Winter in The Woodlands

Dacht ik in het begin nog vaak dat de blog gaanderweg wel 'op zou drogen' bij gebrek aan items, inmiddels weet ik beter; heb vaak véél meer te vertellen, dan tijd om het op te schrijven,....
Vorige week begon met wederom twee zieken in huis; zowel Milou, die weer hoge koorts had, als ikzelf hebben een paar dagen in bed en op de bank doorgebracht. We zijn nog nooit zoveel ziek geweest, als sinds we hier zijn! En Isa en Ewout nèrgens last van!! Maar goed, eind van de week (en voor Lou een kuurtje verder) is de hele familie weer op de been en kunnen we weer leuke dingen doen. Te beginnen met een bbq in een nabijgelegen park. Het was al dagen heerlijk weer en dus tijd om het seizoen te openen met een groot deel van de NL mensen die hier wonen; Marie Carmen mee zodat Isa ook een vriendinnetje had, hele auto afgeladen met muziek, bbq, vlees, drank, salades, baseball handschoenen, incl. ballen en de meiden en,.... E op z'n eigen motor er achteraan!

BBQ

Zaterdag was E. uitgenodigd om te kleiduif schieten (of is het: 'om kleiduiven tè schieten'?) voor het goede doel. Met een enorme foto achterop z'n rug gespeld, van het doodzieke kindje waarvoor hij schoot. Dát doen ze hier wel heel anders dan in NL hoor, veel sentiment en drama, maar ze halen er wel een hoop geld mee op! 

feestje!

Milou had zich deze week tóch weer laten verleiden om naar een verjaardagsfeestje te gaan (ze vindt dat hier eigenlijk maar niets), maar waarschijnlijk was het direct weer de laatste keer. Was ik vooraf nog van plan om haar 'af te gooien', eenmaal binnen in deze enorme speelhal, bedacht ik dat het niet zo'n goed plan was. De 6 en 7-jarige van het feestje, moesten tussen nog ongeveer 1000 andere (en dan overdrijf ik niets hè!), zelf hun weg naar een lopend buffet vinden voor hun taartje, pizza, of een glaasje limo om deze vervolgens in een soort garagebox met de jarige op te kunnen eten. En na ruim anderhalf uur eten, mochten ze dezelfde mensenmassa weer in, om een soort kermisachtige spelletjes te doen, waar ze bonnetjes mee konden verdienen, die ze dan aan het eind van de middag weer om konden ruilen voor een prijsje. Moest ik wel eerst vooraf een waiver invullen (want stel je voor dat zìj verantwoordelijk voor iets zijn), maar vervolgens werden ze zonder uitleg dus losgelaten in deze chaos. Dus ook Milou was blij dat ik bleef (Isa wat minder), en aan het eind van de middag had ze 230 bonnetjes gewonnen. Best heel veel dus, als je ze aan elkaar vast legde, was het wel zo'n 4 meter aan bonnetjes! En waar kon ze het vervolgens voor inruilen, die hele tas met bonnetjes; een mini-mini-mini armbandje van één verrot klein draadje! Nou heb ik heus geen attitude hoor, maar dit ging werkelijk nergens over!! Wat een waanzin! Wij gaan ook dít jaar weer lekker voor een feestje thuis!
's Avonds hadden we een bbq bij een nieuwe familie die hier in The Woods is komen wonen, maar niet te laat naar bed, want zondag moesten we fit zijn! De meiden zijn nl ingeschreven voor de Houston kids Triatlon op 14 april en deze zondag begon de eerste training! Vanaf nu hebben we een heel schema voor de komende 7 weken en elke dag moeten zij (lees: dus ook wij!) íets trainen; zondag lopen, maandag fietsen, woensdag zwemmen en dan donderdag rust (heeft Isa al streetdance) en dan weer van voor af aan. Hier is iedereen helemaal into the Trialton, en omdat het voor E. en mij een beetje te hoog gegrepen is (2 km zwemmen, daarna 180 km fietsen en afsluiten met een marathon rennen!!), hebben we Isa en Milou maar opgegeven voor de kinderversie en trainen wij óók mee (100 yards zwemmen, 3 miles fietsen en 0,5 miles hardlopen). Dat redden wij nog nét! ;-)
By the way; het schip waarmee wij twee weken geleden vanuit Galveston naar Cozumel zijn gevaren, heeft afgelopen week 5 extra dagen dobberend liggen te wachten in de Golf van Mexico, tot hij ergens aan wal spoelt,......... wat ben ik blij dat ik daar niet meer opzat!!!