en eindelijk gaan we voelen wat jullie in NL vorig jaar hebben gevoeld; onze eerste vrienden vertrekken binnenkort terug naar hun vaderland; Daniela (Amerikaanse
BFF van Isa) en haar broer Diego (reserve verloofde van Milou, na Mees natuurlijk!) gaan in de zomervakantie voorgoed terug naar Mexico en dat hebben ze vorige week tegen onze meiden verteld. Dikke tranen (zo ook bij moeders), want, hoewel inmiddels helemaal gewend, is het hebben van echte vriendjes wel belangrijk en het duurt toch weer even een nieuwe band op te bouwen binnen school. Maar het is nog niet zover, en dus alle tijd die we nog samen hebben, benutten we ten volste! Afgelopen zaterdag waren we zodoende (samen met de ouders van MarieCarmen en Luciana, andere vriendinnetjes van Isa en Milou) uitgenodigd om bij de ouders van Daniela en Diego te komen bbq-en. We hebben er inmiddels nóg een fiets bij (via marktplaats gekochte postcode-loterijfiets, is hier in de container van Wendy en Dimitri kortgeleden gearriveerd), dus oma Tineke kon op een eigen fiets, de Mexicanen houden (net als wij) wel van een borreltje én het is hier al weer rete-warm, dus op het eerste gezicht geen enkele reden om de auto te nemen. En zodoende ging de hele familie Bastian rond 13 uur, op het heetst van de dag (30+ graden!!) op de fiets 'fijn een eindje rijden' Hoewel, fijn, fijn,........ Na zo'n 2 miles, liep het zweet van onze 5 ruggen en hijgend en puffend namen we de heuvels op onze route (de Grebbeberg is er niets bij!) ...... maar niet klagen, dóórfietsen en bij de heeele hoge 'bergen' even afstappen en lopen. Bij het weer opstappen na zo'n 3 miles, viel Milou om, met als gevolg een hele bebloede knie (en grote dikke tranen!). Fiets van Milou in de bosjes gezet, met een briefje erop dat we die later die middag wel weer op zouden halen en nu alleen maar hopen dat we 'm zelf nog terug zouden vinden. Milou bij E. achterop en weer vol goede moed verder. Maar het was ons blijkbaar niet gegund, want 4 minuten verder.....ketting van de fiets van Isa eraf! Dus wederom een pitstop en nu zat er naast bloed, ook fietsketting-olie op onze kleding. Ik zeg; gezellig binnenkomen! Maar de 'rest' van de fietstocht ging soepel en minstens zo belangrijk, de rest van de middag was erg gezellig! Enorm gelachen, heerlijk gegeten, kinderen super lief met z'n allen gespeeld, dus dan doen we snel nog en keertje over, voordat ze naar Mexico gaan! En toen we weer terug naar huis reden, na de nodige alcoholische drankjes, waren we blij dat we niet met de auto waren (hoewel het om 18 uur eigenlijk nog steeds te warm was om te fietsen). Op de terugweg de fiets van Lou weer meegenomen (stond er gewoon nog, kan je in NL toch niet bedenken) en de dag afgesloten met een verkoelende duik in onze pool; oma beheerst, rustig vanaf het trappetje, maar wij, zoals het traditie aan het worden is, met een bómmetje!
Zondag stond in het teken van het uitgestelde verjaardagsfeestje van Milou. Zeven kindjes, 'gewoon' bij ons thuis en op speciaal verzoek van Milou alleen maar spelletjes gedaan; cadeautjes verstoppen, snoep memorie (een hit!), cupcake versieren, wedstrijdje met de skelter, geuren raden, snoep happen (bij gebrek aan ontbijtkoek) en hints. Het was het meest relaxte feestje wat we tot op heden hebben gehad en Milou was helemaal bij en gelukkig. Maar ook kapot van alle opwinding, dus ruim voor haar normale bedtijd lag die al heerlijk te tukken.
En het meest spannende dat de maandag voor ons in petto had, was de strijkbout die wel heel vreemd rook tijdens het strijken (leek wel gecarameliseerde suiker).... en wat bleek, hahaha......oma had er in alle goedheid geen water ingedaan om te stomen, maar seven-up!!! (zit inderdaad in een vrijwel identiek flesje!)
Wat een verhalen weer :)! En wat vervelend voor die kleintjes dat ze nu alweer afscheid moeten nemen van hun vriendje/vriendinnetje. En stonden de overhemden stijf van de suiker? Misschien een goede tip voor MW cleaners haha. Groetjes Wendy
BeantwoordenVerwijderen