Surprise !

Sushi maken!

Woensdag, dertien februari tweeduizend dertien; dus heerlijk relaxt uitgeslapen terwijl Ewout en de meiden een verjaardags-ontbijtje voor me klaar maakten. Kom ik nét met m'n slaperig hoofd om half acht uit de slaapkamer gelopen, wordt er twee keer hard op de voordeur gebonkt! Dus nog een beetje verontwaardigd naar de deur gelopen (want wie haalt het nou in z'n hoofd om 's morgens zo vroeg ergens aan te kloppen??), stond Ellen daar voor de deur!!!!!!!!!! Volledig onverwachts (althans, voor mij dan!!). Dus grote hilariteit, dikke tranen en wederom had Robbert ten Brink een moord gedaan voor deze filmbeelden! Wat een feest! M'n zusje op m'n verjaardag!!! Die me vervolgens heeft geholpen alle 25 dames die om 10 uur op de koffie kwamen, van koffie en taartjes te voorzien! Wat een super gaaf cadeau!! En leukste was nog wel dat ze hier 12 dagen bleef!! Dus 12 dagen, shoppen, lunchen, heerlijk in de zon liggen, lekker tutten en bijkletsen, maar ook een beetje het 'gewone' programma meedraaien, want dat ging ook gewoon door.

honger

buitenbios YMCA

BFF

nog één keer lunchen dan,...

op de dansvloer!

mission control NASA space centre

Zoals zaterdag, het (verlate) mini verjaardagsfeestje van Isa; halverwege afgelopen week hadden we met de kalender in ons hand gekeken, wanneer ze haar feestje zou kunnen geven en tot ergens eind april was dít het laatste vrije weekend,.... dus met haar vriendinnen zaterdagmiddag, op verzoek van het feestvarken, zelf sushi, een (waanzinnig lekker!) Japans soepje en egg-rolls gemaakt en daarna heerlijk geluncht! Verder ging El mee naar een verjaardag bij Bram en Wiepie, naar de NASA op de vrije Presidents-day van de meiden, naar een lunch met Arda en David, naar de buitenbios bij de YMCA, trainde ze mee met de dagelijkse training van Isa en Lou voor de Triatlon, hielp mee met de Valentine celebration bij Milou in de klas, haakte aan bij een business-event van Ewout, waarbij we met een aantal naar de cook-offs van de Rodeo gingen (een soort bbq wedstrijd) en liep 's morgens mee met het loopclubje wat we sinds een paar weken met een aantal dames hebben gevormd! En daarnaast natuurlijk samen shoppen, lunchen, wijntjes drinken in (én buiten) de hot-tub, tanden bleken met een 'doe-het-zelf-thuis-setje' ;-) , kopjes koffie bij de Starbucks en eindeloos bijkletsen. Eigenlijk past ze er hier prima tussen, was het ook weer super gezellig en hebben we genoten! Maar na 12 dagen was het voor haar ook echt weer tijd om naar huis te gaan en haar eigen kindjes te kunnen knuffelen! En ook beter voor onze lijn, want de kilo's van Kerst waren er nog niet af en zó ging dat natuurlijk ook niet meer gebeuren! Dit 12 dagen durende feestje sloten we (met nog een heel stel vrienden) af met een waanzinnig gezellige borrel in ongeveer de enige kroeg die de Woodlands rijk is, dus toen El zaterdagmiddag vertrok, ging dat gepaard met een waanzinnig ervaring, maar ook met nog wat hoofdpijn! ;-)

Winter in The Woodlands

Dacht ik in het begin nog vaak dat de blog gaanderweg wel 'op zou drogen' bij gebrek aan items, inmiddels weet ik beter; heb vaak véél meer te vertellen, dan tijd om het op te schrijven,....
Vorige week begon met wederom twee zieken in huis; zowel Milou, die weer hoge koorts had, als ikzelf hebben een paar dagen in bed en op de bank doorgebracht. We zijn nog nooit zoveel ziek geweest, als sinds we hier zijn! En Isa en Ewout nèrgens last van!! Maar goed, eind van de week (en voor Lou een kuurtje verder) is de hele familie weer op de been en kunnen we weer leuke dingen doen. Te beginnen met een bbq in een nabijgelegen park. Het was al dagen heerlijk weer en dus tijd om het seizoen te openen met een groot deel van de NL mensen die hier wonen; Marie Carmen mee zodat Isa ook een vriendinnetje had, hele auto afgeladen met muziek, bbq, vlees, drank, salades, baseball handschoenen, incl. ballen en de meiden en,.... E op z'n eigen motor er achteraan!

BBQ

Zaterdag was E. uitgenodigd om te kleiduif schieten (of is het: 'om kleiduiven tè schieten'?) voor het goede doel. Met een enorme foto achterop z'n rug gespeld, van het doodzieke kindje waarvoor hij schoot. Dát doen ze hier wel heel anders dan in NL hoor, veel sentiment en drama, maar ze halen er wel een hoop geld mee op! 

feestje!

Milou had zich deze week tóch weer laten verleiden om naar een verjaardagsfeestje te gaan (ze vindt dat hier eigenlijk maar niets), maar waarschijnlijk was het direct weer de laatste keer. Was ik vooraf nog van plan om haar 'af te gooien', eenmaal binnen in deze enorme speelhal, bedacht ik dat het niet zo'n goed plan was. De 6 en 7-jarige van het feestje, moesten tussen nog ongeveer 1000 andere (en dan overdrijf ik niets hè!), zelf hun weg naar een lopend buffet vinden voor hun taartje, pizza, of een glaasje limo om deze vervolgens in een soort garagebox met de jarige op te kunnen eten. En na ruim anderhalf uur eten, mochten ze dezelfde mensenmassa weer in, om een soort kermisachtige spelletjes te doen, waar ze bonnetjes mee konden verdienen, die ze dan aan het eind van de middag weer om konden ruilen voor een prijsje. Moest ik wel eerst vooraf een waiver invullen (want stel je voor dat zìj verantwoordelijk voor iets zijn), maar vervolgens werden ze zonder uitleg dus losgelaten in deze chaos. Dus ook Milou was blij dat ik bleef (Isa wat minder), en aan het eind van de middag had ze 230 bonnetjes gewonnen. Best heel veel dus, als je ze aan elkaar vast legde, was het wel zo'n 4 meter aan bonnetjes! En waar kon ze het vervolgens voor inruilen, die hele tas met bonnetjes; een mini-mini-mini armbandje van één verrot klein draadje! Nou heb ik heus geen attitude hoor, maar dit ging werkelijk nergens over!! Wat een waanzin! Wij gaan ook dít jaar weer lekker voor een feestje thuis!
's Avonds hadden we een bbq bij een nieuwe familie die hier in The Woods is komen wonen, maar niet te laat naar bed, want zondag moesten we fit zijn! De meiden zijn nl ingeschreven voor de Houston kids Triatlon op 14 april en deze zondag begon de eerste training! Vanaf nu hebben we een heel schema voor de komende 7 weken en elke dag moeten zij (lees: dus ook wij!) íets trainen; zondag lopen, maandag fietsen, woensdag zwemmen en dan donderdag rust (heeft Isa al streetdance) en dan weer van voor af aan. Hier is iedereen helemaal into the Trialton, en omdat het voor E. en mij een beetje te hoog gegrepen is (2 km zwemmen, daarna 180 km fietsen en afsluiten met een marathon rennen!!), hebben we Isa en Milou maar opgegeven voor de kinderversie en trainen wij óók mee (100 yards zwemmen, 3 miles fietsen en 0,5 miles hardlopen). Dat redden wij nog nét! ;-)
By the way; het schip waarmee wij twee weken geleden vanuit Galveston naar Cozumel zijn gevaren, heeft afgelopen week 5 extra dagen dobberend liggen te wachten in de Golf van Mexico, tot hij ergens aan wal spoelt,......... wat ben ik blij dat ik daar niet meer opzat!!!

Lady Gaga en meer

uit logeren!

Nou had niet alleen Isa als verjaarscadeau een ticket voor Lady Gaga gekregen, maar ook Ewout. Ik wist niet of hij nou zo'n grote fan was, maar wat niet is kan nog komen én ons verblijf hier staat in het teken van zoveel mogelijk ervaringen opdoen, dus de keuze was snel gemaakt. Zodoende een dagje na Ewout's verjaardag, welke we rustig 'in huiselijke kring' gevierd hebben met een lekkere steak en een borreltje, gingen we samen met onze vrienden Arda, David en zijn dochter met vriendin richting down town. Eerst een hapje eten en daarna richting het Toyota Centre; vergeleken bij het Reliant Centre (wat we tot nu toe alleen nog maar kende), een 'knus' stadion, ter grootte van de Ahoy-hal. Lady Gaga gaf hier in Houston maar 1 concert en een deel van haar little monsters (zoals ze haar fans noemt), heeft méér dan drie dagen voor de deur gelegen voor een A-1 plekje aan het podium. Wij kwamen een half uurtje voor de hoofd-act binnengelopen, maar wij zaten ook super!!! En nog belangrijker, Isa vond het prachtig!! Het publiek bestond, behalve een handje vol bejaarden zoals wij, voornamelijk uit allemaal bijzonder geklede jongens (op hakken!) en meiden (met bierblikjes als rollers in hun haar of hele artistieke hoedjes) en Ies, als één van de weinige kinderen, keek haar ogen uit!! En hoewel de show volgens Ewout niet heel 'kindvriendelijk' was (lees: soms erg erotisch getint), was alle zang, dans en de hele twee-en-een-half uur durende show eromheen waanzinnig gaaf en indrukwekkend!! Die ervaring neemt ze lekker de rest van haar leven mee.
Milou had deze zelfde avond ook weer een nieuwe ervaring waar ze trots op mag zijn; ze bleef voor het eerst (sinds we hier wonen dan) in haar eentje bij haar dikke vrienden Marco en Jutta logeren! Beetje extra omgekocht met een mooie doos Lego Friends, maar eigenlijk was dat achteraf niet eens nodig geweest, want ook zij heeft het super gehad.

Lady Gaga

Het weekend was het 'het heerlijkste weer van de wereld' (niet te vochtig, maar wel zo'n 80 graden en half zonnig) en zodoende hebben we heerlijk gefietst, op een picknick kleedje in een park gelegen, beetje gevoetbald, lekker buiten gegeten met vrienden, kids in de hottub en Ewout voor ieder klein boodschapje op z'n motor gesprongen voor een ritje ;-). Want tot zijn grote spijt is echt veel rijden er nog niet van gekomen (door oa míjn weekendje weg).
Net zoals in Nederland heeft hier de griep ook weer toegeslagen en lagen Milou (die uiteindelijk weer een luchtweginfectie bleek te hebben) en ik, vanaf dinsdag weer op bed! Wij twee zijn nog nooit zoveel ziek geweest als hier met dat vochtige weer. En Ewout en Isa zijn juist kwieker dan ooit!
Maar goed, we kregen wel vitamientjes aangedragen en al dat binnenzitten heeft wel tot gevolg dat ik me weer volledig kan storten op alle dingen die niet goed, óf half geregeld zijn. Zo zijn we er zojuist achter gekomen dat de meiden en ik hélemaal geen ziektekosten verzekering móeten hebben in NL (die we dus al haast 2 jaar voor de kat z'n ,......viool betalen), wordt er sinds een maand zomaar $9,99 éxtra van m'n mobile phone abonnement afgeschreven, voor geen extra services (heb het goedkoopste abonnement wat hier bestaat en betaal toch zo'n $100/ mnd. en vind dat eigenlijk méér dan genoeg!!) én moet ik voor een adreswijziging bij de Deutsche Bank (voor de NL school) eerst een aanpassing bij de KvK doen in NL??!!! Heb ik het nog niet gehad over de airco die het (weer) niet doet of een website voor de NL school waar ik al weken inlogcodes voor probeer te regelen. Ik zeg dus altijd wel dat ik hier niet werk, maarrrrrrrrr met een boekje in de zon liggen is er dan ook echt niet bij hoor.

I am born this way!

weekendje weg

,... en toen was het tijd om er heerlijk een paar dagen tussenuit te gaan. In augustus hadden we al geregeld dat we met 9 dames van donderdagmiddag tot maandagochtend met een cruiseschip richting Cozumel, Mexico zouden gaan en zo geschiedde. Mannen volledig geïnstrueerd (wie, waneer, waar moest zijn), maar met een gerust hart op pad. Bij aankomst op de Triumph van de rederij Carnival (we hadden het kunnen weten) eerst nog even in de verkeerde hut, maar al gauw zaten we met z'n allen (en behalve wij 9 nog zo'n 2500 andere gasten) én een cocktail op het middendek met vooral veel 'jong grut' in mini-bikini en een gillende DJ ;-) 

zeven van de negen dames!

....... !!!

zonsondergang in Cozumel

Dus wij gingen vrij snel door naar het (bejaarde) achterdek, waar het prima toeven was. Zodra we de haven van Galveston uit waren begon de zon te schijnen, en het weekend kon niet meer stuk! Iets later dan gepland kwamen we op zaterdagmiddag aan op Cozumel (met nog twee andere cruiseschepen, dus zo'n 6000 toeristen en 4500 man bemanning! in een mini haventje), en direct een busje gehuurd en hebben ons naar een idyllisch strandje laten rijden. Heerlijk drie uurtje genoten van een bounty-achtig strand met bijbehorende zee, een heerlijke lunch en pina-colada, maar na drie uur weer snel richting ons schip, want we moesten terug naar man en kids!  De dagen op het schip werden vooral doorgebracht met een boek, veel zonnebrand én een hoedje op het (achter) dek in de zon en de avonden in de bar, restaurant, bar en disco, waarbij de enige sjans die we hadden, van een verstandelijk beperkte man was (heerlijk, alsof ik weer bij the Hit aan het werk was ;-)) zie www.the-hit.nl ). Maar het was allemaal super, pijn in m'n kaken van het lachen, zeker toen het schip op volle zee volledig stil kwam te liggen en we hoorde dat we door een technisch mankement pas maandagmiddag in Galveston terug zouden zijn (ipv om 7 uur 's morgens). Dit stuurde de agenda's van alle thuis gebleven mannen volledig in de war, want zij moesten, naast de donderdag en vrijdag, nu ook de kinderen op maandag van school hálen (en naar NL school en gymnastic brengen). Maar wíj konden er niets aan veranderen, hoefden in ieder geval maandagochtend niet meer heel vroeg onze heerlijke kajuit uit, dus relax,... en nog maar een flesje witte wijn besteld en ook die laatste avond heerlijk gedanst!

.... en we gaan nog niet naar huis!

Het op maandagmiddag met ruim 2500 man allemaal gelijk van een schip af willen, ging redelijk soepel, maar bij de douane liep het mis; had ik niet meer het I-94 kaartje in m'n paspoort wat ik bij binnenkomst (vorig jaar sept.) in de US had gekregen. Ik had het thuis uit m'n paspoort gegooid, omdat ik het tot dan toe toch nooit nodig had gehad! De douanier maakte (dacht ik ;-)) nog een grapje toen hij zei dat dit een énorm probleem was en dat het me mínstens $500 ging kosten, maar het lachen verging me snel toen ik met hem mee moest (de rest van de meiden achterlatend) naar een wachtkamertje (3:3 mtr) met nog zeker 10 andere 'criminelen' erin. Ik mocht niet bellen, niet opnemen (nou, ja m'n telefoon was toch haast leeg) en iemand liep weg met míjn paspoort en dan kun je echt niets doen dan afwachten,..... Gelukkig hebben de andere meiden wel op me gewacht en na wat heen en weer geneuzel; 'ever been in jail?', 'even not in Holland?', 'are you sure there's no one at home to get you I-94 ticket? (ja, ik ben gekke Henkie; als Ewout 'm thuis niet kan vinden, ben ik nóg verder van huis), moest ik uiteindelijk gewoon een nieuw formuliertje invullen, beloven dat ik het briefje ALTIJD bij me zou houden en ruim een uur later mocht ik weg en konden we dan eindelijk toch onze auto opzoeken. Even nog een hele koffer overhoop gehaald om de autosleutel te vinden (hahaha), onderweg haast tegen een vrachtwagen met oplegger aangezeten waarvan de chauffeur zat/ lag te tukken, maar om 18.00 uur konden we dan eindelijk onze kids and husbands weer in de armen sluiten. Heerlijk om ook een keer zo enthousiast verwelkomt te worden ;-)

.... come on board, we're expecting you ....

Ewout en de meiden hadden thuis ook een heerlijk weekend achter de rug; elke dag buiten de deur gegeten, om de beurt bij Ewout in bed, borreltje hier, even spelen daar, naar de Zoo met alle thuis gebleven vaders en kinderen, kortom een weekend wat voor allemaal voor herhaling vatbaar was!