dingen die we wél samen ondernemen, het feit dat Isa en Tim én Lise en Milou het erg goed met elkaar blijken te kunnen vinden én dat wij vieren het ook erg leuk hebben natuurlijk!). De dorpjes richting het Zion park zagen er een heel stuk verzorgder en leuker uit dan in Arizona en vooral Kanab was de moeite waard om even te stoppen, maar we moesten door, dus dát zat er niet in. Bij het binnenrijden op onze 'nieuwe campsite' Zion Ponderosa in het Zion Park, was het voor Milou direct duidelijk, het was de állerleukste camping die ze oooooit had gezien, met direct erachteraan 'hoeven we morgen dan een keer niet met de camper te rijden?'. En ze had gelijk, het was heel goed dat we deze campsite een beetje aan het einde van onze reis hadden, want anders waren de verwachtingen voor de rest van de campsites vééél te hoog geweest! Binnen 10 minuten na het neerzetten van onze campers (aan de rand vd campsite met uitzicht op alleen maar bos en bergen) lagen we in een wellness-achtig twee verdiepingen zwembad, met glijbanen, bubbelbaden en uitzicht over het park! Uiteindelijk hebben we natuurlijk tot veel te laat met z'n achten heerlijk in het zwembad gelegen. Nog snel even bbq aan en kindjes naar bed. Wij nog een laatste borreltje onder een overweldigende sterrenhemel, zo helder, dat je de melkweg kon onderscheiden.
Woensdag 8 augustus: het ontbijt werd vandaag door de kinderen snel naar binnen geschokt, om zo snel mogelijk weer in het zwembad te kunnen liggen! En om het luxe gevoel bij deze campsite helemaal compleet te maken, hebben we zelfs aan de rand van het zwembad pizza en drankjes als lunch 'aan laten rukken'. Hoewel deze dag als een soort 'rustdag' in de (door de twee heren gemaakte) planning stond, hebben we uiteindelijk best veel gedaan; allereerst zijn Ewout en Mark twee uur met een leuke-dames-gids én een quad (gebruik ik dat woord eindelijk ook eens een keer buiten wordfeud) door de bergen gecrossed en kwamen bruin/rood van alle stof en modder weer terug. Daarna zijn Karin, Lise, Isa en Mirjam op een heus cowboy-paard in de brandende zon, dwars door het bos heen de omgeving gaan verkennen en hebben Tim en Milou op een mini-quad gereden. Vervolgens mocht Milou nog even op een écht groot paard, vast, achter 'cowboy Guy' aan, voor een klein ritje door het bos en daarna allemaal de pool weer in, waar Ewout er na een spectaculair uitziende truc op de glijbaan (en vervolgens een enorme schaafwond/ blauwe plek op zijn schouder) achter kwam, dat hij ook geen 18 meer is! Wat een heerlijke oase was deze campsite. Daar waren we, na al die bergen, canyons en natuurschoon, allemaal een beetje aan toe! Nog helemaal euforische van de leuke dag, veranderde de avond (na de bekende bbq) in een soort 'bonte avond', waarbij we met z'n achten, naast onze campers, onder de enorme sterrenhemel, óp de tafels hebben staan dansen op lekkere muziek van DJ's Ewout en Tim. Wat een topdag weer!!