Nou, ik moet heel eerlijk bekennen, de enige die het misschien soms een beetje 'saai' vindt, ben ikzelf! De meiden zijn inmiddels helemaal gewend op school, hebben leuke vriendinnen en maken lange dagen, met Nederlandse- en Engelse bijles, streetdance en tegenwoordig ook pianoles (zodat onze piano eindelijk na al die jaren tóch nog gebruikt wordt!). Ze zijn blij en vrolijk en vinden het leven hier allerminst saai. En Ewout heeft het door de week vooral druk met zijn project, incl. lastige opdrachtgever en dat zou van hem soms wel wat saaier mogen. Maar inderdaad, ikzelf ben af en toe nog steeds een beetje zoekende naar een zinvolle daginvulling..... M'n dagen gaan op aan het halen en brengen naar school, sport en andere activiteiten van de meiden (het zélf sporten zit er deze week niet in, nadat ik afgelopen zondag bij het frisbeeen -op hoge hakken- door m'n enkel ben gegaan.... waarna m'n vader via de mail vond dat ik me eindelijk maar eens moest gaan realiseren dat ik haast 45 ben!!). Verder ben ik druk met het onderhouden van de contacten met jullie allemaal en ons 'nieuwe' sociale netwerk en natuurlijk onze gasten. We hebben in het afgelopen half jaar 6 keer logees gehad. Allemaal waanzinnig gezellig en we zouden écht niet anders willen (écht niet!!), maar het ontregelt wel je toch al minimale ritme (er wordt niet meer gesport, dagtripjes tijdens schooltijden, kids laat naar bed, enz). Daarnaast het huishouden (waardeloze hobby!) en nog steeds het zoeken en oplossen van allerhande kleine huishoudelijke dingetjes..... Vorige week had ik bijvoorbeeld 'even snel' een hakkenbar nodig voor het verzolen van mijn laarzen; eerst gezocht op internet waar dat zou kunnen, maar websites zijn hier niet allemaal even makkelijk uit te pluizen, dus toen gevraagd aan één van de Nederlandse dames. En die wist er wel éen! Adres genoteerd, even gecheckt op internet en het leek te kloppen, vervolgens ingetypt op m'n Amerikaanse Tomtom (die het voor de verandering een keertje wél deed), er in 20 minuten naar toe gereden en vervolgens nóg 20 minuten daar rond gereden omdat ik echt nergens ook maar iets kon vinden wat op een hakkenbar of schoenwinkel leek. Dus onverrichtte zaken weer naar huis. Volgende dag loop ik toevallig in een ander winkelcentrum waar ik een hakkenbar zie, maar heb m'n laarzen natuurlijk niet bij me. Dus dag erop weer terug mét laarzen en twee dagen later weer, om ze op te halen. Als je daarbij bedenkt dat je hier niet even winkel in- en uitwipt, maar je voor zo'n tripje snel 2 uur kwijt bent, begrijp je dat m'n dagen snel gevuld zijn....m'n laarzen zien er weer tiptop uit, maar om nou te zeggen dat zo'n dagje me voldoening schenkt......nee!
Waar ik wel erg van geniet is alle 'quality time' die ik met de meiden en Ewout doorbreng en het feit dat er dan ook echt alle tijd is voor álles. Mijn eigen dingetjes (sporten, huishouden, sociale contacten en sinds kort wordfeut ;-)) heb ik al gedaan als zij op school/ kantoor zitten, dus door de week als school uit is, lezen, spelen en knutselen we wat af (als we niet in de speeltuin zitten op een picknickkleedje, want het lijkt hier nog steeds gewoon zomer met rond de 23 graden!). En ook in de weekenden proberen we écht allemaal leuke dingen te doen... Zodat we niet over 2 1/2 jaar terugkomen en alleen elkaar, ons huis en de achtertuin hebben gezien.
Daarnaast is hier het afgelopen jaar niets op de automatisch piloot gegaan.... alles doe je voor een eerste keer en dat maakt je enerzijds veel bewuster van dat wat je doet en anderzijds kost het best veel tijd en energie. Bedenk daarbij dat het bijhouden van een blog, maakt dat je alle, ook kleine, anekdotes probeert te onthouden, en het leven ziet er een stuk spannender uit (en is ook leuker!) dan je in eerste instantie dacht!
Vorig weekend stond bijvoorbeeld het gevangenis museum op het programma.... Isa moet binnekort voor het eerst in haar leven een spreekbeurt houden en haar al jaren bestaande fascinatie voor gevangenissen kan dan nu eindelijk worden omgezet in iets 'tastbaars'. De hele week was het tijdens het avondeten al 'praatje' gevangenis en alles is besproken. Van rechters, de jury en jeugddetentie tot vrouwengevangenissen en ook de doodstraf... want de gevangenis waar we heen gingen in Huntsville, is de enige gevangenis in Texas waar nog met enige regelmaat geëxecuteerd wordt. Milou is dan nog wel een beetje klein voor deze zware kost, maar met de inmiddels dus 9 jarige Isa is het erg 'leuk' debatteren over zaken zoals de doodstraf en het verschil tussen NL en de USA.
Zoals je ziet Nancy, never a dull moment, maar daar doen we dan alle vier ook erg ons best voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten