Roadtrip door Arizona en Utah (deel 5)

Maandag 6 augustus: Mark en Ewout waren vandaag al om 5 uur opgestaan om al rennend/ fietsend naar de Canyon te gaan om daar de zonsopgang te zien. Dachten ze nog even dat ze daar allèen zouden staan, het was er haast drukker dan overdag! Na hun terugkomst weer heerlijk ontbeten (nu met Amerikaanse pancakes van Isa en Tim), douchen, afwassen (met hulp van Lise en Milou), alle spullen weer vastgezet. Vervolgens met acrobatische toeren de rubberstrip op de voorruit vastgeplakt, en daarna door naar het oosten, over de 64 richting Tuba City, de warmte weer in. De natuur was hier heel anders dan wat we tot dan toe gewend waren; leek het eerst nog heel erg op hoge zand duinen, al snel veranderde het in een soort maanlandschap en verder een hele grote droge roodzandige vlakte. De Native American (Indianen) dorpjes die we langsreden waren vooral armoedig en troosteloos (maar we hadden wèl vier streepjes wifi in Tuba city, terwijl Sylvia Witteman in de allerlaatste Linda. nog had geschreven dat dát een groot drama was!). Maar het was weer een prima rit (als de Ipad is opgeladen, zijn de meiden zo lief tijdens het rijden ;-)) en uiteindelijk kwamen we aan in een indrukwekkend Monument Valley, nét over de grens in Utah. Grote rode vrijstaande rotspartijen (als in de Marlboro reclame) tegen een stralende blauwe lucht. Ons RVpark, Goulding ranch opgezocht, wat prachtig tussen twee rode rotsen in lag en kinderen meteen het (overdekte!) zwembad ingedoken (wat, zonder opschepperij, niet veel groter was dan op onze eigen pool op de Tree Crest circle!). Vervolgens lekker raps met kip op de bbq gemaakt, wasje in de wasmachine gegooid, kinderen 'modeshowtje' gespeeld en nadat zij naar bed waren, hebben wij met z'n vieren, onder een prachtige sterrenhemel, met een limoncello of een Jack Daniel's, naar vallende exemplaren zitten kijken.
Dinsdag 7 augustus: het was hier in Utah een uur 'later' dan gisteren in de Grand Canyon, maar dát was niet de reden dat we een beetje raar wakker werden,...... De deur van onzer beider (!) campers bleek de hele nacht wagenwijd open te hebben gestaan....??? Toch gek, in een omgeving waar we ons al niet hélemaal lekker voelde, in verband met de armoede die we hadden gezien. Maar goed, niemand miste een kind of de Ipad, dus na het ontbijt (én reparatie aan de lekkende airco door Ewout de klusjesman) gewoon maar weer op pad gegaan, na (op advies van Isa), toch even een melding te hebben gedaan bij de receptie van dit rare feit. De 163 afgereden en vanuit Utah weer terug in Arizona, de 98 op, richting Page. Daar wat inkopen gedaan, broodje gehaald voor de lunch en deze bij de Glen Canyon dam, die het water in de Colorado river reguleert, opgegeten. Een hele leuke, en door de expositie van de dam, zeer leerzame lunch. Maar deze dag hadden we een behoorlijke rit naar Zion National park voor de boeg (wederom in Utah), dus na de lunchstop weer snel in de RV en via Kanab óp richting Springdale. De 'rijdagen' brengen we grotendeels door met onze eigen gezinnen en doen we de plaatsjes aan, die we zelf leuk vinden en mede dít maakt dat het al ruim twee weken erg goed gaat met de hele 'bubs' op vakantie (buiten alle gezellige dingen die we wél samen ondernemen, het feit dat Isa en Tim én Lise en Milou het erg goed met elkaar blijken te kunnen vinden én dat wij vieren het ook erg leuk hebben natuurlijk!). De dorpjes richting het Zion park zagen er een heel stuk verzorgder en leuker uit dan in Arizona en vooral Kanab was de moeite waard om even te stoppen, maar we moesten door, dus dát zat er niet in. Bij het binnenrijden op onze 'nieuwe campsite' Zion Ponderosa in het Zion Park, was het voor Milou direct duidelijk, het was de állerleukste camping die ze oooooit had gezien, met direct erachteraan 'hoeven we morgen dan een keer niet met de camper te rijden?'. En ze had gelijk, het was heel goed dat we deze campsite een beetje aan het einde van onze reis hadden, want anders waren de verwachtingen voor de rest van de campsites vééél te hoog geweest! Binnen 10 minuten na het neerzetten van onze campers (aan de rand vd campsite met uitzicht op alleen maar bos en bergen) lagen we in een wellness-achtig twee verdiepingen zwembad, met glijbanen, bubbelbaden en uitzicht over het park! Uiteindelijk hebben we natuurlijk tot veel te laat met z'n achten heerlijk in het zwembad gelegen. Nog snel even bbq aan en kindjes naar bed. Wij nog een laatste borreltje onder een overweldigende sterrenhemel, zo helder, dat je de melkweg kon onderscheiden.
Woensdag 8 augustus: het ontbijt werd vandaag door de kinderen snel naar binnen geschokt, om zo snel mogelijk weer in het zwembad te kunnen liggen! En om het luxe gevoel bij deze campsite helemaal compleet te maken, hebben we zelfs aan de rand van het zwembad pizza en drankjes als lunch 'aan laten rukken'. Hoewel deze dag als een soort 'rustdag' in de (door de twee heren gemaakte) planning stond, hebben we uiteindelijk best veel gedaan; allereerst zijn Ewout en Mark twee uur met een leuke-dames-gids én een quad (gebruik ik dat woord eindelijk ook eens een keer buiten wordfeud) door de bergen gecrossed en kwamen bruin/rood van alle stof en modder weer terug. Daarna zijn Karin, Lise, Isa en Mirjam op een heus cowboy-paard in de brandende zon, dwars door het bos heen de omgeving gaan verkennen en hebben Tim en Milou op een mini-quad gereden. Vervolgens mocht Milou nog even op een écht groot paard, vast, achter 'cowboy Guy' aan, voor een klein ritje door het bos en daarna allemaal de pool weer in, waar Ewout er na een spectaculair uitziende truc op de glijbaan (en vervolgens een enorme schaafwond/ blauwe plek op zijn schouder) achter kwam, dat hij ook geen 18 meer is! Wat een heerlijke oase was deze campsite. Daar waren we, na al die bergen, canyons en natuurschoon, allemaal een beetje aan toe! Nog helemaal euforische van de leuke dag, veranderde de avond (na de bekende bbq) in een soort 'bonte avond', waarbij we met z'n achten, naast onze campers, onder de enorme sterrenhemel, óp de tafels hebben staan dansen op lekkere muziek van DJ's Ewout en Tim. Wat een topdag weer!!