air-trip vanuit Nevada terug naar Texas

zaterdag 11 augustus: vandaag moesten we helaas weer terug naar huis, dus bijtijds opgestaan om met de taxi (en alle tassen en zooi) naar het vliegtuig te worden gebracht, alwaar we heel ruim op tijd (twee uur voor vertrek) aankwamen. Dus rustig kopje Starbucks gedaan, broodjes gegeten, beetje in de winkeltjes rond gekeken en toen op ons 'dooie akkertje' naar de gate, die toen toch nog wel een heel eindje weg bleek te zijn. Konden we uiteindelijk nog nét op tijd (last call for boarding was al geweest) in het vliegtuig springen, waarin allemaal grote ogen ons een beetje geïrriteerd zaten aan te staren. Volgende keer dus maar wat dichter bij de gate wachten, als we het vliegveld niet kennen.....

Maar een goeie vlucht gehad en op Houston airport stond ons taxibusje 'al' weer klaar om ons alle acht naar huis te brengen. Karin en Mark, Lise en Tim zouden nog een nachtje slapen en daarna door naar NL. 's Avonds na het eten gingen de kleinste meisjes een beetje bijtijds naar bed (met 2 uur tijdsverschil achter de kiezen) en de twee grote kinderen en wij ouders hebben vervolgens nog tot half één met wat hapjes en drankjes in de pool gelegen. Wat een heerlijk einde van een waanzinnige vakantie!! Met dank aan de mannen, die het allemaal gepland en uitgedacht hadden!

Roadtrip door Utah en Nevada (deel 6)

donderdag 9 augustus: vandaag moesten we (met een beetje tegenzin) weer door, richting Las Vegas. Maar eerst wilde we nog even álles uit deze campsite halen, dus om 10 uur hingen Tim, Isa, Milou en Lise al in een tuigje voor een afdaling aan een zipline (tokkel-baan ) van een enorme toren. Daarna toch nog maar een laatste sprong in het zwembad en vervolgens genoten van een prachtige rit met de camper, het Zion park weer uit. Hoewel we eigenlijk een beetje 'bergen-moe' dachten te zijn, was ook dit park weer verschrikkelijk indrukwekkend, vooral door de begroeide bergen en het feit dat je het gevoel had door de canyons heen te rijden. De rit richting Las Vegas was erg lang, en niet alleen door de file (!) waar we in terecht kwamen. Onderweg weer heerlijk geluncht bij (opnieuw!) een diner, Peggy Sue's maar daarna weer snel door. Na de Glen Canyons dam aan het begín van de Grand Canyon te hebben gezien, wilden we ook graag de Hoover dam (aan het einde van de Grand Canyon) zien, dus vóórdat we richting ons laatste RV-park reden, zijn we eerst even doorgereden naar de Las Vegas bay. Onderweg hadden we al wel gemerkt dat het hier in Nevada nog een stuk warmer was dan de voorgaande dagen, maar dat de wandeling van de parkeerplaats naar de Hoover dam (van iets meer dan een mile) zó uitputtend was,....... (ik denk dat er niet veel méer hoefde te gebeuren om je kinderen uit de ouderlijke macht te laten zetten). Vólledig uitgeput, met knalrode hoofden kwamen we bij het Hoover dam informatie centrum aan, waar we gelukkig nog nét een ijsje konden kopen, voordat alle winkeltjes dicht gingen. Maar één ijsje was voor de meiden echt niet genoeg om weer een beetje op krachten (en temperatuur) te komen, dus terug lopen was geen optie. Ewout is vervolgens in z'n eentje de RV weer op gaan halen en wij zijn er, toen hij langs kwam rijden snel ingesprongen (hem overladend met kusjes en bedankjes dat hij dít voor ons over had!) en vervolgens snel Mark en Karin nog even ge-sms-ed, dat het véél leuker was om de dam vanuit de RV te bekijken! Een uurtje later stonden we samen weer heerlijk naast elkaar op de Lake Mead RV camp site (mét lake view!), alwaar we bij ruim 100 Fahrenheit ( > 37 graden C.) van de onderstaande zon en alle laatste restjes uit de koelkast genoten. En daarna snel de airco weer in, voor ons laatste nachtje in de RV (waarbij Isa op de bank moest slapen, omdat de airco boven haar bed, door het 'harde werken' enorm lekte!).

hoog boven Las Vegas!

wedding renewal door Elvis

vrijdag 10 augustus: vandaag weer vroeg opgestaan, omdat we voor 10 uur de RV in moesten leveren. Alles ingepakt, (beetje) schoongemaakt, alle left-overs weggegooid en ons tijdelijke huisje weer afgeleverd. Beetje bij moeten betalen ivm een ster in de voorruit (4 dagen eerder 'gekregen' van een slecht inhalende, de weg afsnijdende wegpiraat!!) en onze nog bruikbare spulletjes (bbq, brandhout, flesjes water, wc rollen ect.) voor een prikkie doorverkocht aan een Duitse familie die juist op pad ging. Met twee taxi's naar het enorme Stratosphere hotel gereden in het noorden van Las Vegas. Een hotel, zoals vele in Las Vegas (heb ik me laten vertellen), waar op de begane grond zo'n 1000 gokkasten staan en geen straaltje daglicht te vinden is. Maar een leuke ervaring en hoewel de kinderen geen cent in de kasten mochten gooien, keken ze hun ogen uit. En wij niet minder! Vandaag was het weer extreem warm, dus de mannen en kinderen doken direct het (mini) zwembad in (Ewout in z'n nieuwe zwembroek die hij van Mark en Karin had gekregen) en de dames gingen samen even shoppen. Rond 15.00 uur was iedereen weer op de kamers en zijn we ons mooi gaan maken voor het hoogtepunt van de dag; de wedding renewell van Mark en Karin! Vandaag waren ze exact 10 jaar getrouwd en nadat we met z'n allen werden opgehaald in een enorme stretcht limo, reden we naar de wedding chapel en werden zij door Elvis opnieuw in het echt verbonden! Wat een geweldige show! Bleek later zelfs dezelfde wedding chapel te zijn waar Ruben en Sophie (BNN) vorige jaar hebben gefilmd voor hun programma Ruben vs Sophie. Na de 'plechtigheid' werden we weer door de limo opgehaald en hebben een rondrit door Las Vegas gemaakt, voor te zijn afgezet bij hotel the Venecian, waar we heerlijk écht Italiaans hebben gegeten, direct naast voorbij varende gondels met aria zingende gondeliers (en dát op de eerste etage van het hotel, hoe over-de-top wil je het hebben???!!). Nog een ijsje toe ( én nog snel een leuke tas gekocht ;-)) en toen een piraten zeeslag voor hotel Treasure Island bekeken (waar het om 22 uur nog steeds boven de 100 graden was) en vervolgens via een taxirit, volledig uitgeput ons hotelbed ingedoken. Laatste nachtje! 

Roadtrip door Arizona en Utah (deel 5)

Maandag 6 augustus: Mark en Ewout waren vandaag al om 5 uur opgestaan om al rennend/ fietsend naar de Canyon te gaan om daar de zonsopgang te zien. Dachten ze nog even dat ze daar allèen zouden staan, het was er haast drukker dan overdag! Na hun terugkomst weer heerlijk ontbeten (nu met Amerikaanse pancakes van Isa en Tim), douchen, afwassen (met hulp van Lise en Milou), alle spullen weer vastgezet. Vervolgens met acrobatische toeren de rubberstrip op de voorruit vastgeplakt, en daarna door naar het oosten, over de 64 richting Tuba City, de warmte weer in. De natuur was hier heel anders dan wat we tot dan toe gewend waren; leek het eerst nog heel erg op hoge zand duinen, al snel veranderde het in een soort maanlandschap en verder een hele grote droge roodzandige vlakte. De Native American (Indianen) dorpjes die we langsreden waren vooral armoedig en troosteloos (maar we hadden wèl vier streepjes wifi in Tuba city, terwijl Sylvia Witteman in de allerlaatste Linda. nog had geschreven dat dát een groot drama was!). Maar het was weer een prima rit (als de Ipad is opgeladen, zijn de meiden zo lief tijdens het rijden ;-)) en uiteindelijk kwamen we aan in een indrukwekkend Monument Valley, nét over de grens in Utah. Grote rode vrijstaande rotspartijen (als in de Marlboro reclame) tegen een stralende blauwe lucht. Ons RVpark, Goulding ranch opgezocht, wat prachtig tussen twee rode rotsen in lag en kinderen meteen het (overdekte!) zwembad ingedoken (wat, zonder opschepperij, niet veel groter was dan op onze eigen pool op de Tree Crest circle!). Vervolgens lekker raps met kip op de bbq gemaakt, wasje in de wasmachine gegooid, kinderen 'modeshowtje' gespeeld en nadat zij naar bed waren, hebben wij met z'n vieren, onder een prachtige sterrenhemel, met een limoncello of een Jack Daniel's, naar vallende exemplaren zitten kijken.
Dinsdag 7 augustus: het was hier in Utah een uur 'later' dan gisteren in de Grand Canyon, maar dát was niet de reden dat we een beetje raar wakker werden,...... De deur van onzer beider (!) campers bleek de hele nacht wagenwijd open te hebben gestaan....??? Toch gek, in een omgeving waar we ons al niet hélemaal lekker voelde, in verband met de armoede die we hadden gezien. Maar goed, niemand miste een kind of de Ipad, dus na het ontbijt (én reparatie aan de lekkende airco door Ewout de klusjesman) gewoon maar weer op pad gegaan, na (op advies van Isa), toch even een melding te hebben gedaan bij de receptie van dit rare feit. De 163 afgereden en vanuit Utah weer terug in Arizona, de 98 op, richting Page. Daar wat inkopen gedaan, broodje gehaald voor de lunch en deze bij de Glen Canyon dam, die het water in de Colorado river reguleert, opgegeten. Een hele leuke, en door de expositie van de dam, zeer leerzame lunch. Maar deze dag hadden we een behoorlijke rit naar Zion National park voor de boeg (wederom in Utah), dus na de lunchstop weer snel in de RV en via Kanab óp richting Springdale. De 'rijdagen' brengen we grotendeels door met onze eigen gezinnen en doen we de plaatsjes aan, die we zelf leuk vinden en mede dít maakt dat het al ruim twee weken erg goed gaat met de hele 'bubs' op vakantie (buiten alle gezellige dingen die we wél samen ondernemen, het feit dat Isa en Tim én Lise en Milou het erg goed met elkaar blijken te kunnen vinden én dat wij vieren het ook erg leuk hebben natuurlijk!). De dorpjes richting het Zion park zagen er een heel stuk verzorgder en leuker uit dan in Arizona en vooral Kanab was de moeite waard om even te stoppen, maar we moesten door, dus dát zat er niet in. Bij het binnenrijden op onze 'nieuwe campsite' Zion Ponderosa in het Zion Park, was het voor Milou direct duidelijk, het was de állerleukste camping die ze oooooit had gezien, met direct erachteraan 'hoeven we morgen dan een keer niet met de camper te rijden?'. En ze had gelijk, het was heel goed dat we deze campsite een beetje aan het einde van onze reis hadden, want anders waren de verwachtingen voor de rest van de campsites vééél te hoog geweest! Binnen 10 minuten na het neerzetten van onze campers (aan de rand vd campsite met uitzicht op alleen maar bos en bergen) lagen we in een wellness-achtig twee verdiepingen zwembad, met glijbanen, bubbelbaden en uitzicht over het park! Uiteindelijk hebben we natuurlijk tot veel te laat met z'n achten heerlijk in het zwembad gelegen. Nog snel even bbq aan en kindjes naar bed. Wij nog een laatste borreltje onder een overweldigende sterrenhemel, zo helder, dat je de melkweg kon onderscheiden.
Woensdag 8 augustus: het ontbijt werd vandaag door de kinderen snel naar binnen geschokt, om zo snel mogelijk weer in het zwembad te kunnen liggen! En om het luxe gevoel bij deze campsite helemaal compleet te maken, hebben we zelfs aan de rand van het zwembad pizza en drankjes als lunch 'aan laten rukken'. Hoewel deze dag als een soort 'rustdag' in de (door de twee heren gemaakte) planning stond, hebben we uiteindelijk best veel gedaan; allereerst zijn Ewout en Mark twee uur met een leuke-dames-gids én een quad (gebruik ik dat woord eindelijk ook eens een keer buiten wordfeud) door de bergen gecrossed en kwamen bruin/rood van alle stof en modder weer terug. Daarna zijn Karin, Lise, Isa en Mirjam op een heus cowboy-paard in de brandende zon, dwars door het bos heen de omgeving gaan verkennen en hebben Tim en Milou op een mini-quad gereden. Vervolgens mocht Milou nog even op een écht groot paard, vast, achter 'cowboy Guy' aan, voor een klein ritje door het bos en daarna allemaal de pool weer in, waar Ewout er na een spectaculair uitziende truc op de glijbaan (en vervolgens een enorme schaafwond/ blauwe plek op zijn schouder) achter kwam, dat hij ook geen 18 meer is! Wat een heerlijke oase was deze campsite. Daar waren we, na al die bergen, canyons en natuurschoon, allemaal een beetje aan toe! Nog helemaal euforische van de leuke dag, veranderde de avond (na de bekende bbq) in een soort 'bonte avond', waarbij we met z'n achten, naast onze campers, onder de enorme sterrenhemel, óp de tafels hebben staan dansen op lekkere muziek van DJ's Ewout en Tim. Wat een topdag weer!!

Roadtrip door Arizona (deel 4)

Zaterdag 4 augustus: nog maar eens een keertje lekker vroeg op,...... Douchen, auto's helemaal vol gegooid met water (want de volgende campsite is in dát opzicht weer 'afzien'), Ipod/pad/phones opgeladen en om 8.30 uur op pad naar the Grand Canyon. Ietsje terug gereden om de Route 66 weer te kunnen nemen en bij de eerste de beste jaren 60 diner heerlijk ontbeten; pancakes, egg's, oatmeal en belabberde koffie. Dit stuk van de route 66 richting Peach Spring is redelijk onderhouden, met een prachtig landschap. Halverwege kwamen we langs de Grand Canyon cavernes (grotten) en hoewel de tour hier doorheen wat tegen viel (lasershow (!) op de muziek van route 66), was het er wel weer lekker koel. Na de 66 mtr. onder de grond weer te hebben overbrugd met een vooroorlogs liftje, regende het zelfs een paar druppels. Daarna met z'n allen geluncht naast de campers en weer over Interstate 40. Eind van de middag op de prachtige 'Mather' campground, op de South rim van het Grand Canyon national park aangekomen. Weer twee plekjes dicht bij elkaar en heerlijk een beetje in het bos gezeten. Karin en Mirjam op de fiets naar het iets verderop gelegen winkeltje om hout, ducktape en een telefoonkaart te halen. Eerste voor een heerlijk kampvuurtje (bij gebrek aan electriciteit op deze camping), tweede omdat de rubber strip van de enorme voorruit van de RV van Ewout en Mirjam had losgelaten en we bang waren dat anders de hele voorruit eruit zou vallen en het laatste om de helicoptmaatschappij te kunnen bellen om een rondvlucht te regelen (ondanks de enorme ruime en moderne opzet van dit hele dorp, heeft nl geen enkele mobiele telefoon bereik!). Na terugkomst bij de camper stond de bbq al lekker te branden en na het eten én wat heuse regendruppels (het is hier een heel stuk koeler dan dat we gewend waren) zijn we lekker onze campers ingedoken.
Zondag 5 augustus: vandaag mochten we lekker uitslapen en vervolgens hebben Tim en Isa een echte zondagse ontbijt verzorgd; gebakken eieren met spek, scones en heerlijke bagels. Daarna aankleden om (wederom met èèn camper) op weg te gaan naar de helikopter voor een rondvlucht over de Canyon. Mirjam waarschijnlijk al helemaal in de wolken èn ban van de vlucht, want die liep (zònder het te zien) op 10 meter (!!) afstand van drie enorme grote herten (van rug tot grond wel 1.70 mtr.) die rustig stonden te eten naast de campers. Ewout zag ze gelukkig wél en kort daarna stonden we alle acht (en nog een heel aantal camping gasten) heel relaxed foto's te nemen van deze prachtige dieren. Maar daarna toch hop de camper in op weg naar het vliegveld. Onderweg nog wat Dramamine (tegen reisziekte) tabletten gekocht en iedereen van een pil voorzien (en de kids een halve). Helaas was dit qua weer de minst mooie dag van onze vakantie; zwaar bewolkt en af en toe een goeie bui regen. Maar we verheugden ons allemaal enorm; op de mannen ná die al eerder hadden gevlogen, zaten we allemaal voor het eerst in een helicopter en we zouden eindelijk de Grand Canyon gaan zien. Ieder gezin z'n 'eigen' heli, Madonna-koptelefoon op (vond Milou al gewéldig) en vervolgens de lucht in. Wat een bijzondere én prachtige ervaring om zo over het bos te vliegen en dan opeens onder je zó'n waanzinnige grote diepe vlakte te zien! Geweldig! Helaas waren de heldere kleuren van de rotsen door de regen wat minder, maar dat deed voor ons niets áf aan de bijzondere vlucht! Na 50 (veel te korte) minuten kwamen we weer aan bij het vliegveld, maar voor die tijd moesten we Milou nog wel even wakker maken uit haar duurste slaapje ooit; door het klapperen van de wieken én de Dramamine had ze het laatste deel van de reis haar ogen niet meer open kunnen houden ;-). Vol verhalen weer terug op het RVpark, even gelunched en hoewel iedereen wel een beetje duf begon te worden van de pillen, tòch de public bus in het park genomen om nu óp (en Ewout en Mark bij voorkeur nét over) de rand naar de Canyon te kijken. Stukje gewandeld en prachtige foto's gemaakt. Vervolgens hebben eerst de kindjes gegeten en daarna het wij heerlijk bij het kampvuur een steak/tonijn met garnalen op. En vooraf jalapenjo's met roomkaas en pancetta op de bbq, hét hapje van deze vakantie.

Roadtrip door California en Arizona (deel 3)

Woensdag 1 augustus: woensdagochtend na het ontbijt via de 180 en de 63 naar Visalia gereden en daar bij de Starbucks (met eindelijk weer internet!) onder het genot van een kop koffie de komende twee dagen (die niet vooraf ingepland waren) ingevuld; het werd een RVpark in Barstow. Dírect aan de Interstate 40. Moesten wij, bij binnenkomst op deze campsite vlakbij de Mojave desert, nog even met onze ogen rollen, volgens de kinderen was dit "de leukste camping van allemaal!" en 3 minuten later lagen zij in het overvolle zwembad van 5 bij 10 meter, met op de achtergrond langsrazende vrachtwagens. De rest van de middag hebben wij als ouders ook met veel plezier in het zwembad doorgebracht, want met ruim 106 F (= meer dan 40 gr.Celcius) en vrijwel geen beschutting van een struikje of een boom, moet je jezelf niet drukker maken dan strikt noodzakelijk! Gelukkig koelde het 's avonds een piepklein beetje af, maar uiteindelijk zijn we, na het melancholisch beluisteren van wat oude liedjes op de Ipad, lekker allemaal onze airco gekoelde camper ingedoken.
Donderdag 2 augustus: na een verfrissende ochtendduik in de mini-pool zijn we met z'n achten in één camper naar het dichtbij gelegen 'gost town' Calico gereden. Hier woonde rond 1880 zo'n 5000 zilver-mijnwerkers maar, na een leegstand van vele jaren, is het inmiddels weer in oude glorie hersteld. Leuke tour gemaakt door één van de oude mijn-gangen en zelf wat foolsgold/pyriet kunnen delven met water én een zeefje. Ook hier was het weer ruim boven de 100 graden, in de woestijn, zonder enige beschutting, dus na een uur of wat (en minimaal één liter water pp verder) toch maar weer de verkoeling opgezocht bij een jaren 60 diner, Peggy Sue. Waanzinnige lekkere burgers gegeten en overheerlijke milkshakes en daarna terug naar de campsite voor een voorlopig laatste duik! Morgen gaan we weer door.
Vrijdag 3 augustus: Isa, Tim, Lise, Milou, Ewout en Mark, tóch nog maar een duikje genomen vóór het ontbijt, want zo vroeg als het was, was het alweer reuze warm. Karin en Mirjam ondertussen eitjes gebakken en vervolgens met veel moeite (en wapperende theedoeken) geprobeerd om het brandalarm in de camper weer stil te krijgen. Daarna vervolgde we onze reis richting Kingman, Arizona, waarbij we heel enthousiast aan een heel stuk 'route 66' begonnen, maar uiteindelijk door het waanzinnig slechte wegdek toch weer overgingen op de Interstate 40. Wat een desolate omgeving; alleen maar bergen, zand, droogte en hier-en-daar een struikje en dát dan onder een onbewolkte hemel bij ruim 100 graden. Gelukkig hebben we de zon in onze rug! Onderweg geluncht en vervolgens toch maar weer geprobeerd om de Route 66 te berijden; prachtig zo'n 30 mile door de bergen op de Oatman road, zoals route 66 hier boven Needles heette en onderweg misschien maar zo'n 15 tegenliggers gehad. Alleen maar bergen en woestijn, prachtig! Rond 18 uur op de 'nieuwe' campsite aangekomen, waar Mark en Karin al heerlijk aan een biertje zaten. Beetje koken, kinderen een beetje spelen en daarna de koele camper weer in (hoewel het hier qua temperatuur een heel stuk aangenamer was dan de dag ervoor).

Roadtrip door California (deel 2)

Zondag 29 juli: Vandaag eerst maar eens lekker uitgeslapen. Gezellig met z'n allen ontbeten met gebakken eieren met spek tussen onze twee RV's in, en daarna rustig aan alles weer inladen en vastzetten. Nog even een paar inkopen gedaan en daarna zo'n 200 mile voor de boeg, richting Sequoia National Park. De dagen onderweg rijden we met beide campers apart. Wij hebben onderweg langs een desolaat stuwmeer geluncht met een lekker broodje kip. Eèn lade van de kledingkast in onze RV was onderweg opengegaan, waardoor de deur naar het slaapgedeelte én (nog belangrijker) het toilet met geen mogelijkheid meer open kon. Maar gelukkig zat het achterraampje niet op slot en konden we Milou door het raam naar binnen tillen en zo eindelijk onze blazen legen... Het laatste stuk van de ruim 6 uur rijden was vooral enorm stijl, hoog en heel smal. we reden het Sequoia en Kings Canyon National park in, waar onze camping was en gelukkig nèt voor de schemering kwamen we er aan. Snel vuurtje opstoken en eten maken (lekker hamburgers!), want buiten dat er geen electra voor de campers was, was er op het hele park ook geen enkel lampje! Geen douche, geen water, eigenlijk alleen een plekje met een picknicktafel en een circel waar je een kampvuurtje mocht maken. Een groot verschil met onze vorige camping, waar er zelfs internet en een wasmachine was. Wat er hier wel weer waren, waren bruine beren! Dus al het eten in speciale metalen berenkasten (die er dan wél weer stonden) en maar hopen dat die beesten geen honger hebben. Toen het kampvuurtje uitging was het dus ook wel tijd om lekker gelijk met de kinderen te gaan slapen. Toch best wel een spannend idee, die beren.
Maandag 30 juli: heerlijk met z'n allen tussen de hoge bomen ontbeten en vervolgens met een shuttle busje dieper het park in, naar de hoogste Sequoia boom gaan kijken. Isa was niet helemaal lekker en heeft onderweg in de bus gespuugd, maar dat weerhield haar én ons er niet van een heel goed stuk te lopen door de prachtige, ruim 2000 jaar oude, beboste omgeving. Uiteindelijk gingen Karin, Mirjam en de kinderen weer terug richting RV en liepen Mark en Ewout nog een heel stuk door. Na een hele lange busrit terug richting camping (even onderbroken door een heerlijk ijsje) komen de mannen uiteindelijk maar een klein  uurtje later ook aan en wordt de bbq weer opgestookt; vanavond rap's op het menu, met door Isa zelf gemaakte quacamole en kip. Als toetje marsmellow's op de bbq en wederom lekker op tijd naar bed. Spannend detail: als Karin en Mirjam (in de twee afzonderlijke campers) vrij laat nog liggen te lezen in bed, horen we een groep Nederlandse jongens dichtbij gillen dat ze een beer zien!
Dinsdag 31 juli: het ontbijt met gebakken eieren en spek was vandaag gemaakt door Tim en Isa, dus er werd extra van genoten. Moeders mochten nog even hun boeken uitlezen, terwijl de mannen met de kinderen naar een dichtbij gelegen beekje gingen, wat uiteindelijk helemaal geen beekje blijkt te zijn. Waar het, in onze reisgids, 'kindvriendelijke' van deze camping uit bestond (zonder douche, speeltuin, zwembad, warm water) weten we na anderhalve dag nog echt niet! De mannen en Isa en Tim maakte zich na het hele ochtendritueel klaar voor een hike (dus voorla veel water, repen, bananen, en het fototoestel mee) en Lize, Milou, Karin en Mirjam bleven lekker in- en om de camper. Beetje gelezen, quesadilla's gemaakt op een (door vrouwenhanden) hout gestookt vuurtje, afgewassen met koud water en houtjes gesprokkeld voor het avondeten. Net voor het avondeten kwamen de vaders met de twee 'oudsten' helemaal moe en voldaan terug van een 6 miles hike. Ze hadden enorme rotsen beklommen en een hert gezien van zo'n 20 feet afstand. Het enige wat nu nog ontbrak, was het zien van een beer, voordat we weer verder konden trekken naar een volgend park. Een beetje baldadig gilden we dat we óp zouden blijven totdat we een èchte beer hadden gezien en na een heerlijke bbq en het in bed leggen van de kinderen, staken we het kampvuurtje dus nog maar eens op (met een boomstam groter en dikker dan Isa) en gingen er, onder het genot van een glaasje limoncello 'lekker voor zitten'. En hoewel dus heel erg op gehoopt, kon de schik ècht niet groter zijn, toen we rond 21.30 uur een echte zwarte beer (ter grootte van een groot kalf) op maar zo'n 10 feet (= 3 meter!!!) bij ons vandaan zagen!! Dikke stress!! Mirjam zag 'm het eerst, riep "d'r zit er daar echt één!!!", Karin gilde "ín die camper!!" en weg stoven de dames! Ewout klapte hard in z'n handen, waarop de beer zich heel relaxed omdraaide, Mark begon luidruchtig met een lepel op een pan te slaan (zoals ons ook in de folders werd geadviseerd) en "bear!, bear!" te roepen en dat was het laatste duwtje in de rug, die Yogi nodig had om rustig weg te rennen. Achter ònze camper langs (whaaa de deur staat nog open!!) en verder het park op. Inmiddels was de rest van het park ook gealarmeerd en hoorde we overal potten en pannen en fluitjes en zagen we al snel tientallen zaklantaarns rond schijnen. Zo, dát was pas spannend,..... En hoewel we vervolgens eigenlijk nog een beetje hoopte dat de beer nóg een keer terug kwam (want door alle opwinding hadden we natuurlijk geen foto gemaakt als 'bewijs'), bleef hij weg en zijn we na wat mooie verhalen en het likken van onze wonden (Karin had bij het wegrennen nl haar knie enorm hard gestoten) lekker bijtijds onze camper ingedoken. Heel veel spannender kunnen we het niet hebben, dus tijd om maar weer eens door te rijden naar een volgend park!

Roadtrip door California (deel 1) foto's later, lukt niet met Ipad

Dinsdag 24 juli 2012 vertrokken we vanuit The Woodlands richting San Francisco. Mark, Karin, Tim en Lise waren een paar dagen eerder bij ons aangekomen en met z'n allen gingen we door. Om zeven(!) uur met een taxibusje naar het vliegveld gebracht. Na een hele relaxte vlucht aangekomen in San Francisco en met twee taxibusjes naar het Suite and Fishermanswarf hotel op Hyde street. Koffers snel gedropt, dikke truien aan (want hier was het maar 70 graden en erg winderig) en een stuk gewandeld langs de haven en boulevard (met uitzicht op de Golden Gate bridge en Alcatraz) en uiteindelijk heerlijke hamburgers gegeten bij een diner.
Woensdag 25 juli: wederom 'lekker' vroeg opgestaan om met de cablecar naar 'boven' te gaan. Hadden de dag ervoor al gezien dat er enorme rijen mensen stonden te wachten om erop te kunnen en dát wilde we graag voorkomen. Toch nog een drukke rit, waarbij we in twee verschillende cable-cars naar boven gingen, maar bij eindpunt (na een gaaf ritje met mooie vergezichten) toch gezamelijk ontbeten. Op de terugweg halverwege uitgestapt, om wat leuke straatjes én de stad te bekijken en verder naar het hotel gelopen. Voor de middag hadden we tandem's gehuurd, waarbij de kids voorop zaten (en de ouders achterop heel hard moesten trappen). Via heuvelachtige weggetjes, uiteindelijk over de zeer winderige, maar geweldige Golden gate Bridge gefietst. In plaats van, met het geplande retourbootje, zijn we helemaal enthousiast dus toch ook maar weer terug gefietst. De Bikkels! Alleen de alternatieve route die Ewout in gedachten had (met een onbekende bestemming door nog meer 'bergen') hebben we vriendelijk, doch resoluut afgeslagen. Maar met een goed voldaan gevoel, vervolgens op verzoek van Karin gegeten bij het Rainforest restaurant. Eigenlijk vooral leuk voor de kinderen, maar wij vonden het niet minder bijzonder. Tandems hierna weer ingeleverd, kinderen naar bed en Mark, Ka, Ewout en Mirjam en in hotel als afzakkertje nog een Irisch coffee, met de wiskey van een lokaal winkeltje en de koffie van de Starbucks.
Donderdag 26 juli: wederom vroeg op, want we moesten lópen naar pier 33 alwaar de boot ging naar Alcatraz om 9 uur vertrok. Op Alcatraz een mooie en interessante rondleiding over het eiland en in het cellencomplex gehad (waar we onder andere de cel van Al Capone hebben gezien) en vervolgens weer met de boot terug. Daarna weer terug gelopen naar het hotel, waar we met broodjes en fruit geluncht hebben. Kinderen olv Mirjam even uitrusten en filmpje kijken, Mark (in training voor een marathon) een stukje rennen, Ewout naar het cablecar-museum en Karin nog even naar Abercrombie voor de nodige inkopen. Vervolgens zijn Mark en Mirjam met de kinderen naar het Ghirardelli chocolade!! Museum geweest! 's Avonds uit eten bij een (niet zo bijzondere, maar wel hele dure) Italiaan. 

Vrijdag 27 juli: en nóg maar eens vroeg op, alle spullen weer ingepakt en met de taxi naar de RV verhuurbedrijf, nét buiten de stad, waar we vervolgens zo'n anderhalf uur hebben moeten wachten, vóórdat we onze enorme campers in konden ruimen. Maar wát een ruimte, 33 ft lang en 8.5 ft breed! Fietsen achterop, levensmiddelen ingekocht en daarna op pad. Mark en Karin en de kinderen in hun eigen camper, en alle twee de gezinnen met een zelf gekozen weg, óp naar het eerste RV park in Santa Cruz. Onderweg op hele smalle bergweggetjes (voor zo'n enorme wagen) maar met Ewout (alias Henk Wijgaard) achter het stuur, een 'eitje'. Na aankomst op het park, gemoedelijk onze campers naast elkaar gestald, stoeltjes eruit, bbq aan, biertje erbij en genieten maar van de California Red Woods. Uiteindelijk na nét een paar borreltjes te veel, maar een reuze gezellige avond ons enorme bed ingerold.
Zaterdag 28 juli: beetje brak, maar toch wederom al vroeg weer opgestaan om om 9 uur te gaan kajakken op de Pacific Ocean. Allemaal in passende kleding gehesen, de basis principes van het kajakken uitgelegd gekregen en hop, de zee op! Na een beetje onwennig de eerste flauwe deining te hebben 'genomen', kregen we er allemaal lol in en hebben we uiteindelijk een hele hoop gezien; een hele zwerm (op èèn meter afstand) overvliegende pelikanen, tientallen zeeleeuwen (onder een soort pier), een moeder otter mét kind op haar rug en als (ook voor deze omgeving) hèèl bijzonder extraatje, twee heuse dolfijnen! Na drie uur peddelen, waarbij onze gids nog een vogel uit een visdraad heeft gered, weer terug aan wal en vervolgens heerlijk visjes gegeten aan de boulevard. Met de taxi terug naar het Red Woods RV park (de RV's hadden we maar laten staan met die hele smalle bosweggetjes) en daar klein middagdutje gedaan. Vervolgens fris en fruitig weer opgestaan; mannen met de fiets, een paar mile verderop boodschappen gedaan (kwamen terug met een ontbrekend afwasteiltje van 26(!) gallon) en dames met de kinderen (met gevaar voor eigen leven) naar een nabij gelegen riviertje geklommen, waar de kinderen heerlijk hebben gespeeld en de dames door het kletsen uiteindelijk weer geen letter in hun boek hebben gelezen. 's Avonds bbq weer aan en dit keer na twee Margarita's over gegaan op een frisje, om vervolgens een beetje tijdig ons bed in te duiken.