Bastian family weer even compleet

Heerlijk!! Truien konden weer uit, boots in de kast, Texaans zonnetje op ons hoofd, dus we waren weer lekker thuis! En zeker nu we alle (terechte) klaagzang over de winterse, barre kou uit Nederland horen, is het heerlijk om hier 'gewoon' weer lekker in de tuin te kunnen ontbijten. 

En het 'bezoek-seizoen' gaat door,....
Vier dagen nadat wij zelf weer aankwamen vanuit NL, stond ik wederom op het vliegveld om Martijn, Yvette, Duuk (nu 3 en een half), Bente (10 mnd) én oma (leeftijd geheim ;-)) op te halen.
Zoals iedereen, lekker traag door de douane, dus ik had even tijd om een skinny latte machiatto te halen, zodat ik een beetje wakker kon blijven, want zelf waren we onze jetlag ook nog niet te boven.

veel alligators gezien in Brazos Bend

lekker picknicken

jongste generatie Bastian's 

Met vijf extra mensen in huis is het wel direct full-house en met twee van die kleintje (in onze ogen dan), toch ook weer een hele ander dynamiek dan toen Peter en Els hier drie weken eerder met hun drie puber-kinderen waren. Geef je die pubers gewoon een I-pedpidpodpad (zoals wij hier alle electronica in één woord omschrijven) als ze 's nachts om drie uur wakker worden door het tijdsverschil; een hongerige, slapeloze dame van 10 maanden, of een lekker levendig neefje van 3 en een half, daar heeft iedereen in huis 'plezier' van ;-)
Maar hoewel druk, het waren super gezellige weken en voor de familiebanden is zo'n intensief contact wel héél erg leuk; samen voor het eerst craw-fish gemaakt (een dagvullend programma), oma voor het eerst spare-ribs laten proeven (home-made op een heus vuurtje, dus níet op de gas-bbq, bevochtigd met appelsap!), the Mall, Isa die haar kleine nichtje eten mocht geven, met z'n allen picknicken in het Brazos Bend Alligator State park, Duuk met grote nicht Milou in de pool, oma met haar twee zonen (èn een Margarita) in de hot-tub, Yvette en ik naar de outlet (kom ik anders (écht) nooit, alleen met gasten), de twee broertjes dagje motorrijden, auto's kijken én samen naar een baseball wedstrijd! 

Craw-fish klaarmaken is 'mannenwerk'!

maar lekker voor iedereen!

Al met al, voor herhaling vatbaar, hoewel al die gasten ook zeker z'n nadeel heeft,.... Zo hebben wij in huis, net zoals de rest van de US, gewoon 110 volt uit het stopcontact. Maar met ons uit NL meegenomen espresso apparaat en de kitchen-aid keukenmachine (én onze af en toe opvlammende zuinigheid om niet alles nieuw te willen kopen) wilden we wel heel graag ook ergens 220 hebben. Dus eerst een transformator gekocht. Maar toen díe het na een binnenbrandje begeven had (was een Chinees modelletje) heeft Ewout (zo'n Delfts modelletje brengt z'n geld dan wel weer op ;-)) de 220 volt die hij ontdekt had bij de dubbele oven, zelf doorgetrokken naar een NL stekkerblok wat we nog ergens in de garage hadden liggen. Zodoende dat we nu in een hoekje van de keuken al onze NL apparaten mét stekker kunnen gebruiken. 
Kijk, en dáar zit dan een nadeel; sommige dingen wil je graag gewoon lekker privé doen en met al die gasten is het écht uitkienen wanneer ík de keuken even voor mezelf heb en met m'n Braun Silk-épil supersoft op een handdoekje, op de grond vóór de oven, m'n benen kan ontharen. Is het gezegde dat 'bezoek zolang vers blijft als fruit of vis', bij ons zijn ze zó lang welkom, totdat m'n benen moeten worden gedaan! ;-)
Behalve opa en oma natuurlijk, die zijn hier inmiddels zo vaak geweest, die wennen wel aan onze gezinsgewoontes!

moeder en zoon