Pavilion and again the ER

Generale repetitie

Inmiddels drie weken verder en weer waanzinnig veel gebeurd! Allereerst is summer break begonnen; 12 weken geen school voor de meiden, hoewel Isa zich tot haar grote vreugde één week heeft ingeschreven voor een Math (wiskunde) camp. Heerlijk hele dagen sommetjes maken! Inmiddels gaat m'n rug wat beter, maar ik oefen dan ook drie keer per week in een bad bij de fysio en de andere dagen minimaal een uur thuis. De meiden helpen gelukkig super goed mee (vooral met het oppakken van spullen van de grond) en met z'n drieen vermaken we ons prima.
Isa heeft het hele jaar door op Streetdance gezeten en na al dat ge-oefen was het tijd voor de performance; in The Cynthia Woods Pavilion! Een prachtig overdekt buitenpodium hier in The Woodlands, waar vorig jaar ook bijv. nog Adele heeft opgetreden en we komend weekend naar Pitbull en Ke$ha gaan. Vooraf hadden wij ons al behoorlijk druk gemaakt over alle 'over-the-top' dingen die móesten van de dansschool; oefenen van 11am tot 4pm en daarna om 7 pm weer aanwezig zijn voor de uitvoering die tot minimaal 11 duurde. Alle meiden in hetzelfde (duur gekochte, maar in Isa's ogen awful) pak, zwarte hoge Allstars aan (we hadden al donkerblauwe, maar die waren écht niet goed genoeg volgens miss Bonnie herself?!!), witte sokken (alsof je die bij hoge Allstars überhaupt ziet,...) en haren in een hoge ponytale! Om toch een beetje burgerlijk ongehoorzaam te zijn bij al die regels, hebben we die staart lekker opzij gedaan ;-)
Maar het moet gezegd; ze zetten dan met zo'n dansschool wel een supergave performance neer!! Wat een show en wat een leuke herinnering voor later!!! Zowel voor Isa als voor ons! Isa was natuurlijk de állerbeste en we hebben ons zelfs (tegen alle principes in!) laten overhalen tot het kopen van de groepsfoto (voor $27!) naast al onze eigen filmpjes en foto's. Ach, niets zwakker dan een trotse ouder!

Daarna werd het vanzelf weer 4 juni. Een mijlpaal voor ons, want, dé dag dat we twee jaar geleden hierheen zijn gekomen. En hoewel Ewout de traditie wilde verbreken, hebben de dames gewonnen (joepie) en zijn we knus uit eten gegaan bij Tommie Bahama's, net als twee én één jaar geleden op dezelfde datum! ;-) Lekkere gewoontedieren zijn we.

lekker bekkie!

Helaas moest Ewout daarna voor 5 dagen naar NL, maar hebben wij dames onze vakantie rustig voortgezet; zaterdag eind BBQ van de Nederlandse school (waar het gesprek van de dag, het stopzetten van de subsidie vanuit NL was), zondag had Milou een sleepover bij Chimene (gezellig met Isis en Madelief, dus lekker laat naar bed ;-), maar voor Isa en mij alle vrijheid voor een girls-night-out; eerst samen lekker eten bij Uni Sushi en daarna de hottub in, kaarsjes aan, drankje erbij en maskertje op ons gezicht! Heerlijke kletspraatjes; wat een genot!

Girls-night-out

Maar al die gezelligheid werd dinsdagochtend abrupt verstoord; met z'n drieën op de fiets, op weg naar een playdate, maakte Isa een rare manoeuvre en belandde met haar gezicht frontaal op het asfalt. Isa (middle name 'de bikkel') gilde het nu uit van de pijn in haar gezicht en al wat ik kon zien was bloed; op haar hele gezicht, knieën, uit haar mond (HELP, zitten haar tanden er nog wel in???) en uit haar neus; het was een beetje een veldslag. Milou wilde niet kijken, huilde inmiddels ook van de schrik en hield haar handjes voor haar ogen. Dus Isa snel opgepakt en achter op mijn fiets gezet en lopend terug naar huis (we waren gelukkig maar 200 mtr van huis en Milou had ik met een opdrachtje vooruit gestuurd, om alvast de deur open te maken). Op het bankje voor onze deur beetje proberen te kijken wat er mis was en vervolgens snel met een handdoek tegen het bloeden, de auto in en via de playdate (kon Milou zich even op iets anders focussen), door naar de Emergency, want deze verwondingen vroegen om wel wat meer, dan 'zuster Clivia' in haar verbanddoosje had. Gelukkig was het rustig op de emergency, Ies direct aan de beurt en werd het gat in haar bovenlip van binnen gehecht en van buiten 'geplakt'. Een scan gemaakt om breuken van kaak en oogkas uit te sluiten, knieën, waar twee diepe schaafwonden opzaten, verbonden en voor het stukje wat van haar tand af was, moesten we ons twee dagen later melden bij de tandarts. Tot die tijd heeft Ies alleen maar vloeibaar gedronken en gegeten, want kauwen deed te veel pijn met al die hechtingen in haar mond. Maar goede nieuws van de tandarts was wel, dat het stukje wat er van haar voortand af is, waarschijnlijk over een aantal weken weer ongezien zou kunnen worden gerepareerd. Nu maar hopen dat de wond boven haar bovenlip aan de buitenkant een beetje leuk geneest en dat haar dikke lip tzt minder wordt. We weten inmiddels wel dat onze aversie tegen plastische chirurgie opeens hélemaal weg is (moest het in het gekste geval nodig zijn) en dat we hier dan ook lekker dicht bij het vuur zitten.

Belangrijkste van alles, Isa kan gelukkig inmiddels weer een beetje lachen (zonder dat het pijn doet)!