Ewout, Mirjam, Isa en Milou in Houston: Triatlon

Afgelopen weekend stond bij The Bastian family in het teken van de Triatlon! Nu wisten wij vóór onze komst naar Texas niet eens van het bestaan ervan af, maar sinds haast twee jaar zijn we 'kenners'. Niet dat Ewout of ik zelf al eens hebben meegedaan aan de 3800 mtr zwemmen, 180 km fietsen en vervolgens nog een maraton lopen, maar we kennen wel mensen (!) die het wel hebben gedaan, én the Woodlands Triatlon parcour loopt vrijwel langs ons huis, dus inmiddels behoren wij ook haast tot de pro's! ;-)

net na zessen al op pad

Maar neem dan onze dochters,.... díe stoere meiden hebben dit weekend beide wel écht meegedaan aan de Houston kids triatlon! Al zeven weken dagelijks in training, waarbij zondag's onder begeleiding van een heuse trainer van de YMCA, en afgelopen zondag was het dan eindelijk zover! Omdat de wedstrijd down town Houston was (voor ons zo'n 5 kwartier rijden), omdat we zaterdag al de fietsen in de 'transition' moesten zetten én we ons zondagochtend weer om 6.15 am moesten melden, hadden we (luxe paardjes als we zijn) een kamer gehuurd in een hotel op het triatlon terrein. Zodoende hebben we heerlijk geslapen en hoefden we zondag maar 6 minuutjes, in het donker (dus nog heerlijk koel) naar de start te lopen!

Kijk, en hoeveel we ook klagen over van alles en nog wat, dít kunnen die Amerikanen dan weer als geen ander!! Er liepen 1700 kinderen tot maximaal 16 jaar mee, maar alles was perfect geregeld en liep gesmeerd! Zaterdagmiddag hadden we dus de fietsen al neergezet en kregen ze een starterspakket, met exact dezelfde inhoud als een 'grote mensen' triatlon; een badmuts in de kleur van je age group, een chip-bandje voor om je enkel, zodat je persoonlijke tijd automatisch begon en ophield zodra je over een sensor rende, je BiB nummer (persoonlijk nummer) op je armen en benen gestift (geen zorgen, volgens de bijgeleverde flyer, gedaan met een stift zònder giftige stoffen!) en overduidelijke instructies over wat te doen en hoe laat, én niet te vergeten, twee armbandjes (voor kind en ouder), zodat je ná de wedstrijd alleen je eigen kind meekreeg als je een matchend bandje had (dus alles was nog safe ook!). Maar ook op de racedag zelf, overal (vrijwilligers) hulp voor de kindjes; in de transition (dit is de ruimte waar ouders niet mogen komen, maar waar je na het zwemmen je fiets, helm en schoenen pakt, en na het fietsen je fiets weer ophangt en het laatste eind gaat rennen), vrijwilligers langs het parcour om evt. banden te plakken, bekertjes drinken te geven en alle 1700 kinderen aan te moedigen. De triatleetjes werden eerst 's morgens heel vroeg opgewarmd met muziek en dans en vervolgens startte de wedstrijd per age group. Moest Milou nog even een traantje laten toen ze haar ouders achter moest laten (had haar moeder ook al gedaan bij het zingen van het volkslied, als start van het evenement ;-)), daarna vond ze het geweldig! Samen met Bas, die bij haar in de klas zit op de NL school, met hun age group mee, hup starten en het water in (en vervolgens 8! kindjes inhalen), en daarna op de mountainbike (die we een week eerder met een bordje 'for free' langs de kant van de weg hadden gevonden, is toch wat stoerder dan haar roze K3 fiets). Milou had wel een extra handicap, doordat ze bij de transitie van zwemmen naar fietsen in alle haast was vergeten haar duikbrik om te ruilen voor haar gewone bril, maar het deerde haar niet. En na het fietsen direct door met rennen, alsof haar leven er vanaf hing. Geen tijd om even een bekertje water aan te pakken of heel even te verslappen, Milou ging voor goud! Goed uitgeput kwam ze vervolgens in ruim 31 minuten over de finish. En een uur later (en inmiddels al haast 25 graden!) startte Isa, die dezelfde afstand als haar zusje moest afleggen, 100 yard zwemmen, 3 miles fietsen en 0,5 mile rennen.

opperste concentratie

En hoewel de drive er ook bij haar wel is (ze heeft vooraf veel fanatieker getraind dan Lou), is Isa in de wedstrijd nét wat minder fanatiek en liet zich vervolgens rustig door drie kindjes 'wegdrukken' bij het zwemmen en fietste de route op haar 'dooie akkertje'. Maar onder aanmoediging van al die mensen langs de kant (waaronder natuurlijk ook E en ik die van hot naar her rende, om op alle plekken tegelijk te staan voor de leukste foto's en filmpjes van de hele race) kreeg Isa wel een enorme boost en heeft zij de volledige afstand natuurlijk ook gewoon afgemaakt! Uiteindelijk volledig uitgeput over de finish (die als enige minpuntje, als 'start' was aangeduid), maar vervolgens 'trots als 5 pauwen' toen zij ook haar medaille in ontvangst mocht nemen. Wat een stoere grietjes!! Moe, maar voldaan vielen ze op de terugweg naar huis binnen twee minuten in slaap. Ze waren té uitgeput geweest om nog te wachten op de prijsuitreiking die rond 10.30 uur zou zijn, maar volgend jaar zijn we daar ook zeker bij. Want wat bleek een dag later, toen alle tijden op internet te vinden waren,........ Milou was 4e geworden in haar age-group (van totaal 45 kindjes)!!!!! We hebben een natural in huis!! Wat een toppertje zeg! En hoewel Isa dit jaar niet bij de eerste 20 uit haar age-group zat, was ze na twee dagen die teleurstelling ook te boven en kijken ze nu samen al weer uit naar volgend jaar!