Einde van de zomervakantie, dus op naar the Hill Country

even afkoelen!

Na 12 weken zomervakantie, is de school hier (eindelijk) weer begonnen en iedereen keek er een beetje naar uit. Isa en Milou waren wel klaar met alle vrije tijd, zwemmen en vervelen en ikzelf was weer toe aan het bijwerken van de blog ;-), want daar had ik de hele zomer lang maar weinig tijd voor gehad. Zodoende begin ik gewoon te vertellen vanaf afgelopen week en probeer de tussenliggende weken (in Costa Rica, The Woodlands en Nederland) tzt in te halen.

Na terugkomst van ons 3 weken durende 'werkbezoek' ;-) aan NL kregen we al snel Connie en Jillan voor 5 dagen op bezoek. Zij waren op doorreis van Vancouver naar A'dam en kwamen hier een paar dagen meegenieten van ons luie vakantie leven! De meiden hebben het heerlijk gehad met z'n drieën en Connie en ik hebben vooral oude verhalen opgehaald. Daarnaast een bezoekje aan the Fire-department, de mall en een Public-pool en de dagen vlogen om en moesten zij weer door. Vijf dagen later (en drie dagen voor school weer zou beginnen) kwam opa Hans als tweede in dit 'gasten seizoen' aan en vanaf dag 1 was hij direct als tuin-/poolman aan de slag! Heerlijk, want met mijn rug is het nog steeds tobben (hoewel het hopelijk nu beter gaat, want, ben juist deze week naar een nieuwe arts gegaan). 

Vis in Austin

Maar goed, zoals gezegd, meiden weer helemaal enthousiast om naar school te gaan en alle spullen waren weer ingekocht, erasers, binders, construction paper, rulers,.... het is altijd weer een hele klus om erachter te komen wat ze bedoelen en het bij elkaar te vinden. Ook hun first-day-to-school-again-clothes, hier een echt 'dingetje', lagen al dagen van te voren netjes klaar. Alle juffen en vriendinnen werden op dag één uitgebreid 'gehugged' en hoewel de eerste twee avonden helemaal kapot van       vermoeidheid, vonden ze het beide weer heerlijk. 

Pedernales falls

duidelijke taal

Opa ging vanaf donderdag een paar dagen naar Los Angeles (een oude vriendin van vroeger opzoeken) en wij hadden direct weer een lang weekend vrij voor de boeg; Labor-day. Dus last-minute bedachten we, dat we er maar 'eens' op uit moesten. Vrijdagmiddag richting Austin gereden (3 uurtjes, draaien we onze handen echt niet meer voor om) en daar hebben we heerlijk gewandeld en gegeten, bij een door de meiden uitgezocht (poep-chique) vis restaurant. Het is hier nog steeds hartstikke warm (100+ graden), dus de dames wilden alleen maar buiten aan een tafeltje, als we in de straal van een vernevelaar konden zitten (het zijn inmiddels haast échte Texanen! ;-)) Zaterdagochtend hadden we afgesproken om te ontbijten met de oude 'zwemjuf' van Milou en haar ouders (vrienden van ons) die tegenwoordig in Austin wonen. Heerlijk weer buiten gegeten, in een erg relaxte sfeer. Austin (de Capital of Texas) is zo'n stuk liberaler dan Houston, daar zie je gewoon weer eens dames zónder nagellak op hun vingers (!) en heuse mannen met een paardenstaart. Maar goed, na een heerlijk (low garb, organic and fat free) én gezellig ontbijt, door naar de Pedernales-falls, een State park, waar er door alle droogte haast geen waterval meer over is, maar, daardoor wel een prachtig mooie stenen rivierbeddingen heeft, waar je doorheen kon lopen. En hoewel geen water in de waterval, wel voldoende in de rugzak, want met deze temperaturen en felle zon, is je enige zorg een beetje gehydreerd te blijven. Gelukkig had het nabij gelegen meertje nog nét wel genoeg water voor een plonsje, hoewel dat water zóoo warm was, dat we daar uiteindelijk haast niet meer van afkoelden. 

Enchanted Rock

vroege wandeling

Dus, hop, de airco auto weer in en door naar de eindbestemming, Fredericksburg. Een van oorsprong Duitse nederzetting waar nog veel aan 'onze' buren doet denken (hebben 's avonds dus ook heerlijke schnitzel en apfelstruddel op!). Wat dat betreft zijn de Amerikanen hier al snel te porren voor wat oorspronkelijke cultuur hoor; een 150 jaar oud stadje, met nét aan 10.000 inwoners, wat bestaat uit 1 Main street en zo'n 10 straatjes er omheen en ze (lees: wij ook!) komen van heien en ver om het te bezichtigen. Niets bijzonders; wat leuke 'oude' huisjes, een paar oubollige winkeltjes en een nep biergarten en we vinden het weer geweldig ;-). Maar goed, in deze toeristische trekpleister nog wel de huid van een heuse Texaanse longhorn gekocht (passend bij z'n gewei, dat sinds ons bezoek aan San Antonio al thuis aan de muur hing). Zondagochtend waren we extreem vroeg uit de veren om de Enchanted-rock te beklimmen. Een verlaten grote steen, die ook nog op onze weekend-hill-country-bucket-list stond. En de weersverwachting was weer tropisch, en dus wilden we deze klim met z'n viertjes volbrengen, moesten we vroeg zijn. Om 8.30 uur stonden we onder aan de Rock en hoewel het toen al ruim 85 (= 30) graden was, stond er een "lekker briesje hè, mam", zoals Milou zei. En het lopen ging super goed, dus stonden we vier liter water later, boven op de desolate top te genieten van het uitzicht. De terugweg hadden we bedacht om zelf een pad naar beneden te zoeken, maar dat viel met alle rotsblokken nog niet mee.  Maar, uiteindelijk is ons ook dat natuurlijk ook gelukt! Wat een stoere meiden zeg, geen kikje dat het te warm was, terwijl het ons letterlijk in straaltjes over de rug liep. 
De hele klim maakte hongerig, dus ijsje eten en daarna even afkoelen in de pool bij het hotel. Toen we allemaal weer een beetje op temperatuur waren zijn we een borrel gaan drinken in Luckenbach, een 'dorpje' wat bestaat uit drie (!) gebouwen; een postoffice, een saloon and a dancehall. Kijk, en kaartjes gingen we dit weekend toch niet versturen, de dance hall was niet open op zondag, maar die saloon, met z'n topact van deze dag, zanger/gitarist Bill Lewis, waren helemaal geweldig! Texas op z'n best: country-zanger op het podium, kippen in de boom, 100 graden op je hoofd en biertje in je hand (alleen wij dan hè, want we wilde Isa een drankje voor ons laten halen, maar die vlieger ging niet op: "No mem, minors are not allowed to tóuch alcohol!!!!")  

top burgers!

Maar goed, in die hitte, gaan de biertjes hard (en willen de meiden ook nog wat anders dan water), dus toen we hoorde dat iets verderop bij Alamo Springs cafe, de beste hamburgers uit heeel Texas werden gemaakt, zijn we dat eens even gaan testen, voordat we lekker in onze koele hotel kamer in slaap vielen. En ze hadden gelijk!