Texas drivers license and again The Pavilion!

De staat Texas schrijft voor, dat men maximaal 90 dagen na het vestigen in de staat, in het bezit moet zijn van een Texas driving license. Hier is het rijbewijs een officieel identificatie document en vele Amerikanen hebben niet eens een paspoort. Binnenlandse vluchten kunnen bijvoorbeeld alleen op je driving license worden gedaan. Maar goed, het duurde even voordat we hier álle andere zaken geregeld hadden en voor je het weet ben je zo maar twee jaar (!) verder. Ewout werd overigens afgelopen 'winter' al met zijn neus op de feiten gedrukt, toen hij een bekeuring kreeg voor te hard rijden; er kwam er direct één overheen, omdat hij na anderhalf jaar nog steeds met een Europees rijbewijs reed. Hij werd verplicht om binnen 30 dagen alsnog z'n Texaanse rijbewijs te halen en zo geschiedde. Eerst op voor zijn theorie en een paar dagen later praktijkexamen. Maar ikzelf moest dus nog steeds een keer dat rijbewijs regelen.
En in die afgelopen twee jaar zaten de meiden minimaal vijf dagen per week op school (dus je zou zeggen, zeeën van tijd), maar op de een of andere manier kwam het er toch maar steeds niet van....

Totdat een paar weken geleden summerbreak was aangebroken (lekker praktisch met al die thuiszittende kinderen) en ik met een aantal andere dames 'de geest' kreeg, onder het motto; 'gedeelde stress is minder frustrerend'. Want dát had ik wel van al onze voorgangers begrepen, je moet er minimaal een dag voor uit trekken en ook niet te beroerd zijn om onverrichte zaken weer naar huis te keren als niet al je papieren in orde blijken te zijn. Dus twee weken geleden avonden lang oude Texaanse theorie examens geoefend (uuh, na hoeveel feet sta je stil als je 45 miles/hour rijdt of hoeveel bedraagt de ticket als je voor de eerste keer voor DWI wordt aangehouden?) en vervolgens vol goede moed samen met vriendin Arda op pad.

Nu zijn Ewout en ik (zoals jullie bekend) nét voor ons vertrek naar de States getrouwd, juist om allemaal bureaucratische rompslomp te kunnen omzeilen. Ik heb (met liefde) Ewout's achternaam aangenomen (lekker makkelijk) zodat niemand hier zou hoeven vragen naar documenten om bijvoorbeeld te bewijzen dat Isa en Milou ook míjn kinderen zijn. Alles staat dus op naam van Mirjam Bastian, behalve,........mijn NL paspoort (en dus ook m'n visum). Dat blijft, naar goed Nederlands gebruik, gewoon Maria de Ridder, ev Bastian. Kijk, en dát kan hier dus niet!!! Als m'n paspoort op Maria de Ridder staat, moet m'n Texas drivers license óók op Maria de Ridder, maar dát kan alleen pas weer, als ik minimaal twee documenten heb, waarop de naam Maria de Ridder staat, tezamen met ons huidige adres hier in Texas (en dát terwijl ik hier dus als Mirjam Bastian bekend sta). Na deze eerste mislukte poging om überhaupt m'n theorie examen te mogen doen (na anderhalf uur wachten) werden we gezellig samen weer terug naar huis gestuurd (want ook Arda had nét niet het juiste documentje beschikbaar). Vervolgens dus eerst naar onze USA bank om daar m'n naam te veranderen in Maria de Ridder (wel met schriftelijke toestemming van mijn echtgenoot natuurlijk!). Vervolgens bij onze autoverzekering Mirjam Bastian laten uitschrijven en Maria de Ridder toegevoegd en dezelfde procedure herhaald bij het waterleidingsbedrijf. Van allemaal een origineel hard copy opgevraagd en vol goede moed, vorige week de vrijdagmiddag samen met Wendy opgeofferd, om te kijken of we nu wel onze theorie zouden mogen doen. Er was juist een heel nieuw systeem geïmplementeerd, waarbij je je telefoonnummer op internet kon achterlaten, je vervolgens in een soort virtuele rij kwam te staan en 30 minuten vóór het einde van de rij, een sms kreeg dat je over een half uurtje aan de beurt was; ideaal systeem zou je zo zeggen (kunnen ze in NL nog wat van leren, dachten we toen nog). Om 13.00 uur hadden wij ons dus ingeschreven en de wachtrij was op dat moment nog 35 minuten (onthouden die tijd!). Wij als een dolle samen de auto in gesprongen, want de rit er naartoe was 30 minuten, dus we zouden nog maar nét op tijd zijn (dachten we ook toen nog). Maar geen stress, want een half uur later aangekomen bij  The Texas department of public safety, bleken we pas op plaats 34 te staan, wat overeen kwam met nog 34 minuten wachttijd. Om 14.00 uur stonden we op 33 minuten en om een heeeel lang verhaal wat korter te maken, na drie uur wachten (!) op 9 minuten, om 16.30 weer op 11 minuten (??) en net na 17 uur (hun sluitingstijd), waren we aan de beurt!
Dit keer was voor mij gelukkig wel alles in orde; heb ik met goed gevolg de 30 vragen beantwoord (toch altijd weer spannend ;-)) en konden we na haast vijf uur het gebouw verlaten (waar overigens bij een buiten temperatuur van + 90 gr. Fahrenheit = +30 gr. C, níets mag worden gegeten of gedronken, we vielen dus haast flauw van de honger!). Maar goed, ik heb de eerste horde naar het rijbewijs genomen en mag over 4 weken afrijden ;-) maar Wendy moet wéér een keer terug!!! Ook zij is speciaal voor haar verhuizing hier naartoe getrouwd, maar de trouwakte bleek niet in orde ?!!! Om gek van te worden!!! Zeker als je weet dat al die Texanen écht levensgevaarlijk zijn op de weg en wij, als Europeanen, zelfs geblinddoekt nog beter rijden!!

Milou uit logeren (met Tim en Bram)

Isa (met weer een mooi bekkie) samen met Mary Carmen

heerlijk relaxt!

Alle stress zijn we inmiddels gelukkig weer kwijt na een heerlijk weekend, waarbij het hoogtepunt een concert van Ke$ha en Pitbull was in The Pavilion, 10 minuten rijden bij ons vandaan. Waren we in januari nog alleen met Isa naar het concert van Lady Gaga geweest en vond Milou dat niet zo leuk, dít keer hadden we vier kaartjes gekocht. Maar toen we het vorige week aan de meiden vertelde, barstte Milou in tranen uit: "Móet ik mee naar een concert??? Dat doet écht veel te pijn aan m'n oren!!" En gelijk heeft ze wel, want Milou houdt helemaal niet van harde geluiden, maar nu had ze wel een keuze. Dus kaartje over gedaan aan een vriendin van een vriendin en Milou wilde het liefst graag uit logeren bij haar grote vrienden Marco en Jutta. Zij een geweldige avond gehad bij hen en wij hebben samen met Mary Carmen (Isa's BFF), haar ouders, en Petra en Jeroen met hun kinderen een waanzinnig gave avond uit gehad. Op een picknick kleedje, onder de sterrenhemel, in onze korte broeken, mee swingen op de (matige) liedjes van Ke$ha, maar vervolgens een waanzinnig concert van Pitbull. Helemaal uit ons dak!! Volgende keer proberen we Milou toch maar over te halen (dan maar met oordopjes in en koptelefoon op), want zo relaxt met kinderen een echt popconcert bezoeken, zal er in Nederland niet meer inzitten.

gezellig!

bomvol Pavilion; 16.500 'fans'